Η αντίδραση του πατέρα του τύπου που βίαζε και εξέδιδε τη 12χρονη καμία εντύπωση δε μπορεί να προκαλεί σε κάποιον που να έχει στοιχειώδη επαφή με τη κοινωνία. Ούτε αποτροπιασμό ούτε σοκ ούτε τίποτα από αυτές τις γελοιότητες που ακούω και διαβάζω.
Ο άνθρωπος είναι συνεπής στην επικρατούσα κουλτούρα και τη νοοτροπία της ελληνικής επαρχίας. Το παιδί μου, η οικογένειά μου δε μπορεί να κάνει κάτι κακό και αν κάνει κάτι κακό αυτό το κακό δεν είναι κακό. Δε πα να βίασε, δε πα να σκότωσε, δε πα να έκανε ό,τι μπορεί να βάλει ανθρώπινος νους. Η λύση είναι απλή. Η πραγματικότητα είναι λάθος και ο κόσμος όλος μας ζηλεύει και τα έβαλε μαζί μας. Ίσως κάπου εκεί να πεταχτεί και ένα "ξέρεις ποιος είμαι εγώ;".
Τα έχω δει εκατοντάδες φορές αυτά, στην επαρχία κυρίως, αλλά και στην Αθήνα όπου κάποιοι από αυτούς που ήρθαν εδώ(κι εγώ από τέτοιους κατάγομαι, από ανθρώπους που αφήσαν το χωριό και ήρθαν στην πόλη) θεώρησαν σωστό να φέρουν και το χωριό μαζί.
Τέλος πάντων. Ο μόνος ειλικρινής σε αυτή την υπόθεση είναι ο πατέρας του κατηγορουμένου. Πολύ πιο ειλικρινείς από τους "δε ξέραμε, δε καταλάβαμε, τι καλός οικογενειάρχης ήτανε, πέσαμε απ' τα σύννεφα". Πολύ πιο τίμιος από τους "μακριά από σε μας". Και μέσα από αυτή την αποκρουστική ειλικρίνεια και τιμιότητά του ξεγυμνώνει όλη την ασχήμια της ελληνικής κοινωνίας. Ή τέλος πάντων ενός μεγάλου κομματιού της. Και με την οποία κανείς δε θα ασχοληθεί, γιατί αυτή και κόστος σε ψήφους και τηλεθέαση έχει και χρειάζεται σοβαρότητα και κόπο για να την αναλύσεις. Αλλά δε πειράζει. Έτσι κι αλλιώς κι αυτό κάποια στιγμή θα ξεχαστεί. Όπως και όλα τα άλλα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου