Μα φυσικά δεν ήξερε η γειτονιά τι γινόταν. Και βέβαια έπεσε από τα σύννεφα. Γιατί αυτός ήταν οικογενειάρχης καλός, άνθρωπος συμαζεμένος, επιχειρηματίας, φιλικός. Ε, τι κι αν αργότερα κάποιοι θυμήθηκαν πως και το μάτι του έπαιζε και πονηρούλης φαινόταν και πολλά παιδιά πηγαινοέρχονταν στο μαγαζί. Αυτοί δε θα μπορούσαν να ξέρουν.
Και πώς θα μπορούσαν; Μήπως επειδή έχουν εκπαιδευτεί από νεαρές ηλικίες να έχουν το μάτι στη κλειδαρότρυπα; Να κοιτάνε εξεταστικά και να κρίνουν μόνο αυτούς που δε ταιριάζουν με τις νόρμες τις οποίες διδάχθηκαν να ακολουθούν; Μήπως επειδή το στόμα τους λέει πράγματα ανήκουστα πίσω από κλειστές πόρτες ή σε παρέες συνοδεία τσίπουρου και μεζέ;
Αλλά και τι να κάνουν αυτοί οι άμοιροι; Πώς να ανακατευτεί κάποιος που πρώτα του μάθανε το "μην ανακατεύεσαι" και μετά την αλφαβήτα; Άλλωστε έτσι δεν εξορκίζεται το κακό εκατοντάδες χρόνια σε τούτη τη γη; Κοιτώντας αλλού δε θα σε βρει ποτέ.
Μα και γιατί να μπλέξουν; Αφού αν κουνήσεις το κεφάλι και πεις ψιθυριστά πως όπου φτωχός κι η μοίρα του έχεις κάνει το κοινωνικό σου καθήκον. Έχεις διαφυλάξει για άλλη μια φορά τα χρηστά ήθη. Αυτά παρέλαβες και αυτά θα παραδώσεις.
Γιατί τελικά τι έχει σημασία; Η αλλαγή του κόσμου είναι γι' αυτούς που πατούν στα σύννεφα και η δικαιοσύνη για τους ονειροπαρμένους. Για μας είναι η διαφύλαξη των εντός των τεσσάρων τοίχων του σπιτιού μας και μόνο. Και η εκπαίδευσή τους να μη βγουν πρόβατα στον κόσμο μα λύκοι. Κι όταν τα πρόβατα τελειώσουν και φαγωθούν οι λύκοι μεταξύ τους; Ας κάνουμε τους δικούς μας λύκους αγριότερους λοιπόν!
Έτσι είχαν τα πράγματα πάντα στη γωνιά ετούτη. Κι έτσι θα παραμείνουν. Οι παραδόσεις άλλωστε μπορεί να γκρεμίζονται μα το συμφέρον ποτέ. Έτσι πορεύονταν οι σοφοί μας πρόγονοι, έτσι θα πορευτούμε κι εμείς. Αυτά μας μάθανε γιατί να σκεφτούμε διαφορετικά και παραπέρα;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου