Εκείνο τον καιρό, κάποιος πλησίασε τον Ιησού(γονυπετῶν αὐτῷ, γονατίζοντας μπροστά Του) και του είπε: «Αγαθέ Διδάσκαλε, τι καλό να κάνω για ν’ αποκτήσω αιώνια ζωή;» Κι αυτός του είπε: «Γιατί με ονομάζεις αγαθό; Κανένας δεν είναι αγαθός, παρά μόνο ένας ο Θεός. Αν θέλεις πάντως να μπεις στη ζωή, τήρησε τις εντολές». Του λέει: «Ποιές;» Κι ο Ιησούς είπε: «Το μη σκοτώσεις, μη μοιχεύσεις, μην κλέψεις, μην ψευδομαρτυρήσεις, τίμα τον πατέρα και τη μητέρα σου και αγάπα τον πλησίον σου όπως τον εαυτό σου». Του λέει ο νεαρός: « Όλα αυτά τα τηρώ από πολύ μικρός∙ σε τι υστερώ ακόμα»; Του είπε ο Ιησούς: «Αν θέλεις να γίνεις τέλειος, πήγαινε πούλησε τα υπάρχοντά σου και δώσε τα χρήματα στους φτωχούς, και θα έχεις θησαυρό κοντά στο Θεό, κι έλα να με ακολουθήσεις». Μόλις άκουσε την απάντηση ο νεαρός, έφυγε λυπημένος, γιατί είχε μεγάλη περιουσία.
Κι ο Ιησούς είπε στους μαθητές του: «Σας βεβαιώνω πως δύσκολα θα μπει πλούσιος στη βασιλεία του Θεού. Και σας το επαναλαμβάνω: Είναι ευκολότερο να περάσει καμήλα από βελονότρυπα, παρά να μπει πλούσιος στη βασιλεία του Θεού». Όταν το άκουσαν οι μαθητές του, ένιωσαν μεγάλη κατάπληξη κι έλεγαν: «Τότε ποιος μπορεί να σωθεί;» Ο Ιησούς τους κοίταξε και είπε: « Αυτό είναι αδύνατο για τους ανθρώπους∙ για το Θεό όμως όλα είναι δυνατά».
H περίπτωση αυτή, η οποία μας περιγράφει ο ευαγγελιστής Ματθαίος στη σημερινή περικοπή, είναι η πλέον χαρακτηριστική περίπτωση νεαρού πλούσιου ανθρώπου. Νομίζοντας πως επειδή έχει πλούτη είναι ανώτερος από τον καθένα πλησιάζει τον Χριστό και τον ρωτά τι πρέπει να κάνει για να αποκτήσει την αιώνια ζωή. Τον αποκαλεί μάλιστα "Αγαθό Διδάσκαλο". Από την απάντηση του Ιησού, κάπως απότομη είναι η αλήθεια, καταλαβαίνουμε πως ούτε θέλει να μάθει πως θα κερδίσει την αιώνια ζωή ούτε πιστεύει πως έχει μπροστά του κάποιον σπουδαίο δάσκαλο, πόσο μάλλον τον Υιό του Θεού. Γι' αυτό και ο Χριστός του απαντά απότομα «Γιατί με ονομάζεις αγαθό; Κανένας δεν είναι αγαθός, παρά μόνο ένας ο Θεός.» και στη συνέχεια του λέει να ακολουθεί τις πολύ γνωστές σε όλους εντολές. Και εκεί αποκαλύπτεται και η άλλη πονηριά του πλούσιου και κακομαθημένου προφανώς νέου. Περιμένει από τον Ιησού, όχι πράγματι κάποια διδαχή, όχι κάποια γνώση, αλλά επιβεβαίωση. Προσέρχεται ήδη αυτοδικαιωμένος στο Χριστό και με ψευδή ευσέβεια. Και με έπαρση απαντά πως τηρεί τις εντολές από μικρός. Πιθανόν να λέει και σε αυτό ψέματα. Τότε λοιπόν και ο Χριστός του λέει πως το μόνο που του λείπει είναι να αφήσει τα πλούτη του. Δηλαδή, την ισχύ, την κοινωνική θέση, τη δήθεν ανωτερότητα που του εξασφαλίζουν αυτά. Ξέρει όμως ο Κύριος ότι καμία τέτοια διάθεση δεν είχε ο νέος αυτός.
Όπως καμία τέτοια διάθεση δεν έχουμε ούτε κι εμείς. Δεν είναι θέμα χρημάτων. Είναι θέμα νοοτροπίας. Μπορεί κάποιος να μην έχει χρήματα αλλά να νομίζει πως το παν είναι να τα αποκτήσει. Το ίδιο χαμένος είναι με τον νέο της περικοπής. Μπορεί να μη θέλει να αποκτήσει χρήματα. Αλλά να θαυμάζει και να παραδίδει την ελευθερία του σε όποιον έχει χρήματα. Όταν δε φέρνουμε αντίρρηση σε κάποιον πλούσιο μόνο και μόνο γιατί υπολογίζουμε σε κάποια ενίσχυση, σε κάποια δωρεά από αυτόν, τότε είμαστε το ίδιο χαμένοι με τον πλούσιο νέο.
Κάποτε σε μια επαρχία στην οποία υπηρετούσα, ο θείος ενός πλούσιου χωριανού ο οποίος ζούσε σε ξένη χώρα πια, χτύπησε με το αμάξι του, καθώς δεν έβλεπε πια και δεν έπρεπε να οδηγεί, μια κυρία, η οποία εκτός από φτωχή, ήταν και από άλλη βαλκανική χώρα. Όταν ρώτησα το αυτονόητο, αν του πήραν το αμάξι ή αν θα γίνουν οι απαραίτητες ενέργειες, η απάντηση από πολλούς ήταν, "μα είναι θείος του Τάδε, ο οποίος έχει εργοστάσιο, κάνει δωρεές στο δήμο, έχει ξενοδοχεία". Αυτοί οι άνθρωποι δεν ήταν πλούσιοι. Δε στηρίζονταν στο πλούτο τους. Δεν κυνηγούσαν πλούτη. Όμως ήταν το ίδιο προσκολλημένοι σε αυτά όπως ο πλούσιος νέος της σημερινής περικοπής.
Δεν είναι μόνο αυτοί που κατέχουν πλούτο και οι οποίοι είναι εθισμένοι στην ισχύ και τη εξουσία που τους δίνει αυτός, που δε θα μπορέσουν να βρουν το δρόμο για την αιώνια ζωή. Είναι και αυτοί που θεωρούν πως πράγματι, ο πλούτος είναι το κλειδί για τα πάντα. Είναι αυτοί που εθελούσια υποδουλώνονται στο θέλημα, όχι του Θεού, αλλά του ισχυρού, που δε θα βρουν ποτέ την αιώνια ζωή. Γιατί όσο κι προσέχονται γονυπετείς στον Οίκο του Θεού, και αυτοί δε πιστεύουν πως ακούν έναν διδάσκαλο Αγαθό. Γιατί όλοι αυτοί ξεχνάνε κάτι. Η αιώνια ζωή δεν είναι κάτι που κερδίζεται με χρήματα ή ισχύ. Δε μπορεί να κερδηθεί για την ακρίβεια με κανένα τρόπο. Είναι μια δωρεά που δίνεται από τον Θεό μόνο και μόνο σε αυτούς που αφήνονται στο δικό Του και μόνο θέλημα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου