Το ζήτημα δεν είναι να κάνουμε το θέλημα του Θεού. Αυτό κρύβει παγίδες μια και είναι πολύ εύκολο κάποιος να λέει πως κάνει το θέλημα του Θεού αλλά στη πραγματικότητα να εξωτερικεύει τον φανατισμό και το μίσος του. Ή ακόμα και την απληστία του. Οι σταυροφορίες της δύσης είναι ένα καλό τέτοιο παράδειγμα, μεγάλης μάλιστα κλίμακας. Το να απομονώνουμε ομάδες ολόκληρες του πληθυσμού με την δικαιολογία ότι κάνουμε το θέλημα του Θεού είναι άλλο ένα τέτοιο παράδειγμα. Στις ΗΠΑ κάποτε, θεωρούσαν κάποιοι λευκοί πάστορες πως ήταν θέλημα Θεού οι μαύροι(Αφροαμερικάνοι σήμερα, νέγροι τότε) Αμερικανοί να θεωρούνται κατώτεροι.
Αλλά και σε πιο εσωτερικό-πνευματικό επίπεδο, το κάνω το θέλημα του Θεού, δείχνει κάποιον που κάνει κάτι για να κερδίσει μια ανταμοιβή. Αυτό μπορεί να λειτουργήσει σε ένα πρώτο επίπεδο αλλά θα πρέπει στη συνέχεια να εξελιχθεί ώστε να μην εκφυλιστεί σε μια διαδικασία δοσοληψίας ή παζαριού. Δηλαδή, κάνω αυτό που θέλει το αφεντικό για να μου δώσει μια αύξηση ή μια προαγωγή.
Αλλά υπάρχει κι άλλο ένα ζήτημα, από αυτά που μου έρχονται στο μυαλό καθώς σίγουρα υπάρχουν πολλά περισσότερα, που γεννιέται στη προσπάθειά μας να κάνουμε το θέλημα του Θεού. Ποιο είναι αυτό το θέλημα και πώς μπορούμε να το γνωρίζουμε ώστε να το κάνουμε; Τηρώντας κάποιες εντολές που άφησε ο Ιησούς μέσα από το Ευαγγέλιο; Αυτό είναι μια λύση αλλά κι εκεί ακόμα θα δούμε πολλές και περίεργες καμιά φορά αντιλήψεις σχετικά με το πως ερμηνεύουν κάποιοι την εφαρμογή αυτών των εντολών.
Λοιπόν, πιστεύω πως κάνω το θέλημα του Θεού είναι φράση που ταυτίζεται με το αγαπάω τον Θεό. Δε προσπαθώ να εφαρμόσω τίποτα και δε θέλω να κερδίσω τίποτα από αυτή τη κατάσταση. Δε με ενδιαφέρει καν αν θα πάω τελικά στον Παράδεισο ή στην Κόλαση, σε τελική ανάλυση ούτε καν αν υπάρχει ο Θεός. Τον αγαπάω και αυτό μου φτάνει. Από τη στιγμή που θα φτάσω εκεί, και αυτό γίνεται μόνο με τη δική Του βοήθεια, ο άνθρωπος μπορεί να φτάσει μόνο σε ένα σημείο αυτής της πορείας αλλά όχι να προχωρήσει τόσο πού, κάθε μου πράξη και κάθε μου σκέψη είναι η εφαρμογή του θελήματος του Θεού. Η αγάπη, μάλλον ο έρωτας για τον Θεό, σημαίνει και την αποδοχή και εφαρμογή του θελήματός Του επί της γης. Μόνο τότε. Αλλιώς η επίκληση τέτοιας αιτιολογίας, ότι κάνω αυτό που κάνω γιατί ο Θεός το θέλει, είναι μάλλον μια προσπάθεια να δικαιολογήσουμε τις πράξεις μας και να αποσείσουμε τις ευθύνες από πάνω μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου