Κατά τη διάρκεια των δημόσιων προσευχών ένας πλούσιος άρχοντας αναφώνησε: "Θεέ μου, σπλαχνίσου με και ευλόγησέ με!". Ένας δερβίσης που έτυχε ν' ακούσει τη προσευχή του, του είπε: "Τολμάς και ζητάς το έλεός Του όταν η συμπεριφορά σου μοιάζει να λέει: "Η γη μόλις και μετά βίας μπορεί να σηκώσει ένα άτομο της δικής μου αξίας". Έχεις υψώσει ένα παλάτι προς τον ουρανό, διακοσμημένο με χρυσάφι, που σαστίζει κανείς όταν το βλέπει· δέκα νεαρά αγόρια και δέκα κορίτσια σε περιμένουν για να ικανοποιήσουν τις ορέξεις σου. Πώς, λοιπόν, μπορείς και ζητάς το έλεός Του; Δες τη ζωή σου, όλα αυτά που κατέχεις -δεν υπάρχει χώρος για έλεος μέσα σε αυτό το χάος! Ντροπή σου, άνθρωπε! Μέχρι να απομακρυνθείς από την εξουσία και τον πλούτο και όλη τη δυσώδη περηφάνια σου, τίποτε δε μπορεί να γίνει- μετανόησε τώρα και δες πως σαν ήρωας μπορείς ακόμη να σπάσεις τα δεσμά σου και να ελευθερωθείς.
Φαρίντ Αττάρ - Το Συνέδριο των Πουλιών εκδ. Αρχέτυπο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου