Αιρετικός

 

Είχα διαβάσει κάπου πως κάποιος γέροντας ή άγιος έλεγε πως μπορούμε τα πάντα να ανεχόμαστε χωρίς να απαντούμε εκτός από το να μας πουν αιρετικούς. Αλλά εδώ θα σημειώσω το εξής: Έχει σημασία και ποιος σε λέει αιρετικό. Πόση προσβολή μπορεί να είναι να σε πει αιρετικό αυτός που στη μουσική, τη ζωγραφική, τη γλυπτική, τη ποίηση, το χορό και στο θέατρο δε βλέπει τους δρόμους που ανοίγονται και οδηγούν στον Θεό; Ή που θέλει είτε να εξοστρακίσει είτε να δέσει αυτές τις τέχνες μέσα σε αυστηρά θρησκευτικά πλαίσια(χωρίς να παραγνωρίζουμε και την αξία αυτών των τεχνών, των θρησκευτικών); Τι σημασία έχει αν με πει αιρετικό κάποιος που τον έρωτα φοβάται και την ομορφιά τη τρέμει; Πόσο ορθόδοξος μπορεί να είναι εκείνος που τον θάνατο μπέρδεψε με τη ζωή, τον Γολγοθά με την Ανάσταση και τις φωτιές της Κόλασης βλέπει σαν τα δέντρα του Παραδείσου; Ας με πουν και αιρετικό και άπιστο όλοι αυτοί. Τι νόημα έχει για τέτοιων ανθρώπων τις απόψεις έστω και λίγο να ταραχθώ;