«...ἡ δικαιοσύνη δύσκολα κατορθώνεται, διότι ἄλλοι μὲν λόγῳ ἔλλειψης σύνεσης δὲν μποροῦν νὰ ἀπονείμουν στὸν καθένα τὸ ἴσο, ἄλλοι δὲ ἐπειδὴ κυριαρχοῦνται ἀπὸ πάθη ἀφανίζουν τὸ δίκαιο, ὅταν καταφρονοῦν τοὺς φτωχούς, καὶ δὲν ἐλέγχουν τοὺς ἄδικους ἐξουσιαστές».
Μέγας Βασίλειος, Εἰς τὴν ἀρχὴν
τῶν Παροιμιῶν, 8, 3-7
«Ἐκεῖνος λοιπὸν ποὺ λέει ὅτι κάτι εἶναι δικό του, κατέστησε τὸν ἑαυτό του ξένο ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ καὶ ἀπὸ τὴν ἀγάπη τοῦ Κυρίου, ὁ ὁποῖος δίδαξε καὶ διὰ τῶν λόγων καὶ διὰ τῶν ἔργων του νὰ προσφέρουμε τὴ ζωή μας γι’ αὐτοὺς ποὺ ἀγαπᾶμε, πόσῳ μᾶλλον τὴν περιουσία».
Μέγας Βασίλειος, Ὅροι κατ’ ἐπιτομήν,
ἐρώτησις 87
Και στις δυο περιπτώσεις που αναφέρει ο Άγιος προφανώς η αγάπη πήγε βόλτα, για λίγο ή για πολύ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιατί χωρίς αγάπη το δίκαιο μπορεί να καταντήσει σκληρό, μπορεί και τυραννία, και χωρίς αγάπη δεν νοιάζεσαι παρά για το τομάρι σου κι αρχίζεις και μαζεύεις όσα πιο πολλά μπορείς σαν τον θλιβερό τύπο της παραβολής, που παρεπιμπτόντως πολλοί θαύμασαν και θαυμάζουν ως σήμερα προσπαθώντας να του μοιάσουν.
Για την ακρίβεια η δικαιοσύνη με την ανθρώπινη έννοια (διότι του θεού καθόλου εύκολο να την "πιάσουμε" πολλές φορές παρά μόνον να την δεχτούμε) αποκτά υπόσταση όταν η αγάπη φεύγει, γιατί όταν αγαπάς παραβλέπεις πάρα πολλά και ακραία ίσως, λειτουργείς διαφορετικά. Κοντολογίς χωρίς αγάπη δεν πάμε πουθενά ή μάλλον πάμε εκεί που όλα μα όλα επιτρέπονται. Στην θεωρία καλά βέβαια θα μου πεις, η πράξη μας κάνει λιγάκι να πηγαίνουμε σαν βαρκούλα χάρτινη μέσα στον ωκεανό συνήθως, ή όχι; :-)
Π
Μάλλον ναι.Χάρτινες βάρκες.Μου άρεσε
ΔιαγραφήΑυτο που λεει ο Μεγας Βασιλειοε θυμιζει λιγακι και τη ρηση που ελεγε εαν θυμαμαι καλα ο Αγιος Ισαακ ο Συρος ''ποτε μη πεις τον Θεο δικαιο". Ουσιαστικα η δικαιοσυνη του Θεου που ειναι και η πραγματικη δικαιοσυνη ειναι πολυ διαφορετικη απο τα δικα μας τα μετρα και τα σταθμα καθως οπως φαινεται οι περισσοτεροι απο εμας δεν μπορουμε να ορισουμε τι ειναι δικαιο και τι αδικο!
Διαγραφή