Κοπρίτης

 

Έχω μια μεγάλη αδυναμία και εκτίμηση στους κοπρίτες. Όχι στους δίποδους κοπρίτες για τους οποίους καμία συμπάθεια δεν τρέφω(αυτός ίσως και να είναι ο λόγος για τον οποίο δε βγάζω φωτογραφίες και δε στέκομαι στον καθρέφτη, για να μη βλέπω τον κοπρίτη) αλλά τους κανονικούς. Όλα αυτά τα πανέμορφα αδέσποτα σκυλιά τα οποία περιφέρονται στους κακάσχημους δρόμους των ελληνικών πόλεων και τους δίνουν ένα ιδιαίτερο χρώμα και μια γλυκιά ομορφιά. Αυτά τα ζωάκια τα οποία έχουν βαλθεί οι διάφορες "φιλοζωικές" να εξαφανίσουν επειδή λένε "ταλαιπωρούνται". Και βέβαια ταλαιπωρούνται. Όπως ταλαιπωρούνται και οι λύκοι στα βουνά και τα ελάφια στα δάση. Όπως οι άνθρωποι στις πόλεις και τα χωριά. Η ρημάδα η ζωή έτσι είναι. Εμπεριέχει ταλαιπωρία.

Τέλος παντων, πριν εξαφανίσουμε τους αδέσποτους σκύλους για να τους γλυτώσουμε από τις δυσκολίες της ζωής, ας γράψω κάτι για δαύτους. Νομίζω πως είναι εξαιρετικά σοφά ζώα. Εννοώ κυρίως ως προς το πώς ζουν. Η ζωή τους είναι μια ωδή στην απλότητα και τη σοφία.

Συμπαθούν κάποιον; Του κουνάνε την ουρά και παίζουν. Αντιπαθούν κάποιον, του γαβγίζουν και αν δε πάρει το μήνυμα τον δαγκώνουν. Έχουν φαγητό, τρώνε. Δεν έχουν πεινάνε και περιμένουν να τους δώσει κάποιος κάτι ή να βρουν τίποτα. Κάνει ζέστη; Ξαπλώνουν. Βρέχει; Χώνονται κάπου που να τους προφυλάσσει. 

Τώρα δείτε τους ανθρώπους. Πόσες φορές συμβιβαζόμαστε και έχουμε πάρε δώσε με ανθρώπους που με το ζόρι αντέχουμε να τους κοιτάμε χωρίς να μας πιάσει αναγούλα. Πόσες φορές χανόμαστε με ανθρώπους που συμπαθούμε. Δεν έχουμε λεφτά να βγάλουμε το μήνα και ονειρευόμαστε ταξίδια και εστιατόρια τα οποία προτιμούν εκατομμυριούχοι. Στη βροχή μέσα τρέχουμε για να προλάβουμε να κάνουμε κι εγώ δε ξέρω τι. Καθόμαστε όταν πρέπει και μπορούμε να κινηθούμε. Κι εμείς αποφασίσουμε να σώσουμε αυτά τα τετράποδα από τα προβλήματά τους με στειρώσεις, υιοθεσίες και άλλες ευφυείς ιδέες. Εμείς που δε μπορούμε να σώσουμε τον εαυτό μας από τη ζωή που οι ίδιοι δημιουργήσαμε. Όσοι έχουμε έναν εαυτό, γιατί μέσα σε όλη αυτή τη τρέλα και την υποκρισία που ονομάζουμε σύγχρονο τρόπο ζωής έχουμε αρχίσει και αναπτύσσουμε και πολλαπλές προσωπικότητες μπας και τα βγάλουμε πέρα. 

Οι κυνικοί φιλόσοφοι, αυτοί οι προφήτες της απλής και ασυμβίβαστης ζωής, με πιο εξέχοντα αντιπρόσωπο τον Διογένη, είχαν δίκιο που διάλεξαν το σκυλί ως το σύμβολό τους. Γιατί πραγματικά δεν υπάρχει πιο σοφό ζώο και πιο ορθά προσαρμοσμένο στην αστική -και όχι μόνο- ζωή των ανθρώπων.

Οπότε, μήπως να αφήσουμε ήσυχα τα αδέσποτα και να ασχοληθούμε με τα ζωάκια που βλέπουμε κάθε φορά που κοιτάμε στον καθρέφτη;