Ένα παράδειγμα. Επιλέγει έναν "τρόπο επικοινωνίας" κάποιος και ακολουθεί ο προφορικός ή γραπτός διάλογος: -"Ενοχλώ;" -"Όχι." - "Σίγουρα;" -"Ναι, ρε" -"Μήπως ενοχλώ;" -"Όχι ρε, το όνειρο μου ήταν όταν ξύπνησα για άλλη μια μέρα που όλα θα πάνε στραβά, να πάει 3 η ώρα το μεσημέρι και μόλις ησυχάσω να με πάρεις για να μου πεις ό,τι βλακεία σου κατεβαίνει, άει παράτα με".
Αυτά γίνονται από τότε που ανακαλύφθηκε το τηλέφωνο. Πιο παλιά δε γινόταν κάτι τέτοιο. Γιατί κανένα γράμμα δε μπορεί να σε ενοχλήσει μεσημεριάτικα. Άσε που αν θες το ανοίγεις αν δε θες το αφήνεις. Ενώ το τηλέφωνο και όλα τα άλλα τα καινούρια κόλπα κάνουν και ενοχλητικούς ήχους. Οπότε έτσι κι αλλιώς δε γλιτώνεις.
Όπως γίνεται αντιληπτό, ο άνθρωπος με τη τεχνολογική πρόοδο έχει καταφέρει να γίνει πιο ενοχλητικός απ' όσο τον έχει προικίσει η ίδια η φύση του. Και όσο πιο εύκολη γίνεται η επικοινωνία τόσο μεγαλώνει και ο βαθμός ενόχλησης...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου