Πρώτη Σεπτεμβρίου αύριο και θα ξεκινήσει το νέο εκκλησιαστικό έτος. Η Ίνδικτος που λέμε. Και σκέφτομαι, τι σόι έτος θα είναι αυτό. Σκέφτομαι πραγματικά που είναι το πνεύμα του Ευαγγελίου. Πού είναι αυτή τρομακτική - και για τα τότε δεδομένα και για τα σημερινά- ελευθερία που είχε ο Θεάνθρωπος. Που προσέγγιζε πόρνες, τελώνες και αμαρτωλούς χωρίς να τους θέσει προϋποθέσεις, χωρίς να ζητήσει εξηγήσεις, χωρίς να απαιτήσει μετάνοια. Γιατί, αφού αποκάλυπτε μια ζωή γεμάτη νόημα, ήταν δεδομένο πως όποιος ήθελε να ακολουθήσει θα άλλαζε ζωή και σκέψη. Αλλά αυτό το πνεύμα κάπου θα χάθηκε κάτω από τους τόνους προνομίων και γραφειοκρατικών εξουσιών που απέκτησε η Εκκλησία από το Βυζάντιο και μετά. Κάπου στη συμμετοχή σε παρελάσεις και επίσημα δείπνα. Κάπου σε συγκρούσεις με κόμματα και πολιτικούς. Κάπου σε όλα αυτά. Κάπου εκεί που οι χριστιανοί έπαψαν να μοιράζονται. Κάπου που ο χριστιανός έγινε κομμάτι της "εθνικής ταυτότητας". Κάποια στιγμή που η Εκκλησία έπαψε να είναι Εκκλησία και έγινε θεσμός. Ίσως και δεσμός. Παρ' όλα αυτά ποιος ξέρει, μπορεί τη νέα εκκλησιαστική χρονιά, ο Χριστός να ασχοληθεί πιο ενεργά με την Εκκλησία Του και με τον λαό Του...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου