Ε, ναι. Τέτοιες καταστάσεις καταστροφής αντιμετωπίζονται μόνο με χιούμορ. Θα έγραφα και με προσευχή αλλά αυτή είναι μια τέχνη που δεν την καταλαβαίνουν πολλοί ενώ κι αυτοί που νομίζουν πως την καταλαβαίνουν δε μπορούν αν την εξασκήσουν. Τώρα που το σκέφτομαι και με το χιούμορ τα ίδια ισχύουν. Ίσως θα μπορούσε να επιστρατευτεί και μια κάποια στωικότητα. Αλλιώς η θλίψη γεννά παθητικότητα και στο τέλος δειλία, ο θυμός μας κάνει ευάλωτους σε κάθε είδος πολιτικάντηδων-αν και έχουμε επιλέξει το αφάν γκατέ από δαύτους όπως φαίνεται- και οι άλλοι συναισθηματισμοί εκτονώνονται γρήγορα και μας αφήνουν κοιμισμένους. Ενώ με το χιούμορ, το χιούμορ όχι τη πλάκα, αντιμετωπίζουμε τις δύσκολες καταστάσεις, βάζουμε το μυαλό μας να δουλέψει, παραμένουμε ψύχραιμοι και μπορούμε να βρούμε μια καλύτερη λύση. Το πρόβλημα είναι ότι χιούμορ δεν υπάρχει σε αυτή τη χώρα. Μόνο κανιβαλλιστική πλάκα. Οπότε...ο Θεός να βάλει το χέρι του...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου