Φυσικά και η χειροτονία διακόνισσας από τον Ζιμπάμπουε Σεραφείμ ξεσήκωσε αντιδράσεις από τους "φύλακες της ορθόδοξης παράδοσης". Οι οποίοι πολύ βολικά ξεχνούν πως οι διακόνισσες, ο θεσμός των διακονισσών είναι πανάρχαιος και αναπόσπαστο κομμάτι της Ορθόδοξης Παράδοσης(όπως και ο άλλος που βολικά ξεχνιέται από τους "παραδοσιακούς" και με συγκεκριμένες κοινωνικές αντιλήψεις, αυτός της κοινοκτημοσύνης) για αιώνες. Υπάρχουν αγίες διακόνισσες, όπως η συνεργάτιδα, στενή συνεργάτιδα του αγ. Ιωάννου του Χρυσοστόμου, η αγ. Ολυμπιάδα.
Βέβαια, είναι πολύ νωρίς για να μιλάμε για αλλαγή της θέσης της γυναίκας στην Εκκλησία, ο Ζιμπάμπουε είναι μια ξεχωριστή περίπτωση Μητροπολίτη εδώ και χρόνια και δύσκολα θα βρεθούν ακόλουθοι, ή ακόμα και για να μιλάμε για το άνοιγμα κάποιας συζήτησης περί του θέματος.
Αλλά, αν θέλουμε πράγματι να ανοίξουμε τέτοια κουβέντα, θα πρέπει να παραδεχτούμε κάποια πράγματα αρκετά άβολα. Όλοι αυτοί και αυτές που αντιδρούν, δεν κόπτονται για την παράδοση. Ένας μανδύας είναι αυτός που καλύπτει τον μισογυνισμό τους, ο οποίος στο χώρο της Εκκλησίας ανθεί από αιώνες. Και όχι τόσο από κάποιες εβραϊκές καταβολές, στη Π. Διαθήκη και προφήτιδες έχουμε και γυναίκες Κριτές, όσο από επιρροές της Τουρκοκρατίας και άλλων κοινωνικών αντιλήψεων τις οποίες πολύ εύκολα και αβασάνιστα εγκολπώθηκε η Εκκλησία αντί να τις πολεμήσει. Για πολλούς και πολλές λοιπόν εντός της Εκκλησίας, οι γυναίκες το μόνο σκοπό που έχουν είναι η αναπαραγωγή και οι δουλειές του νοικοκυριού(άντε και του ναού).
Χαρακτηριστικό της νοοτροπίας αυτής είναι ότι μόνο η γυναικεία ομορφιά θεωρείται αμαρτία και καταπολεμείται(τρόπον τινά) και όχι η ανδρική. Και όταν υπάρχουν κείμενα που απευθύνονται σε άντρες μοναχούς και τους λένε να φυλάγονται από όμορφες γυναίκες για να μη παρασυρθούν, αυτό είναι λογικό, όταν αυτό όμως γενικεύεται στη ζωή όλων των πιστών, ε, είναι κομμάτι προβληματικό. Γιατί οι άνθρωποι, τείνουν να παντρεύονται με άλλους ανθρώπους όταν τους θεωρούν και όμορφους. Εκτός κι αν στο μυαλό κάποιων θεωρείται ιδανικός ο γάμος που κανονίζεται από τους γονείς και μόνο, με ανταλλαγή κοπαδιών αιγοπροβάτων.
Όσο για το επιχείρημα ότι σήμερα έχουμε νηπιοβαπτισμό και δε χρειάζονται διακόνισσες, είναι και επίσκοπος αυτός που το έγραψε, δείχνει ότι μερικοί έχουν καιρό να ασχοληθούν με την ποιμαντική και δε ξέρουν καν τι γίνεται στις ενορίες. Εγώ μόνο, που δεν έχω και πολλά χρόνια παπάς και 4,5 εξ αυτών στα Κύθηρα που δεν είναι και η περιοχή με τη μεγάλη εκκλησιαστική δραστηριότητα λόγω του πληθυσμού, έχω κάνει πάνω από δέκα βαπτίσεις ενηλίκων γυναικών. Μπορεί να μην έχουμε ανάγκη πολλών διακονισσών αλλά ανάγκη διακονισσών έχουμε. Και κυρίως στην Αφρική, την Ασία και την Αμερική που είναι πολύ πιο συχνό το βάπτισμα ενηλίκων.
Από εκεί και πέρα δεν πρέπει το ζήτημα να εκπέσει σε ένα είδους φεμινιστικής φύσεως συζήτηση ή ένα θέμα που άπτεται των θεμάτων ισότητας τα οποία για τη θεολογία της Ορθόδοξης Εκκλησίας έχουν λυθεί εδώ και αιώνες("Δε δέχομαι αυτή τη νομοθεσία, δεν επαινώ την συνήθεια. Οι νομοθέτες ήταν άνδρες, γι’ αυτό η νομοθεσία είναι κατά των γυναικών", "Ένας δημιουργός του άντρα και της γυναίκας, ένα χώμα και οι δυο, μία εικόνα (του Θεού), ένας νόμος, ένας θάνατος, μία ανάσταση. Ομοίως, γίναμε και από άντρα και από γυναίκα", έγραφε ο Γρηγόριος ο Θεολόγος) ούτε και να ευτελιστεί σε ένα τρικ ώστε να φανούμε σύγχρονοι ντε και καλά.
Επιπλέον δε πρέπει να χρησιμοποιηθεί σαν φωτοβολίδα εντυπωσιασμού αυτή η κίνηση, όπως και κάποιες άλλες στο παρελθόν, ούτε σαν όχημα για άλλου είδους πράγματα και τελικά βρεθούμε σε ένα κυκεώνα προβληματικών καταστάσεων και συγκρούσεων. Με προσεκτικά βήματα και όπου προκύπτει ανάγκη, να υπάρξει η ανάλογη ποιμαντική και λειτουργική δράση, με σεβασμό στη παράδοση του θεσμού και όχι με δικές μας εφευρέσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου