Ημέρα της Μητέρας και ακούγοντας έναν ραδιοφωνικό σταθμό το πρωί τα μηνύματα των ακροατών, των αντρών ακροατών, έχω να πω, πως η ψύχωση των Ελλήνων με τη μητέρα τους φτάνει σε άλλα επίπεδα. Τι υπερβολές ακούστηκαν, τι πομπώδη μηνύματα, τι μελιστάλαχτες, γλυκερές ανοησίες δεν περιγράφεται. Δε λέω να μην αγαπάνε την μάνα τους οι άνθρωποι αλλά κι αυτή η τόση υπερβολή πια! Ούτε μετά τη πρόκριση του Ολυμπιακού στον τελικό του Confernece δεν ακούστηκαν τόσες σαχλαμάρες. Και θυμήθηκα και εκείνη τη κλασική ατάκα, "το φαγητό της μαμάς μου" που λέγανε(λένε ακόμα;) οι σύζυγοι στις συζύγους. Ήθελα να ήξερα όλων αυτών οι μανάδες ήταν διασταύρωση των παρουσιαστών του master chef;
Να πω σοβαρά την άποψή μου. Να βλέπω άντρα άνω των 25 να έχει τέτοιο κόλλημα με τη μάνα του, μου φαίνεται αν μη τι άλλο γκροτέσκο. Άλλο αγάπη κι άλλο ψυχασθένεια. Και άλλο ψυχολογική εξάρτηση. Και απ' ό,τι κατάλαβα στην Ελλάδα το έχουμε πάει σε άλλο, διαστρικό, επίπεδο. Εμείς και οι Ιταλοί, οι οποίοι λέγεται ότι μας ξεπερνάνε σε αυτό το άθλημα(φοβάμαι να σκεφτώ καν τι θα γίνεται εκεί).
Ναι, το κείμενο είναι αρκετά καυστικό και κάπως απόλυτο φαντάζομαι ότι κάποιοι θα εκνευριστούν. Και κάποιες. Οι οποίες κάποιες όταν θα ξαναπαραπονεθούν για το "φαγητό της μαμάς" να κάτσουν λίγο και να σκεφτούν τι σχέση χτίζουν με τους δικούς τους γιους, όσες έχουν. Για τους κάποιους έχω να πω: ωριμάστε ρε επιτέλους! Έχετε γίνει κοτζάμ μαντράχαλοι και έχετε οικογένειες και κλαψουρίζετε για το φαγητό της μάνας σας και θέλετε και αγκαλιές λες και είστε μπέμπηδες. Άντε ντε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου