Π.Γεώργιος Μεταλληνός: “χριστιανός κομμουνιστής του ‘ην αυτοίς άπαντα κοινά’“

https://xristianiki.gr/%ce%bf-%ce%ba%ce%bf%ce%b9%ce%bd%cf%89%ce%bd%ce%b9%ce%ba%cf%8c%cf%82-%cf%80-%ce%b3%ce%b5%cf%8e%cf%81%ce%b3%ce%b9%ce%bf%cf%82-%ce%bc%ce%b5%cf%84%ce%b1%ce%bb%ce%bb%ce%b7%ce%bd%cf%8c%cf%82/

Δύο εβδομάδες συμπληρώνονται σήμερα από τη μέρα της κοίμησης του π. Γεώργιου Μεταλληνού στις 19 Δεκεμβρίου.
Πολλά διαβάζουμε και ακούμε αυτές τις μέρες για τον μακαριστό π. Γεώργιο, όμως σε αυτό το σημείωμα θα ασχοληθούμε σύντομα με την κοινωνική του διδασκαλία, που πάντοτε είχε την αντίστοιχη επαναστατική πολιτική της έκφραση. Ο π. Γεώργιος συχνά σε τηλεοπτικές του εμφανίσεις συνήθιζε να αποκαλεί τον εαυτό του “χριστιανό κομμουνιστή, αλλά όχι μαρξιστή” ή “χριστιανό κομμουνιστή του ‘ην αυτοίς άπαντα κοινά’“. Ο γράφων είχε την ευκαιρία να ακούσει ομιλία του προ ετών στο Ναό Μεταμορφώσεως του Σωτήρος στη Θεσσαλονίκη κατά τη Μ. Σαρακοστή, όπου τόνιζε ότι δε θα έπρεπε κανείς να σκανδαλίζεται από την έκφραση αυτή, διότι, όπως ισχυριζόταν, αυτά τα πράγματα είναι δικά μας και τα έχουμε απεμπολήσει.
Σε ένα εξαιρετικό άρθρο που δημοσίευσε πριν 4,5 χρόνια υπό τον τίτλο

“ΤO ΠΟΛIΤΕΥΜΑ ΤΗΣ OΡΘΟΔΟΞIAΣ:
Λησμονημένη ἢ λιγότερο προσεγμένη διάσταση;”, θα τονίσει  “µερικὰ σφάλµατά µας ποὺ ἐξ αἰτίας τῶν ἱστορικῶν συνθηκῶν ἔγιναν πιὰ καὶ γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία καθεστώς”. Ως πρώτο, επισημαίνει τον περιορισμό του Χριστού “µόνο στὰ πνευµατικὰ ζητήµατα. Στὴ κατακόρυφη διάσταση. Τὸ κέντρο µας γίνεται ἡ λατρεία, ἡ ἀτοµική µας κατάρτιση, καὶ τὰ ἔργα ἀγάπης, ποὺ λίγο διαφέρουν ἀπὸ τὶς προσκοπικὲς «καλὲς πράξεις». Ἔτσι δηµιουργεῖται ὁ ἀστοχριστιανισµός. Εἴµασθε, λοιπόν, εὐγνώµονες, διότι µποροῦµε καὶ τελοῦµε «τὰ τῆς λατρείας» µας ἀνενόχλητοι, στοὺς τέσσερις τοίχους τῶν ναῶν µας. Ξεχνοῦµε, ἔτσι, τὴν λατρεία τοῦ Θεοῦ µέσα στὸ κοινωνικὸ στίβο, ποὺ εἶναι ἡ περισσότερο γι᾽ Αὐτὸν ἀρεστὴ καὶ ὀρθή, ἂν θυµηθοῦµε λίγο τούς παλαιοδιαθηκικοὺς προφῆτες. Μιὰ τέτοια µορφὴ χριστιανισµοῦ, µονοµερὴς ἤ µᾶλλον µονοφυσιτική, δίνει τὸ δικαίωµα νὰ κατηγορεῖται ὁ χριστιανισµὸς σὰν «τὸ ὄπιο τοῦ λαοῦ“.
Η έκφραση αυτή (“Αστοχριστιανισμός”) είναι πράγματι μία λέξη που ο αείμνηστος ιδρυτής της Χριστιανικής Δημοκρατίας Νίκος Ψαρουδάκης χρησιμοποιούσε κατά κόρον, για να στηλιτεύσει την καθεστωτική διαστρέβλωση του χριστιανισμού στις αστικές-κεφαλαιοκρατικές κοινωνίες, που τον καθιστά ένα αλλοτριωμένο σύστημα ατομικής ηθικής και σωτηρίας ή “ατομικής δικαιοσύνης”, έτοιμη πατερίτσα του κεφαλαιοκρατικού συστήματος. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο π. Γεώργιος Μεταλληνός, παρά τις διαφωνίες του, έχει αναφερθεί στο βιβλίο του “Συναντήσεις: ερευνητικές ανιχνεύσεις στην Ιστορία και το παρόν” (εκδ. Αρμός, 2005) στην επίδραση των βιβλίων ιδιαίτερα του Ν. Ψαρουδάκη τόσο στον ίδιο όσο και στα παιδιά της γενιάς του, που, όπως αναφέρει, τελούσαν μέσα στα “ασφυκτικά ευσεβιστικά πλαίσια των γυμνασιακών τους χρόνων”. Ο π. Γεώργιος, όπως γράφει για όλη τη γενιά του, μέσω των βιβλίων του Νίκου Ψαρουδάκη γνώρισε μια άλλη, άγνωστη ως τότε πλευρά του χριστιανισμού, που ήταν βέβαια η κοινωνική του πλευρά.
Πρέπει, κλείνοντας αυτό το σύντομο σημείωμα, να τονιστεί η τεράστια προσφορά του π. Γεώργιου στον τομέα αυτόν. Πολλά βιβλία του, παλαιά και νεότερα, η συμμετοχή του σε ημερίδες χριστιανομαρξιστικού διαλόγου, η συμμετοχή του σε τηλεοπτικές συζητήσεις, ομιλίες, άρθρα, θ. κηρύγματα έχουν διατρανώσει την πίστη και τον συνεπέστατο και αδιάλλειπτο αγώνα του για αυτό που συχνά αποκαλείται “χριστιανικός κοινωνισμός”. Τόσο στο ιδεώδες, τον “πολικό αστέρα” της κοινωνικοπολιτικής μας ζωής, όπως και στην ελπίδα και τον αγώνα για την επίτευξή του.
Ας είναι αιώνια η μνήμη του και ας μας εμπνεύσει η πλουσιότατη χριστιανοκοινωνική διδαχή και το παράδειγμά του.