Δε νομίζω ότι υπάρχει άνθρωπος σημαντικότερος στο σχέδιο του Θεού για τη σωτηρία του ανθρώπου από την Παναγία. Και δεν υπάρχει κανένας άνθρωπος που να έφτασε σε υψηλότερα ύψη αγιότητας απ' αυτήν. Και επειδή ακριβώς ήταν άνθρωπος, όπως όλοι εμείς, γι' αυτό και γνωρίζουμε ότι σε τέτοια ύψη μπορεί να φτάσει ο καθένας μας. Η φράση που χρησιμοποιούμε συχνά για να δικαιολογήσουμε τις κακίες και τις μικρότητές μας, "ε, δεν είμαι και άγιος" δε στέκει παρά μόνο σαν φτηνή δικαιολογία και σαν άρνηση οποιασδήποτε προσπάθειας. Όχι, δεν είμαστε άγιοι. Αλλά ούτε και οι άγιοι, ούτε και η Παναγία ήταν. Έγιναν. Με την άσκηση, την προσπάθεια δηλαδή, τον αγώνα τους, τον τρόπο με τον οποίο αξιοποίησαν τη ζωή τους.
Ας ξαναδούμε την Παναγία και τη ζωή της. Θα μπορούσε, ως μητέρα του Ιησού, να απαιτεί και αν απολαμβάνει τιμές, δόξα, ιδιαίτερη μεταχείριση και όσο ζούσε ο Κύριος αλλά και μετά την Ανάσταση και την Ανάληψή Του. Δε ζήτησε όμως ποτέ τίποτα απ' όλα αυτά. Παρέμεινε πιο ταπεινή από όλους τους μαθητές και τις μαθήτριες του Ιησού.
Θα μπορούσε να ζητήσει να έχει εξέχουσα θέση ανάμεσα στους Αποστόλους. Να διδάσκει και να μιλά περισσότερο από όλους τους. Άλλωστε είχε ζήσει τον Κύριο περισσότερο από τον καθένα και την καθεμιά. Κι όμως δεν είπε ούτε λέξη. Παρέμεινε σιωπηλή και δίδασκε με τις πράξεις, με τον τρόπο ζωής της. Πόσο παράξενο μας φαίνεται αυτό σήμερα ε; Σε μια εποχή σαν τη δική μας που όσο πιο κενός είναι κάποιος τόσο πιο πολύ μιλάει για να φανεί πως είναι σπουδαίος και έχει γνώσεις ενώ είναι ένας άδειος τενεκές. Οι πραγματικά σπουδαίοι δε μιλούν, ζουν, και με τη ζωή τους μας οδηγούν.
Θα μπορούσε να ζητά πλούτη η Παναγία, μα ούτε κι αυτά την ενδιέφεραν. Αυτή που από μικρή τη φρόντιζαν οι άγγελοι μέσα στο ιερό του ναού, αυτή που αποδέχτηκε το ρόλο που ο Θεός της επιφύλασσε και που συμφώνησε να αναλάβει το έργο να βοηθήσει ώστε ο Θεός να γίνει Άνθρωπος, αυτή που έγινε σκάλα για να ανεβούμε ξανά στον Ουρανό, έζησε μια ζωή λιτή, απλή, φτωχική και γεμάτη δυσκολίες. Δεν έβρισκε τόπο να γεννήσει, αναγκάστηκε νωρίς νωρίς να γίνει πρόσφυγα ώστε να γλιτώσει ο μικρός Ιησούς από την οργή του Ηρώδη, είδε το Γιο της να αγαπιέται αλλά και να σταυρώνεται από τον ίδιο το λαό Του.
Και όταν ήρθε η ώρα της κοιμήσεως της, δε φοβήθηκε. Δε παρακάλεσε για λίγο χρόνο ακόμα, δεν έκλαψε, δεν ίδρωσε από αγωνία. Ετοιμάστηκε, αποχαιρέτισε τους Μαθητές και Αποστόλους του Χριστού και αφέθηκε στα χέρια του Χριστού.
Μας φαίνονται δύσκολα όλα αυτά, έτσι; Είναι. 'Όπως όλα τα καλά πράγματα σε τούτη τη ζωή απαιτεί κόπο, θυσίες, προσπάθεια αλλά και -κυρίως- εμπιστοσύνη και πίστη στο Θεό. Γιατί όλα αυτά δε θα μπορούσε και η Παναγία να τα αντέξει αν δεν είχε πίστη και εμπιστοσύνη στον Κύριο. Και εδώ είναι το ζήτημα. Έχουμε πίστη; Έστω ίση με ένα σιναπόσπορο; Έχουμε διάθεση να προσπαθήσουμε και να αγωνιστούμε; Αν η απάντηση είναι ναι, τότε ας ξεκινήσουμε τη πορεία μας. Μπορεί αν μη καταφέρουμε να φτάσουμε στα ύψη της Παναγίας αλλά σίγουρα θα δούμε και θα ζήσουμε σπουδαία πράγματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου