Η πεποίθηση ότι μπορεί ένας άνθρωπος να σωθεί εκτός των ορίων της ορατής Εκκλησίας απαιτεί την επανεξέταση από την αρχή όλων των στοιχείων της πίστης, πράγμα που αποδεικνύει πλήρη ασυνέχεια. Διότι ολόκληρο το οικοδόμημα είναι χτισμένο γύρω από την αντίθετη άποψη, την οποία σχεδόν κανείς σήμερα δεν θα τολμούσε να υποστηρίξει.
Ωστόσο κανείς δεν θέλει ν ομολογήσει την ανάγκη μια παρόμοιας αναθεώρησης. Την αποφεύγει με θλιβερά τεχνάσματα. Οι ανακολουθίες καλύπτονται με τεχνητά επιθέματα, με ηχηρά λογικά άλματα.
Αν η Εκκλησία δεν ομολογήσει σύντομα αυτή την ανάγκη, κινδυνεύει να αποτύχει στην εκπλήρωση της αποστολής της.
Δεν υπάρχει σωτηρία χωρίς "νέα γέννηση", χωρίς εσωτερικό φωτισμό, χωρίς την παρουσία του Χριστού και του Αγίου Πνεύματος στην ψυχή. Αν λοιπόν υπάρχει πιθανότητα σωτηρίας εκτός Εκκλησίας, είναι εξίσου πιθανές οι προσωπικές ή οι συλλογικές αποκαλύψεις εκτός χριστιανισμού. Τότε, η πραγματική πίστη αποτελεί ένα είδος αποδοχής πολύ διαφορετικής από εκείνη που συνίσταται στην υιοθέτηση της μιας ή της άλλης άποψης. Είναι ανάγκη να επανεξεταστεί από την αρχή η έννοια της πίστης.
Πράγματι, οι μυστικοί σχεδόν όλων των θρησκευτικών παραδόσεων συγκλίνουν σχεδόν μέχρι του σημείου της ταύτισης. Αυτοί αποτελούν την αλήθεια της κάθε παράδοσης.
Η πνευματική θεωρία των Ινδών, των Ελλήνων, των Κινέζων κα είναι υπερφυσική όσο και εκείνη των χριστιανών μυστικών. Συγκεκριμένα, υπάρχει μια στενότατη συγγένεια ανάμεσα στον Πλάτωνα και τον Ιωάννη του Σταυρού λόγου χάρη. Όπως επίσης ανάμεσα στις ινδουιστικές Ουπανισάδες και τον άγιο Ιωάννη του Σταυρού. Παρομοίως και ο ταοϊσμός είναι πολύ κοντά στον χριστιανικό μυστικισμό.
Ο ορφισμός και ο πυθαγορισμός ήταν γνήσιες μυστικές παραδόσεις. Το ίδιο και τα Ελευσίνια μυστήρια.
Σιμόν Βέιλ, επιστολές προς έναν ιερέα, εκδ. Ευθύνη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου