Φευγιό

 

Μιλούσα με μια φίλη προχθές, με αφορμή ένα κείμενο που της έστειλα. Η συγκεκριμένη έχει μεγαλώσει σε επαρχιακή πόλη και μου έλεγε πως δεν αντέχει πια τη ζωή εκεί πέρα και προτιμά να βρει κάτι στην Αθήνα. 

Τώρα, χωρίς να θέλω να προσβάλλω κανέναν αλλά και χωρίς να με νοιάζει και ιδιαίτερα αν κάποιος προσβληθεί, έχοντας ζήσει κάτι παραπάνω από 8 χρόνια στην επαρχία δε μπορώ να πω ότι δεν την καταλαβαίνω ή πως έχει άδικο. Η υποκρισία, τα αλισβερίσια, το ατομικό(ή στενό οικογενειακό) συμφέρον, η ηθικολογία, η ψευτομαγκιά, η ανοησία που υπάρχουν στην ευρύτερη κοινωνία, στην επαρχία όχι μόνο ευδοκιμούν αλλά και μεγεθύνονται. Και όσο πιο μικρό το περιβάλλον τόσο χειρότερη η κατάσταση. