Από τις δυνάμεις που απειλούν το Ισραήλ, μόνο η Χεζμπολά μπορεί να του κάνει κάποια, περιορισμένη, ζημιά. Αν βέβαια οι Ισραηλινοί κάνουν το λάθος να επιτεθούν στη Χεζμπολά εντός του Λιβάνου, εκεί η ζημιά θα πολλαπλασιαστεί. Άλλωστε η οργάνωση των Σιιτών του Λιβάνου ήταν αυτή που κέρδισε στον τελευταίο πόλεμο με τους Ισραηλινούς το 2006 αναπτερώνοντας τότε, κάπως το ηθικό των Αράβων. Από εκεί και πέρα, από τους υπόλοιπους, το Ιράν δε μπορεί να κάνει μεγάλη ζημιά χωρίς να ρισκάρει να πάθει μεγαλύτερη και με το εσωτερικό του σε μόνιμη αναταραχή εδώ και αρκετά χρόνια, δε νομίζω ότι θα εγκαταλείψει τη τακτική του πολέμου δι' αντιπροσώπων, η Συρία δεν είναι χώρα αλλά εμπόλεμη ζώνη, η Τουρκία εμπλέκεται στρατιωτικά μόνο με αντάρτες και με διαλυμένα κράτη, ενώ οι άλλες αραβικές χώρες είναι εντελώς απρόθυμες, για την ώρα, να μπουν σε μια πολεμική σύγκρουση για χάρη της -ιρανοκίνητης και τουρκοϋποστηριζόμενης, Χαμάς. Μάλλον ένα καταστρεπτικό χτύπημα εναντίον της από το Ισραήλ τους βολεύει και για τα δικά τους εσωτερικά μέτωπα. Βέβαια είπαμε, η Μ. Ανατολή είναι μια μεγάλη έρημος κινούμενης άμμου και τα πράγματα αλλάζουν σε δευτερόλεπτα, κυριολεκτικά.
ΥΓ. Η ευκολία (και ο φανατισμός ώρες ώρες) με την οποία ο μέσος Έλληνας επιλέγει μέρος στη σύγκρουση στη Μέση Ανατολή και στην Ουκρανία, την ίδια ώρα που, αν δεν αδιαφορεί, τουλάχιστον δε μπορεί να αρθρώσει μισή κουβέντα για τη σφαγή των Αρμενίων στο Ναγκόρνο Καραμπάχ(Αρτσάχ)ή τη συνεχιζόμενη εποίκιση της Κύπρου από τη Τουρκία δείχνει πως η ζημιά που έχουν κάνει οι διάφορες παρατάξεις χρόνια τώρα, είναι μάλλον μη αναστρέψιμη και η αυτοκτονική πορεία του συγκεκριμένου λαού θα συνεχιστεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου