Από όλους τους τύπους ανθρώπων που αντιπαθώ- και είναι πολλοί αυτοί- ο πιο μισητός είναι ο τύπος των "χαρούμενων πρωινάκηδων". Είναι όλοι αυτοί οι περίεργοι άνθρωποι που σηκώνονται χαρούμενοι στις 5 και τις 6 τα χαράματα και έχουν ως σκοπό της ζωής τους να μοιραστούν αυτή τη χαρά με όλο τον υπόλοιπο, ανυποψίαστο κόσμο μέχρι τις 8 το πρωί. Δηλαδή μέσα σε ώρες κατά τις οποίες το μάτι ενός φυσιολογικού ανθρώπου δίνει τιτάνιες μάχες και για να ανοίξει αλλά και να μπορέσει να λειτουργήσει αξιοπρεπώς ώστε ο κάτοχός του να μη σκοντάψει σε κανένα πεζοδρόμιο και μη πέσει πάνω σε κανένα τοίχο.
Τα δικά μου μάτια σπάνια συνεργάζονται είναι η αλήθεια, μέχρι τουλάχιστον τις 9 το πρωί. Μια φορά και ενώ προχωρούσα σκυφτός κατά τη συνήθειά μου έπεσα πάνω σε μια κολώνα της ΔΕΗ. Σε αυτή είχαν βάλει κι ένα καλαθάκι σκουπιδιών, πορτοκαλί χρώματος. Έπεσα πάνω στη κολώνα, κατάλαβα ένα συνδυασμό γκρίζου και πορτοκαλί χρώματος και χωρίς να σηκώσω το κεφάλι μου της είπα με συγχωρείτε κυρία μου δε σας είδα και συνέχισα το δρόμο μου. Μου έκανε μεγάλη εντύπωση η αγένεια της κυρίας να μη μου απαντήσει και γύρισα να τη κοιτάξω, θεωρώντας πως είχε θυμώσει που έπεσα πάνω της. Τότε και μόνο τότε κατάλαβα πως είχα ζητήσει συγνώμη από μία κολώνα.
Φανταστείτε λοιπόν, σε μια τέτοια κατάσταση λειτουργίας ή μάλλον μη λειτουργίας ουσιαστικά, να σου κατσικωθεί ένας ηλίθιος πολυλογάς ο οποίος πέρα από την ενθουσιώδη καλημέρα που θα φωνάξει στο αυτί σου, θα σου προσφέρει κι ένα σωρό πληροφορίες από τη χθεσινή μέρα, τις ειδήσεις, τον καιρό κλπ οι οποίες ουδόλως σε ενδιαφέρουν και θα προτιμούσες να πέσεις σε μια λίμνη γεμάτη πιράνχας που έχουν να φάνε τρεις μήνες παρά να ακούσεις όλες αυτές τις βλακείες πρωινιάτικα.
Οι χαρούμενοι αυτοί τύποι όμως έχουν και το ελάττωμα να μην αντιλαμβάνονται πως δε συμμερίζεσαι τον πρωινό ενθουσιασμό τους. Εκείνη την ώρα εύχεσαι να γίνει κάποιος πυρηνικός πόλεμος, να πέσει ένας τεράστιος μετεωρίτης στο κεφάλι σου ή να ανοίξει η γη να σε καταπιεί. Και σίγουρα δε θες να ακούσεις τον πανηγυρικό της νέας ημέρας. Όμως ο πρωινάκιας καθόλου δεν επηρεάζεται. Συνεχίζει την εκπομπή του και περιμένει να συμμετάσχεις ενεργά σε αυτή. Όταν λοιπόν βλέπει πως δε σε κόφτει και πολύ για όλες τις μπούρδες που σου λέει, εκπλήσσεται, ενοχλείται και ... εντείνει τις προσπάθειές του να σε βάλει στο κλίμα. Μιλάει περισσότερο, γρηγορότερα και μεταφέρει περισσότερες άχρηστες πληροφορίες από τοπική επαρχιακή εφημερίδα.
Όταν κάποια στιγμή ο κόμπος φτάνει στο χτένι και μη μπορώντας πια να κρατηθείς του λες με όσο το δυνατόν πιο ευγενικό τρόπο "εσύ έτσι @#$!@%&#@ γεννήθηκες ή στην πορεία έγινες έτσι;" τότε αυτός θιγμένος σου ρίχνει ένα βλέμμα αποδοκιμασίας και πάει να βρει άλλους χαζοχαρούμενους τύπους στους οποίους εξιστορεί με αγανάκτηση πόσο παράξενος είσαι και πόσο άσχημα του μίλησες. Τουλάχιστον όμως κέρδισες τη μια ώρα που χρειάζεσαι για να ανοίξεις τα μάτια σου φυσιολογικά και να λειτουργήσουν τα απομεινάρια του εγκεφάλου σου. Μέχρι την επόμενη ημέρα που ο ίδιος τύπος θα σου κάνει ακριβώς τα ίδια βασανιστήρια, διότι ο ηλίθιος είναι πάντα και επίμονος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου