Ο κ. Κόυνερ δεν θεωρούσε απαραίτητο να ζει σε μία συγκεκριμένη χώρα. Έλεγε: Παντού μπορώ να πεινάσω. Κάποτε όμως έτυχε να περνάει από μια πόλη που την είχε καταλάβει ο εχθρός της χώρας όπου ζούσε. Τον πλησίασε τότε ένας αξιωματικός του εχθρού και τον ανάγκασε να κατέβει από το πεζοδρόμιο. Ο κ. Κ. κατέβηκε και διαπίστωσε ξαφνικά ότι είχε αγανακτήσει ενάντια σ' αυτόν τον άνθρωπο, και μάλιστα όχι μόνο ενάντια στον άνθρωπο, μα προπαντός ενάντια στη χώρα που εκπροσωπούσε ο άνθρωπος αυτός, τόσο , που ευχήθηκε να γίνει ένας σεισμός και να καταποντιστεί. Γιατί, ρώτησε ο κ.Κ., έγινα εθνικιστής εκείνη τη στιγμή; Γιατί συνάντησα έναν εθνικιστή. Μα γι' αυτό ακριβώς πρέπει να εξαλείψουμε τη βλακεία· γιατί κάνει βλάκες κι αυτούς που τη συναντούν.
Μπέρτολτ Μπρεχτ, από τις "Ιστορίες του κυρίου Κόυνερ", Αν οι άνθρωποι ήταν καρχαρίες εκδ. Παρά Πέντε
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου