Γνώρισα κάποτε μια κοπελιά, καλή τύπισσα, φοιτήτρια τότε, όπως κι εγώ. Λοιπόν η τύπισσα γνώρισε κάποιον έκανα σχέση και από ένα σημείο και μετά δε ξέρω και τι απόγιναν. Ο νεαρός αυτός τύπος δεν ήταν φοιτητής και ούτε θα έπαιρνε ποτέ κανένα πτυχίο. Η δουλειά του ήταν μάλλον από αυτές που λέμε ταπεινές. Ας πούμε εργάτης. Ε, μαθεύτηκε κάποτε αυτό, οπότε τα σχόλια στις παρέες άρχισαν. Τύπου "τι τον θέλει αυτόν", "τι να τον κάνει, αυτή είναι φοιτήτρια, θα πάρει πτυχίο, θα βρει καλή δουλειά" και τέλος πάντων το πιάσατε το νόημα. Αν όχι δε πειράζει. Είστε τούβλα και με αυτό θα πρέπει να ζήσετε. Λοιπόν, στο θέμα μας. Θα σταθώ λίγο στο γεγονός ότι παιδιά, τότε είκοσι και εικοσιένα χρονών, μπορεί και μικρότεροι να ήμασταν, είχαν απόψεις εξηντάρη μπάρμπα που κουβαλάει συμπλέγματα δεκαετιών της ελληνικής κοινωνίας. Παιδιά, που θεωρητικά αποτελούσαν κομμάτι της ελπίδας αυτού του τόπου για ένα καλύτερο αύριο, για αλλαγές στα κακώς κείμενα. Αντ' αυτού είχαν ίδιες απόψεις με κάτι παππούδια στο χωριό μου που νόμιζαν ότι μπορούν να προβλέψουν τον καιρό κοιτάζοντας τι βουνοκορφές ή τις γάτες. Για την ιστορία, ποτέ δεν τον πετύχαιναν και σε αυτό έμοιαζαν με τους μετεωρολόγους.
Το άλλο σημείο είναι η παντελής έλλειψη ενδιαφέροντος για τη φύση του έρωτα ή έστω μια επιδερμική κατανόησή της. Ο έρωτας μπορεί να είναι μυστικός, μυστηριώδης ή και μανιακός. Δε μπορεί να έχει τη μορφή ενός απλού συνταιριάσματος στόχων, δυνατοτήτων και χαρακτηριστικών, δε μπορεί να έχει τη μορφή μιας συμφωνίας μετά συμβολαίου, όπου δύο μεριές που μοιάζουν και έχουν κοινά συμφέροντα προχωρούν σε συνεργασία. Ο έρωτας έχει μια κάποια ομοιότητα με έναν τυφώνα ο οποίος στο πέρασμά του σαρώνει τα πάντα. Καταγωγή, τάξη, μόρφωση, ασχολίες, επαγγελματικές προοπτικές. Και ναι, μπορεί να παράγει μεγαλεία όπως μπορεί και τραγωδίες. Μπορεί τελικά να οδηγήσει σε μακροχρόνιες ως και ισόβιες σχέσεις αλλά και σε οδυνηρούς χωρισμούς. Αλλά όπως και να έχει, είναι αυτό που κάνει αυτόν τον κόσμο να κινείται. Και αν δεν τον αφήνεις ποτέ να σε παρασύρει, αντιμετωπίζοντας και όλα τα καλά και τα κακά που θα φέρει, ε, δε μένουν και πολλά, μόνο να περιμένεις τον Χάρο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου