Εκεῖνο τό καιρό, παίρνει ὁ Ἰησοῦς μαζί του τόν Πέτρο, τόν Ἰάκωβο καί τόν Ἰωάννη, τόν ἀδερφό του, καί τούς ἀνεβάζει σ΄ ἕνα ψηλό βουνό. Ἐκεῖ μεταμορφώθηκε μπροστά τους· ἔλαμψε τό πρόσωπό του σάν τόν ἥλιο καί τά ἐνδύματα του ἔγιναν ἄσπρα σάν τό φῶς. Τότε ἐμφανίστηκε σ΄ αὐτούς ὁ Μωυσῆς καί ὁ Ἠλίας, καί συνομιλοῦσαν μέ τόν Ἰησοῦ!. «Κύριε, εἶναι ὡραῖα νά μείνουμε ἐδῶ!» εἶπε ὁ Πέτρος στόν Ἰησοῦ. «Νά κάνουμε, ἄν θέλεις, ἐδῶ τρεῖς σκηνές: μία γιά σένα, μία γιά τό Μωυσῆ καί μία γιά τόν Ἠλία». Ἐνῶ μιλοῦσε ἀκόμα, ἕνα φωτεινό σύννεφο τούς σκέπασε, καί μέσα ἀπό τό σύννεφο ἀκούστηκε μία φωνή πού ἔλεγε: «Αὐτός εἶναι ὁ ἀγαπημένος μου Υἱός, ὁ ἐκλεκτός μου· αὐτόν νά ἀκοῦτε». Ὅταν τό ἄκουσαν οἱ μαθητές, ἔπεσαν μέ τό πρόσωπο στή γῆ καί φοβήθηκαν πολύ. Τούς πλησίασε τότε ὁ Ἰησοῦς, τούς ἄγγιξε καί τούς εἶπε: «Σηκωθεῖτε καί μή φοβόσαστε». Σήκωσαν τότε τά μάτια τους καί δέν εἶδαν κανέναν ἄλλο, παρά τόν ἴδιο τόν Ἰησοῦ μόνο του. Ἐνῶ κατέβαιναν ἀπό τό βουνό, τούς πρόσταξε: «Μήν πεῖτε σέ κανέναν αὐτό πού εἴδατε, ὥσπου ν΄ ἀναστηθεῖ ὁ Υἱός τοῦ Ἀνθρώπου ἀπό τούς νεκρούς».
Τη σκηνή της Μεταμορφώσεως του Χριστού μας παρουσιάζει, όπως είναι φυσικό, η σημερινή ευαγγελική περικοπή. Ο Ιησούς δείχνει στους τρεις μαθητές Του, τον Πέτρο, τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη, τη θεϊκή του φύση, το πρόσωπό Του λάμπει σαν τον ήλιο, τόσο εκτυφλωτικά και τα ρούχα του μεταμορφώνονται κι αυτά σε φως. Εμφανίστηκαν μάλιστα δίπλα του ο Μωυσής και ο Ηλίας, οι δύο μεγάλοι προφήτες και συζητούσαν μαζί Του. Μέσα σε αυτό το υπέρλογο σκηνικό, ο Πέτρος ζητά από τον Ιησού, να μείνουν για πάντα σε σε αυτό το ωραίο, το μεταμορφωμένο μέρος. Προτείνει μάλιστα να φτιάξει τρεις σκηνές μία για τον Ιησού, μία για τον Μωυσή και μία για τον Ηλία. Προφανώς ήταν τόσο εντυπωσιασμένος από αυτό που έβλεπε που δεν συνειδητοποίησε καν τι πράγμα ζητούσε.
