Επανάσταση και εξουσία

 

Οι επαναστάσεις ποτέ δεν πετυχαίνουν. Είτε επικρατήσουν είτε όχι. Δεν επικρατούν συνήθως επειδή είναι κακοσχεδιασμένες και κύριο συστατικό τους είναι το θυμικό και όχι η στρατηγική. Και δε βλέπουν ποτέ σε βάθος χρόνου. Περιορίζουν την όποια στρατηγική τους στο να ρίξουμε αυτούς που μας κυβερνούν/καταπιέζουν. Το μετά δεν το πολυσκέφτονται. Και το μετά σπάνια είναι ρόδινο.

Από την άλλη όταν επικρατούν, οι επαναστάτες αποδεικνύονται χειρότερη καταπιεστές από τους καταπιεστές που διώξανε. Άνθρωποι που δεν οραματίστηκαν ένα πιο δίκαιο κόσμο, αν και τον διακήρυξαν, μα ένα κόσμο διαμορφωμένο κατά τα γούστα τους και με την εξουσία στα χέρια τους.

Γενικά δε συμπαθώ τους επαναστάτες. Ζωγραφίζουν έναν κόσμο στον οποίο όσοι δε συμφωνούν μαζί τους δεν έχουν καμία θέση. Ή ίσως να έχουν θέση σε κάποια φυλακή, σε κάποια εξορία ή σε κάποιο τάφο. Αλλά γιατί να γίνει επανάσταση αν είναι μετά από την επιτυχία της να υποφέρουμε περισσότερο απ' ότι πριν; Και τελικά επιτυχία της επανάστασης είναι η γέννηση ενός καλύτερου κόσμου ή απλά η αρπαγή της εξουσίας;