Τετάρτη 15 Ιανουαρίου 2020

Τεχνολογικόν



Καταλαβαίνω τους φόβους που δημιουργεί η τεχνολογία.Δεν τους συμμερίζομαι όμως.Ανοίγεται ένας απίστευτος κόσμος δυνατοτήτων και πιθανοτήτων.Ναι,αυτό ενέχει κινδύνους.Τους ίδιους κινδύνους πάνω κάτω που υπήρχαν και όταν ο άνθρωπος ανακάλυψε τη φωτιά και βγήκε σιγά σιγά από τις σπηλιές.Σε fast forward κίνηση.Έτσι είναι όμως κάθε τι που κάνουμε.Σωστά;
στις
Ετικέτες

4 σχόλια:

  1. Ανώνυμος15 Ιανουαρίου 2020 στις 3:27 μ.μ.

    Πάντα θα υπάρχει ο φόβος του καινούργιου, του αγνωστου. Λογική η ψιλογκρίνια γιατί ίσως κάτι νέο να μας αλλάζει συνήθειες κι οι συνήθειες δεν είναι καλό πράγμα. Άλλο να συνηθίζεις κάτι κι άλλο να έχεις συνείδηση του τι κάνεις, άλλο μια μηχανική συμπεριφορά σε κάτι κι άλλο να έχεις επίγνωση της στιγμής.
    Όταν μας κάνουν οι διάφορες αλλαγές της ζωής να σπάνε κάποιες συνήθειες μας πάντα γκρινιάζουμε λίγο ή και πολύ έτσι δεν είναι; Ασχετα αν είναι για καλό ή όχι.
    Εντάξει λίγη γκρινιτσα μπορεί να είναι και χαριτωμένη αν δεν καταντήσουμε να σηκώσουμε λάβαρα κατα όποιας καινούργιας τεχνολογίας που πιθανον να μας ξεβολέυει.
    Διοτι το χειρότερο είναι η άγνοια, η αμάθεια και η ημιμάθεια. Αυτό πιστεύω είναι το πρόβλημα κυρίως όταν πια καταντάει να δαιμονοποιούμε ότι μας κάθεται κάπως εκτός των γνωστών νερών μας.
    Π

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. παπα-Κώστας 15 Ιανουαρίου 2020 στις 4:47 μ.μ.

      Οι τελευταίες δυο προτάσεις παρουσιάζουν πλήρως την κατάσταση

      Διαγραφή
  2. Γιώργος15 Ιανουαρίου 2020 στις 10:06 μ.μ.

    Εγώ σαν ταλιμπάν Λουδδίτης πιστεύω πως η τεχνολογία, πλέον, μας καθιστά ηλίθιους, για να μην πω αναλφάβητους.
    Ειδικά, το διαδίκτυο και δη τα social. Οι άνθρωποι αρέσκονται πλέον στην επικεφαλίδα, ούτε καν στην παράγραφο. Η τέχνη του επιχειρηματολογείν, κατεξοχήν ίδιον της φυλής από αρχαιοτάτων χρόνων, έχει πάει περίπατο καταδιωγμένη από το μαγικό ξόρκι "έλα μωρέ, πάλι σεντόνια γράφεις!"
    Όχι ότι πριν βέβαια ήμασταν κειμενοφάγοι..
    Αν έπρεπε να συνοψιστεί σε έναν ορισμό η καλπάζουσα πρόοδος, αυτός θα ήταν "πορεία προς την ευκολία". Οι δυσκολίες όμως μας φτιάχνουν και οριοθετούν και την ελευθερία μας, που ειδαλλιώς είναι πιο ρευστή και από χυμένο κρόκο αυγού ματιού.
    Θα μου πεις, και τι θες ρε, να γυρίσουμε στα πλυσίματα στη σκάφη και στην αντιγραφή χειρογράφων; Όχι, θέλω το μετρό, που πιστεύω πως χάθηκε κάπου στα μέσα του '90, λίγο μετά το cd, λίγο πρίν τα (κωλο)κινητά. Δώσε μου πίσω τις μέρες που χανόμουν στα δισκάδικα και σου χαρίζω όλα τα YouTube του κόσμου. Κι ας ξεροσταλιάζω στη σειρά μπροστά στην τηλεκάρτα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. παπα-Κώστας 15 Ιανουαρίου 2020 στις 11:34 μ.μ.

      Ναι,άλλωστε οι Λάκωνες φημίζονταν για την τέχνη του επιχειρήματος.

      Στα άλλα όλα διαφωνώ,

      Διαγραφή

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)

Ο Ιούδας, το μύρο

  Στην οικία του Σίμωνα του Λεπρού, μια γυναίκα λούζει τον Χριστό με ακριβό μύρο. Οι μαθητές διαμαρτύρονται: γιατί τέτοια σπατάλη; Δε θα ήτα...