Φυσικά δεν έμειναν σε εκείνο το μέρος. Δεν ήταν αυτή η αποστολή τους, δεν ήταν αυτό το έργο για το οποίο τους διάλεξε ο Κύριος. Ο Χριστός όταν μεταμορφώθηκε, μεταμόρφωσε και τα πάντα γύρω Του. Μεταμορφώθηκαν τα ρούχα Του, το περιβάλλον γύρω Του, τα δέντρα, τα βράχια, τα πάντα. Γι' αυτό και εντυπωσιάστηκε τόσο πολύ ο Πέτρος που ζήτησε να μείνουν εκεί που ήταν τόσο ωραία. Και μέσα από αυτό το περιστατικό φανερώνονται και στους τρεις μαθητές τότε αλλά και σε όλους εμάς σήμερα και αύριο και κάθε στιγμή η αποστολή μας, το νόημα του να είσαι Χριστιανός.
Ο Ιησούς απορρίπτει την αναχωρητικότητα, την αποκοπή από τον κόσμο προς αναζήτηση κάποιου επίγειου παραδείσου. Δεν αποκόπτεται από τον κόσμο ο Χριστιανός. Ακόμα και οι μοναχοί και οι ερημίτες δεν απομακρύνονται από τον κόσμο για να μην έχουν επαφή μαζί του και να δημιουργήσουν επίγειες Εδέμ αλλά για να μπορέσουν να τελέσουν καλύτερα την αποστολή τους. Την προσευχή για τη μεταμόρφωση αυτού του κόσμου. Εμείς, οι υπόλοιποι Χριστιανοί δεν αποκοπτόμαστε από τον κόσμο επειδή είναι μολυσμένος ούτε και ζούμε παράλληλα με τον κόσμο χωρίς να μας απασχολεί το τι γίνεται εντός του κόσμου. Αγωνιζόμαστε για τη μεταμόρφωση του κόσμου.
Πώς όμως μεταμορφώνουμε τον κόσμο; Πρώτα μεταμορφώνοντας τον εαυτό μας, μεταμορφώνοντας τα πάθη μας με τη μετάνοια. Η μετάνοια δεν είναι μια διαδικασία τύψεων, η μετάνοια είναι η μεταμορφωτική δύναμη που μας έδωσε ο Θεός ώστε να αλλάζουμε τον τρόπο ζωής μας και τα πάθη που μας οδηγούν στη κόλαση να γίνουν κινητήρια δύναμη που θα μας οδηγήσει στη σωτηρία. Ο θυμός, ο ζήλος, ο έρωτας, όλα αυτά μπορούν να στρέψουν τη ψυχή και να τη βοηθήσουν στον αγώνα κατά της αμαρτίας και στη συνάντηση με τον Θεό κατά τον αββά Ησαϊα. Και μια τέτοια μεταμόρφωση είναι ανάλογη με αυτή τη Μεταμόρφωση του Κυρίου μας στο Θαβώρ.
Και αφού μεταμορφώσουμε τον εαυτό μας, η μεταμόρφωση αυτή θα περάσει και στο περιβάλλον και τους ανθρώπους γύρω μας. Ο Χριστιανός που έχει επιτύχει μια τέτοια μεταμόρφωση, μεταμορφώνει τους ανθρώπους γύρω του καθώς είναι πάντα ενάντια σε κάθε αδικία, σε κάθε καταπίεση, σε κάθε ανισότητα, σε κάθε εκμετάλλευση. Γνωρίζει ότι ο Κύριος στο Θαβώρ μεταμορφώθηκε και μεταμόρφωσε ακόμα και τη φύση γύρω Του και αυτό τον οδηγεί σε μια ζωή με σεβασμό προς τη φύση. Αντί να την ξεζουμίζει, τη προστατεύει.
Η ζωή ενός Χριστιανού είναι μια συνεχής μεταμόρφωση. Είναι μια ζωή που φωτίζεται από το θαβώρειο φως. Ελιναι μια ζωή που δεν βιώνεται μακριά και αποκομμένη από τον κόσμο αλλά εντός και αλληλεπιδρώντας με αυτόν. Είναι αυτός ο καλός αγώνας που αναφέρει ο Εκκλησιαστής και ο οποίος ακυρώνει και νικά κάθε ματαιότητα και κάθε βάσανο τα οποία έχουν μολύνει τη ζωή μας μετά τη Πτώση μας. Είναι μια πραγματικά παραδείσια ζωή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου