Άνθρωποι με έργο και άποψη

 

Μου αρέσουν οι άνθρωποι που κάνουν σπουδαία πράγματα αλλά όχι για τον εαυτό τους. Μου αρέσουν όμως περισσότερο ακόμα, οι άνθρωποι που έχουν άποψη, δε πάνε ποτέ με το μέρος κάποιου γιατί έτσι πρέπει ή γιατί το ρεύμα τους στρέφει ή τους πιέζει να πάνε προς τα εκεί. Μου αρέσουν οι άνθρωποι είτε σε μεγάλη είτε σε μικρή κλίμακα, δηλαδή είτε στην πολιτική είτε στην Εκκλησία είτε στις παρέες τους, έχουν άποψη , τη λένε και την υπερασπίζονται επειδή τη θεωρούν σωστή και όχι επειδή είναι αρεστή. Κι αν αυτό συνδυάζεται και με σπουδαία πράγματα, ναι σπουδαία πράγματα μπορείς να κάνεις ακόμα και σε επίπεδο παρέας, δε χρειάζεται να συγκλονίσεις όλο τον κόσμο, τότε ακόμα καλύτερα. Τότε η δήθεν κριτική που μπορεί να γίνει σε τέτοιους ανθρώπους πολύ γρήγορα αποκαλύπτεται και διολισθαίνει σε απλή κακία και μικρότητα. Ένας τέτοιος τύπος είμαι εγώ λοιπόν...όχι βέβαια, δεν είμαι εγώ τέτοιος τύπος, ένας τέτοιος τύπος είναι ο Αλβανίας Αναστάσιος, ο οποίος δε χρειάζεται καμία υπεράσπιση αφού το έργο του τον υπερασπίζεται μόνο του, όπως και η απλή λογική.

Ο Αναστάσιος έχει γνώμη, τη λέει και επιχειρηματολογεί και δεν τρέχει να συνταχθεί με κάποιον γιατί...έτσι πρέπει. Δυστυχώς η γνώμη του για το ουκρανικό, όχι μόνο δεν ακούστηκε, θα είχαν αποφευχθεί πολλά προβλήματα αν είχε γίνει έτσι, αλλά τον έβαλε και στο στόχαστρο παλιών υποστηρικτών και φίλων, οι οποίοι έχοντας ως έργο συναυλίες και άρθρα, απειλούν(;) ότι η μη συμμόρφωση του Αναστάσιου με τη γραμμή του Οικουμενικού Πατριαρχείου στο ζήτημα με την Ουκρανική Εκκλησία θα "σβήσει" και το προηγούμενο έργο του. Έτσι είναι αυτά. Όταν το δικό σου έργο είναι μηδενικό, μηδενίζεις εύκολα και το έργο των άλλων όσο τεράστιο κι αν είναι. 

Φυσικά κριτική μπορεί και οφείλει να γίνεται και στον Αναστάσιο και σε οποιονδήποτε. Αλλά η κριτική οφείλει κι αυτή να έχει μορφή επιχειρημάτων και όχι επιθέσεων με συνήθως ανήθικη μορφή. 

Δε ξέρω αν έχει δίκιο ο Αναστάσιος ή κάποιος από τους δύο Πατριάρχες, ο Οικουμενικός ή ο Μόσχας, στο ζήτημα της Ουκρανίας. Ξέρω ότι ο Αναστάσιος μίλησε με επιχειρήματα για την υπόθεση και δέχθηκε επιθέσεις, όχι αντίλογο. Και να το κάνουν αυτό οι συντηρητικοί και ελαφρώς βαρεμένοι κύκλοι που τον πολεμούσαν τόσα χρόνια επειδή συμμετείχε στο Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών είναι και αναμενόμενο. Να το κάνουν όμως άνθρωποι οι οποίοι δήθεν κόπτονται για την εξέλιξη και πρόοδο της Εκκλησίας, ε, δεν είναι ταιριαστό...