Πολλά πράγματα θα μπορούσε να γράψει και να πει κανείς για την Παναγία στα πλαίσια ενός κηρύγματος. Πραγματικά θα μπορούσαμε να μιλάμε με τις ώρες για το πρόσωπο της Θεοτόκου.
Άλλωστε αυτή είναι που συνέδεσε την Παλαιά Διαθήκη με την Καινή. Γιατί η Παλαιά Διαθήκη μέσα από τις διηγήσεις, τις αλληγορίες, τους συμβολισμούς και τους κανόνες που περιέχει είναι στην ουσία η εξιστόρηση της κίνησης του Θεού προς τον άνθρωπο μετά τη πτώση των Πρωτοπλάστων. Και η κίνηση αυτή ολοκληρώνεται μόλις μπαίνει σε εφαρμογή το σχέδιο για τη σωτηρία του ανθρώπου, με τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου.
Η Παναγία είναι λοιπόν η γέφυρα ανάμεσα στη Παλαιά και τη Καινή Διαθήκη αλλά με τη Κοίμησή της γίνεται και η γέφυρα μεταξύ Ουρανού και Γης. Άλλωστε ποιος άλλος καταλαβαίνει καλύτερα τους πόνους και το δράμα του ανθρώπου από αυτήν που το δράμα και ο πόνος που έζησε ήταν πραγματικά ανείπωτα; Αυτή λοιπόν που γνωρίζει καλά τις αγωνίες μας είναι που πρεσβεύει για μας στον Κύριό μας.
Και όμως η Θεοτόκος σε όλη της τη ζωή παρέμεινε σιωπηλή. Παρέμεινε ταπεινή. Υπέφερε και συμπαραστεκόταν. Αυτή, η πιο σπουδαία γυναίκα στην ιστορία δε ζήτησε ούτε θέσεις, ούτε τιμές και δόξες ούτε συγκέντρωσε εξουσία και δύναμη στα χέρια της. Αντιθέτως δίδαξε με τη σιωπή της, θάμπωσε με την ταπείνωσή της, έλαμψε με την υπομονή της. Ποια; Αυτή που τη φρόντιζαν άγγελοι στο ιερό του Ναού! Αυτή που γέννησε σαν άνθρωπο τον ίδιο το Θεό! Αυτή που αποτέλεσε την έναρξη του σχεδίου για τη σωτηρία όλων των ανθρώπων! Αυτή που μέσω του θανάτου μεταβέβηκε στη ζωή!
Και παραμένει ένα μεγαλειώδες παράδειγμα για όλους εμάς, που χωρίς να μπορούμε ούτε στο ελάχιστο να συγκριθούμε μαζί της, που με ανόητη αλαζονεία κομπάζουμε πως είμαστε χριστιανοί, σε κάθε ευκαιρία ζητούμε να είμαστε πρώτοι στις συνάξεις, να αναγνωριζόμαστε ως αυθεντίες, να μας τιμούν για τα ταλέντα μας, λες και αυτά δε μας τα έδωσε ο Θεός αλλά τα αποκτήσαμε μόνοι μας με τη γέννησή μας.
Τούτη λοιπόν τη λαμπρή ημέρα, αυτό το Πάσχα του Καλοκαιριού όπως μας αρέσει να λέμε ας κάτσουμε λίγο και να σκεφτούμε τη ζωή της Παναγίας. Ας σκεφτούμε τη μορφή της. Τη συμπεριφορά της. Και μετά ας ρίξουμε και μια ματιά στον καθρέφτη μας. Και ας δούμε πέρα από τα εξωτερικά χαρακτηριστικά μας, ας κοιτάξουμε τα εσωτερικά. Και αφού κατανοήσουμε πόσο λάθος είμαστε, ας ζητήσουμε από τη Παναγία να μας βοηθήσει να διορθωθούμε. Και να είμαστε σίγουροι πως αυτό θα το κάνει με χαρά!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου