Ο Ιωάννης ο Βαπτιστής έχασε το κεφάλι του επειδή επέκρινε τον παράνομο γάμο του βασιλιά Ηρώδη με τη γυναίκα του εν ζωή ακόμα αδελφού του, Ηρωδιάδα. Πολλοί χριστιανοί μαρτύρησαν για να μην αρνηθούν την πίστη τους. Η αγία Μαρία Σκομπτσόβα πήρε τη θέση μιας Εβραιοπούλας και κάηκε στο Άουσβιτς. Πολλοί είναι και οι μάρτυρες άλλων θρησκειών που έχασαν τη ζωή τους για να μη προδώσουν τις αρχές τους. Όπως έπραξαν και πολλοί ακόλουθοι διαφόρων ιδεολογιών κατά τη διάρκεια των αγώνων τους για ένα καλύτερο κόσμο.
Μεγαλώσαμε σε ένα κοινωνικό περίγυρο, τη δεκαετία του '90, που πρότασσε την υπακοή στη λογική. Αυτό μας μάθαιναν στο σχολείο, αυτό αργότερα στις σχολές και στα πανεπιστήμια, αυτό μας έλεγαν κάθε μέρα σε κάθε ευκαιρία από τα, παντοδύναμα τότε, ΜΜΕ, αυτά διαβάζαμε στις εφημερίδες.
Και τι ήταν αυτή η λογική; Πως το συμφέρον, η εξασφάλιση πάνε πρώτα. Η βολή. Θυμάμαι πως όσοι φωνάζανε για τη παράδοση Οτσαλάν από την τότε κυβέρνηση, αντιμετωπίζονταν σαν κάποιου είδους φρενοβλαβείς, αφού δεν άκουγαν τη λογική που προέτασσε την αποφυγή περιπετειών της χώρας μας. Μπορώ να θυμηθώ πολλά μικρότερης εμβέλειας περιστατικά είτε από τη κοινωνική είτε από τη προσωπική σφαίρα όπου η προτροπή ήταν "μη γίνεσαι παράλογος, κοίτα το καλό σου".
Μόλις δυο μέρες πριν, είδα κάμποσα αφιερώματα στη γνωστή ομιλία "I have a dream" του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ. Νομίζω πως κάποιοι από τους κήρυκες της λογικής έγραψαν άρθρα για το μεγαλείο του αγώνα του. Ενός αγώνα που δεν βασίστηκε στη λογική. Ο Μ.Λ.Κινγκ είχε πολύ καλύτερη θέση από τους άλλους Αφροαμερικάνους. Ήταν γιος πάστορα και πάστορας ο ίδιος σε μια μεγάλη εκκλησία του Νότου. Είχε σεβασμό, είχε εισόδημα, είχε μια καλή ζωή. Η λογική λέει ότι αυτά δε θυσιάζονται για ένα σκοπό που τότε φάνταζε σχεδόν αδύνατον να επιτευχθεί. Ο Μ.Λ. Κινγκ δεν ακολούθησε τη λογική όμως, ακολούθησε το όνειρο και -όπως γίνεται συνήθως- έχασε τη ζωή του, βάζοντας όμως τα θεμέλια για μια τεράστια αλλαγή.
Ο Γκάντι, δικηγόρος στο επάγγελμα, δεν ακολούθησε τη λογική. Άφησε τις προοπτικές που του ανοίγονταν, υπέστη φυλακίσεις, ξυλοδαρμούς, βασανιστήρια και τελικά ήταν ο βασικός παράγοντας στη γέννηση μιας ανεξάρτητης Ινδίας. Για ευχαριστώ, δολοφονήθηκε. Όμως η Ινδία υπάρχει σήμερα επειδή ο ίδιο αγνόησε τις επιταγές της λογικής.
Μας έμαθαν να ακολουθούμε τη λογική. Να μην την αμφισβητούμε. Να την προσκυνάμε. Όμως αυτό δεν ήταν η λογική που ακολουθούσαμε. Βόλεμα και δειλία ήταν και σε αυτό μας εκπαίδευσαν καλά. Σαν σκύλους εργασίας. Και έτσι θα ζήσουμε και έτσι θα πεθάνουμε οι περισσότεροι
Ειναι αδιαμφισβητητο γεγονος οτι οταν οι ανθρωποι επικεντρωνονται ΜΟΝΟ στο προσωπικο τους συμφερον τοτε δημιουργουνται ολα αυτα τα σοβαρα προβληματα που παρατηρουμε στις ανθρωπινες κοινωνιες. Απο φαινομενα εκμεταλλευσης μεχρι τα αγρια εγκληματα και τους πολεμους. Τα Μ.Μ.Ε. ως πεμπτη μορφη εξουσιας προσπαθουν μονιμως να "θυμιζουν" στους ανθρωπους οτι πρεπει να κοιτανε μονο το προσωπικο τους συμφερον. Τη λεξη "θυμιζουν" την εβαλα σε εισαγωγικα επειδη η ταση του να επικεντρωνονται πολλοι ανθρωποι μονο στο ατομικο τους συμφερον εμφανιζεται χρονικα απο τις απαρχες της ανθρωπινης ιστοριας και βασιζεται σε κατι που πολυ απλα κουβαλαει ο καθε ανθρωπος μεσα του. Στο ενστικτο της ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ. Το να θελει ενας ανθρωπος να επιβιωσει δεν ειναι ως επιθυμια αυτη καθ'εαυτη κακη. Κακος ομως ειναι ο ΤΡΟΠΟΣ που επιλεγει να επιβιωσει. Ο τροπος δηλαδη που χρησιμοποιει τις βιολογικες του λειτουργιες. Απο το τροπο δηλαδη που επιλεγει να σιτιστει μεχρι το τροπο που επιλεγει να κατασκευασει τη στεγη του και να δημιουργησει τη δικη του οικογενεια. Ο τροπος τον οποιο ωφειλει να επιλεξει για να επιβιωσει δε πρεπει να βασιζεται σε μια τυφλη λογικη που αναγαγει τη ζωη του ανθρωπου σε αψυχη ρομποτικη λειτουργικοτητα η οποια καταργει το συναισθημα αλλα ουτε και σε εναν ασειδωτο τυφλο συναισθηματισμο οπου βασιλευουν τα παθη του ανθρωπου. Για να υπαρχει ομως η ισσοροποια μεταξυ λογικης και συναισθηματος θα πρεπει ο ανθρωπος να ζει κοντα στο δημιουργο του και να υπακουει στις εντολες του υπακουωντας με ελευθερη και καθαρη συνειδηση σε οτι του λεει ο Θεος. Ο ανθρωπος βρισκεται σε ΚΟΙΝΩΝΙΑ και με το Θεο και με τους αλλους ανθρωπους γυρω του αλλα και με το υπολοιπο φυσικο περιβαλλον στο οποιο κατοικει. Η λεξη ΚΟΙΝΩΝΙΑ σημαινει παρα πολλα πραγματα. Ενα απο αυτα ειναι οτι ΔΙΝΩ στο γυρω χωρο μου και αναμενω να ΛΑΒΩ κατι εκει που δινω. Δινω στους συνανθρωπους μου και αναμενω οι συνανθρωποι μου παρακινουμενοι οχι απο "υποχρεωση" αλλα απο ΦΙΛΟΤΙΜΟ και ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ να μου αποδωσουν και αυτοι κατι. Αυτο γινεται σε ΠΡΩΤΗ φαση. Στη συνεχεια εφωσον θελω να προχωρησω και να φτασω στο ΤΕΛΙΚΟ μου σκοπο ωφειλω να μαθω να μη στηριζομαι εξ'ολοκληρου στις βιολογικες μου λειτουργιες. Πρεπει να μαθω να αποβαλλω οτιδηποτε αποδυκνειεται περιττο και επιβαρυνει τη ζωη μου και τη ψυχοσωματικη μου υγεια αλλα με εμποδιζει να ειμαι πνευματικα ευκινητος. Ολο αυτο ειναι ενας επιμονος αγωνας στον οποιο μετεχει και η ψυχη του ανθρωπου για αυτο το λογο και ο ανθρωπος βιωνει μεσα του θλιψη και στεναχοριες οποτε σε καμοια περιπτωση δε μπορει να θεωρηθει ολη αυτη η πορεια ρομποτικος μηχανισμος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτη περιπτωση ομως που ο ανθρωπος μεινει ΣΤΑΣΙΜΟΣ μονο στην επιτευξη της προσωπικης του επιβιωσης και μονο στην εκπληρωση των προσωπικων του επιθυμιων τοτε αρχιζουν και δημιουργουνται προβληματα επειδη ο ανθρωπος μαθαινει μονο να ΠΑΙΡΝΕΙ πλεον και οχι και να ΔΙΝΕΙ στους αλλους οποτε ουσιαστικα σταματαει να ειναι σε ΚΟΙΝΩΝΙΑ με τους αλλους ανθρωπους. Οταν επισης προσπαθει να αποκτησει κατι χωρις να καταβαλει κανεναν αγωνα για να αποκτησει αυτο που εχει ΑΝΑΓΚΗ και οχι απλως αυτο που "θελει" τοτε καταφευγει σε ανομες μεθοδους για την επιτευξη του σκοπου του και ετσι δημιουργουνται ακομη χειροτερα προβληματα. Για να φτασει λοιπον στην ανιδιοτελεια θα πρεπει να ξεκινησει πρωτα απο τη φαση του "δωκουν-λαβειν" και σιγα-σιγα με ΘΥΣΙΕΣ να φτασει στο "δωκουν ανευ λαβειν". Γιατι για να φτασει στο καθομοιωσιν για το οποιο δημιουργηθηκε απο το Θεο θα πρεπε να αποκτησει τη Τελεια Αγαπη οπου δινει χωρις να λαμβανει. Ο Κατα Φυσιν Τριαδικος Θεος ΔΙΝΕΙ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΛΑΜΒΑΝΕΙ. Αναλογως ο ανθρωπος για να γινει κατα χαριν θεος ωφειλει να φτασει στη κατασταση του να δινει χωρις να λαμβανει. Αυτο ειναι το ΥΠΕΡΦΥΣΙΚΟ.
ΑπάντησηΔιαγραφή