Αξιαγάπητοι...

 

Λοιπόν, πέρα από το ότι πολλοί φίλοι μου με θωρούν τεμπέλη, κάτι το οποίο όπως έχω ήδη εξηγήσει είναι μια μεγάλη παρεξήγηση, με θεωρούν επίσης και πολύ γκρινιάρη. Νομίζω πως και σε αυτό έχουν άδικο. Δεν θεωρώ τον εαυτό μου γκρινιάρη. Απλά έχω την ικανότητα να εντοπίζω και να αναδεικνύω τα ενοχλητικά και εκνευριστικά πράγματα στη ζωή. Πράγματα που οι περισσότεροι δε τα αντιλαμβάνονται καν.

Όπως για παράδειγμα τους αξιαγάπητους ανθρώπους. Αυτή η πολύ ενοχλητική και ευτυχώς εξαιρετικά μικρή μερίδα ανθρώπων τους οποίους δε μπορείς να αντιπαθήσεις, δεν μπορείς να στεναχωρήσεις ή να εκνευρίσεις χωρίς να σε πιάσουν τύψεις όπως τότε που έσπασες το τζάμι στο παράθυρο του γείτονα και τα έριξες σε κάποιο άλλο παιδάκι. Ή όπως τότε που κοτζάμ μαντράχαλος άκουσες έναν πιτσιρίκο να λέει στον πατέρα του "αυτό το παιχνίδι θέλω" κι επειδή το ήθελες κι εσύ αι κατάλαβες πως ήταν το τελευταίο που είχε μείνει, το άρπαξες με γρήγορες και δήθεν αδιάφορες κινήσεις από το ράφι και άφησες τον πιτσιρίκο να κατηγορεί τον πατέρα του που άργησε.

Αυτοί λοιπόν οι άνθρωποι είναι μια κινητή λογοκρισία. Εκεί που έχεις βρει κάτι πολύ κακό και διασκεδαστικό να τους πεις και έχεις πάρει το ύφος κροκοδείλου πριν δαγκώσει, σου έρχεται μια αναλαμπή συνείδησης και αμέσως σταματάς την εκτόξευση του δηλητηριώδους σου σχολίου. Είναι ένα είδος αόρατης καταπίεσης αν με καταλαβαίνετε. Δεν έχω καταλάβει τι έχουν πάνω τους που το προκαλούν αυτό. Πιθανόν να πρόκειται για κάποια μετάλλαξη ή κάποια υπερδύναμη. Ή κάποιο σκοτεινό σχέδιο της Νέας Τάξης Πραγμάτων. Κάποιο πείραμα, δε ξέρω.

Προσέξτε τώρα, αυτοί οι άνθρωποι, που είναι ελάχιστοι(εγώ έχω γνωρίσει έναν...δύο...όχι έναν τέτοιο τύπο ανθρώπου...χμμ...όχι, όχι θα βάλω δύο τελικά) δεν έχουν σχέση με τους ανθρώπους που συμπαθείτε. Εγώ, ας πούμε, συμπαθώ ανθρώπους οι οποίοι με αντικειμενικά κριτήρια είναι αντιπαθέστατοι. Ή αντιπαθώ ανθρώπους μάλλον συμπαθείς στους περισσότερους. Τούτοι εδώ δε σου δίνουν επιλογή παρά να τους συμπαθήσεις ή να τους συμπαθήσεις πολύ. 

Τέλος πάντων, ευτυχώς είναι σπάνιο είδος, κι έτσι ένας γνήσιος και συνεπής συνάνθρωπος σαν κι εμένα δε χρειάζεται να πολυσκάει με αυτό το προφανές σφάλμα της φύσεως. Άλλωστε αν εργαστεί κάποιος σωστά και μεθοδικά μπορεί κάποια στιγμή να τους ξεφορτωθεί τέτοιους ανθρώπους(υπάρχουν χώρες στον κόσμο που αντιμετωπίζουν εγκληματικές πράξεις με μια κάποια κατανόηση...)