Το γόνιμο έδαφος

 Είπε ο Κύριος αυτή την παραβολή «Βγήκε ο σποριάς για να σπείρει το σπόρο του· καθώς έσπερνε, μερικοί σπόροι έπεσαν στο δρόμο, όπου καταπατήθηκαν και τους έφαγαν τα πουλιά. Άλλοι έπεσαν στις πέτρες και, όταν φύτρωσαν, ξεράθηκαν, γιατί δεν είχε υγρασία. Άλλοι σπόροι έπεσαν ανάμεσα σε αγκάθια και, όταν αυτά φύτρωσαν μαζί τους, τους έπνιξαν. Άλλοι όμως έπεσαν στο γόνιμο έδαφος, φύτρωσαν κι έδωσαν καρπό εκατό φορές περισσότερο». Οι μαθητές του τότε τον ρώτησαν: «Τι σημαίνει η παραβολή αυτή;» Εκείνος τους απάντησε: «Σ΄ εσάς έδωσε ο Θεός να γνωρίζετε τα μυστήρια της βασιλείας του Θεού, ενώ στους υπολοίπους αυτά δίνονται με παραβολές, ώστε να κοιτάζουν και να μη βλέπουν και ν΄ ακούνε αλλά να μην καταλαβαίνουν». «Η παραβολή αυτή σημαίνει το εξής: Ο σπόρος είναι ο λόγος του Θεού. Οι σπόροι που έπεσαν στο δρόμο είναι εκείνοι που άκουσαν το λόγο του Θεού, έρχεται όμως ύστερα ο διάβολος και τον παίρνει απ΄ τις καρδιές τους, για να μην πιστέψουν και σωθούν. Οι σπόροι που έπεσαν στο πετρώδες έδαφος είναι εκείνοι που, όταν ακούσουν το λόγο, τον δέχονται με χαρά, δεν έχουν όμως ρίζα· γι΄ αυτό πιστεύουν για λίγο διάστημα και, όταν έρθει ο καιρός της δοκιμασίας, απομακρύνονται. Αυτοί που έπεσαν στ΄ αγκάθια είναι εκείνοι που άκουσαν το λόγο, συμπορεύονται όμως με τις φροντίδες, με τον πλούτο και τις απολαύσεις της ζωής, πνίγονται απ΄ αυτά και δεν καρποφορούν. Με το σπόρο που έπεσε στο γόνιμο έδαφος εννοούνται όσοι άκουσαν το λόγο με καλή και αγαθή καρδιά, τον φυλάνε μέσα τους και καρποφορούν με υπομονή». Αφού τα είπε όλα αυτά, πρόσθεσε με έμφαση: «Όποιος έχει αυτιά για ν΄ ακούει ας τα ακούει».

Η παραβολή του Σπορέως είναι από τις πιο γνωστές και ενδιαφέρουσες παραβολές του Κυρίου μας. Όχι τόσο για τα νοήματα που αποκαλύπτει, αυτά είναι λίγο πολύ γνωστά, ο λόγος φτάνει σε όλους τους ανθρώπους, κάποιοι τον δέχονται και ζουν με αυτόν, κάποιοι άλλοι ανταποκρίνονται αρχικά αλλά στη συνέχεια προτιμούν τις απολαύσεις του κόσμου τούτου και αποτυγχάνουν να ακολουθήσουν και τέλος κάποιοι τον απορρίπτουν εξαρχής.

Έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον όμως η αρχική απάντηση του Χριστού όταν τον ρωτούν οι μαθητές για τη σημασία της παραβολής.  «Σ΄ εσάς έδωσε ο Θεός να γνωρίζετε τα μυστήρια της βασιλείας του Θεού, ενώ στους υπολοίπους αυτά δίνονται με παραβολές, ώστε να κοιτάζουν και να μη βλέπουν και ν΄ ακούνε αλλά να μην καταλαβαίνουν». 

Η θεολογία της Εκκλησίας μας είναι μυστική. Μυστική και όχι απόκρυφη. Πολύ συχνά μπερδεύουμε αυτές τις δύο έννοιες. Δεν κρύβεται η διδασκαλία της Εκκλησίας είναι φανερή σε όλους αλλά η μυστικότητά της έγκειται στο γεγονός πως ενώ όλοι μπορούν αν την ακούσουν δε μπορούν όμως όλοι να τη καταλάβουν. Και θα ρωτήσει κάποιος πώς γίνεται αυτό; Εδώ λοιπόν έρχεται η παραβολή του Σπορέως και τα ξεκαθαρίζει. Ανάλογα με τη διάθεση την εσωτερική του καθενός γίνεται αντιληπτή και η διδασκαλία του Χριστού και της Εκκλησίας. Αυτός που δε θέλει θα την απορρίψει από την αρχή, αυτός που δε βλέπει πέρα από τη καθημερινότητα και τα υλικά αγαθά δε θα μπορέσει να τη καταλάβει και στο τέλος δε θα μπορέσει να ακολουθήσει. Επί πλέον μπορούμε να παρατηρήσουμε το εξής. Πώς γίνεται να μην κατάλαβαν οι μαθητές του Χριστού αλλά και όσοι άλλοι ήταν ακροατές μια τόσο απλή και προφανή παραβολή; Αυτό γίνεται γιατί δεν έθεσαν από την αρχή τη σωστή ερώτηση. Η διδασκαλία δε στηρίζεται σε λόγους του δασκάλου μόνο αλλά κυρίως στηρίζεται στις ερωτήσεις του διδασκομένου. Όλα τα αναγνώσματα που έχουμε, τα Τέσσερα Ευαγγέλια και οι Επιστολές των Αποστόλων είναι ουσιαστικά απαντήσεις σε ερωτήματα που τέθηκαν στους Αποστόλους από νεοφώτιστους χριστιανούς που ήθελαν να μάθουν περισσότερα για τη ζωή και τη διδασκαλία του Χριστού. 

Για να γίνουμε το πρόσφορο έδαφος δε χρειάζεται μόνο η καλή διάθεση λοιπόν. Χρειάζεται και η δίψα για να κατανοήσουμε, να βιώσουμε, να μάθουμε, να ρωτήσουμε. Και τελικά να ξεβολευτούμε. Γιατί εκεί αποτυχαίνουν οι άνθρωποι που αποτελούν είτε το άγονο είτε το πετρώδες και γεμάτο ζιζάνια και αγκάθια έδαφος. Δεν ενδιαφέρονται και δεν ξεβολεύονται. Προτιμούν την άγνοια και την άνεση. Γι' αυτό και ο λόγος του Κυρίου δεν έχει καμία σημασία γι' αυτούς ή δεν τους ακούγεται αρκετά ελκυστικός. Αυτό το τελευταίο αφορά κι εμάς τους πιστούς. Αρκούμαστε πολλές φορές σε εύκολες απαντήσεις που μας δίδονται από ανθρώπους που θα έπρεπε να διδάσκουν το λόγο του Χριστού. Αλλά δεν το κάνουν όπως θα έπρεπε. Προτιμούν για δικούς τους λόγους να μας δίνουν κάτι που φαντάζει πιο εύκολο. Κι εμείς ακολουθούμε γιατί αυτό μας φαίνεται πιο βολικό. Δε ρωτάμε, δε ζητάμε να μάθουμε, δε διψάμε. Και τελικά δεν ποτιζόμαστε και δε γινόμαστε γόνιμο έδαφος.

Η Εκκλησία μας καλεί σήμερα να γίνουμε γόνιμο έδαφος για να καρπίσει ο λόγος του Χριστού. Για να γίνει όμως αυτό, χρειάζεται να προετοιμαστούμε όπως ο αγρότης προετοιμάζει το χωράφι του πριν τη σπορά. Και αυτό γίνεται μόνο αν είμαστε ειλικρινείς και αν θέλουμε πραγματικά να ακολουθήσουμε τα βήματα του Κυρίου μας. Και στη Σταύρωση και στην Ανάσταση.