Ποτέ μου δε κατάλαβα γιατί υπάρχει ο διάλογος. Πραγματικά δε κατάφερα ποτέ να λύσω κανένα πρόβλημα με τις κουβέντες. Όσες φορές αντιμετώπισα κάποια παρεξήγηση μέσω διαλόγου το αποτέλεσμα ήταν πολύ χειρότερο από όσες φορές επέλεξα τα μπινελίκια(όχι τους μεζέδες) και τις μπούφλες. Θα πει κάποιος πως και τα μπινελίκια είναι μια μορφή διαλόγου. Πάσο. Είναι απλό, για να γυρίσω στο θέμα μου, τα λόγια εύκολα παρεξηγούνται και δημιουργούν περισσότερη σύγχυση. Και έτσι η παρεξήγηση μεγαλώνει. Ενώ ένα βρίσιμο, μια μπούφλα, πώς να τη παρεξηγήσει κανείς; Γι' αυτό σας λέω, ο διάλογος είναι υπερτιμημένος σαν μέσ επίλυσης διαφωνιών.
Για να επιλυθει ενα ζητημα με τη χρηση του διαλογου πρεπει πρωτιστως να υπαρχει αλληλο-σεβασμος και αυτο-σεβασμος. Σε ενα διαλογο δε γινεται να υπαρχει πληρης ομοφωνια αποψεων αλλα ενδεχεται να υπαρχει και διαφορετικοτητα στις αποψεις. Εαν συμφωνουσαμε εξολοκληρου παντοτε και σε ολες τις περιπτωσεις τοτε δε θα υπηρχε και κανενα νοημα να γινεται ο οποιοσδηποτε διαλογος! Το θεμα ομως ειναι οτι στις μερες μας σε πολλες περιπτωσεις ο "διαλογος" που κανουν καποιοι ειναι ουσιαστικα μια προσπαθεια να "περασουν" τις αποψεις τους στους αλλους! Στη πραγματικοτητα σε πολλους τετοιους "διαλογους" οι ανθρωποι που τους ανοιγουν αρεσκονται να μιλανε και να τους ακουνε οι αλλοι αλλα οχι να ακουνε το συνομιλητη τους! Εαν λαβουμε και υπ'οψη μας οτι η κλασσικη "επιχειρηματολογια" σε πολλες συζητησεις ειναι η υβρεολογια και μαλιστα αισχρου περιεχομενου τοτε δεν υφισταται κανενας διαλογος. Εξαλλου εαν υπαρχει πληρης ασυνενοησια μεταξυ των δυο συζητητων και η συζητηση παει να καταληξει σε καυγα ειναι προτιμοτερο καποιος απο τους δυο να σωπασει και να μη συνεχισει τη συζητηση προτου τα πραγματα εξελιχθουν χειροτερα. Υπηρχε μια παλια παροιμια εαν θυμαμαι σωστα που ελεγε "η μια κουβεντα φερνει την αλλη". Σε τετοιες περιπτωσεις εαν δε κανω λαθος φαινεται οτι ισχυει. Παντως προσωπικα πιστευω οτι η διαφορετικοτητα μεταξυ των αποψεων μεταξυ ανθρωπων δεν ειναι σοβαρος λογος για να τσακωνονται οι ανθρωποι μεταξυ τους εκτος εαν εχουν να μοιρασουν κατι μεταξυ τους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΥποθετω κιολας οτι η ασκηση σωματικης βιας οπως και η λεκτικη βια το μονο που θα εχει ως αποτελεσμα ειναι η ανταποδοση σωματικης βιας απο το αλλο προσωπο με το οποιο θα διαπληκτιστει καποιος! Εαν θα σηκωσω το χερι μου σε καποιον μηπως ο αλλος θα κατσει να φαει ξυλο? Και το θεμα ειναι κιολας οτι πολλες φορες καποιοι δε λυνουν τις παραξηγησεις τους με τα χερια αλλα με τα οπλα! Και καπως ετσι γινονται τα εγκληματα. Αυτα βεβαια που αναφερω υποθετω οτι ειναι αυτονοητα βαση κοινης λογικης αλλα μιας και πολλοι απο εμας θελουμε να θεωρουμε τους εαυτους μας ευαισθητοποιημενους οσον αφορα το θεμα της αντιμετωπισης της εγκληματικοτητας στις κοινωνιες των ανθρωπων καλο θα ηταν να μην εκθειαζουμε τη λεκτικη και τη σωματικη βια ως μεσον επιλυσης παρεξηγησεων που συμβαινουν πολλες φορες στις ανθρωπινες συναναστροφες.
ΑπάντησηΔιαγραφή