H επιλογή του πολέμου ως λύση είναι πάντα η πλέον άστοχη. Η ίδια η φύση του πολέμου δε μπορεί να τον αφήσει να αποτελέσει κάποια λύση αφού πρόκειται για τον πλήρη παραλογισμό και την εκούσια άρνηση της ανθρωπιάς από τους ανθρώπους. Επομένως ο άνθρωπος ο οποίος βιώνει τον πόλεμο αποκτηνώνεται. Πόσο μάλλον σε μια κατάσταση όπως στη Μ.Ανατολή όπου ο πόλεμος μοιάζει να μην τελειώνει ποτέ ενώ λίγοι μπορούν να προσδιορίσουν πια πότε ακριβώς ξεκίνησε. Και φυσικά το τίμημα το πληρώνουν οι φτωχοί. Οι φτωχοί ως εξαθλιωμένοι Παλαιστίνιοι και οι φτωχοί Ισραηλινοί αφού αυτοί αποστέλλονται στη πρώτη γραμμή και αυτοί σαν άμαχοι μένουν απροστάτευτοι στις επιθέσεις των εξαγριωμένων και εξαχρειωμένων στρατιωτών, μαχητών, τρομοκρατών. Όσο οι ηγέτες των Παλαιστινίων, οι κυβερνήτες του Ισραήλ, οι Ιρανοί, οι Ρώσοι, οι Τούρκοι, οι Αμερικάνοι και άλλοι προωθούν τα συμφέροντά τους στη περιοχή και παίζουν τα παιχνίδια τους, οι φτωχοί άνθρωποι σηκώνουν το βάρος όλης της παρτίδας κάθε φορά. Αν κάποιος μπορεί να μιλήσει υπέρ της ειρήνης αυτή την εποχή ας μιλήσει, καλό θα κάνει, αν μιλήσει υπέρ της μίας ή της άλλης πλευράς, καλύτερα να σωπάσει. Τέτοιες φωνές έχουμε σε αφθονία. Ο πόλεμος έχει πάρα πολλούς θαυμαστές δυστυχώς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου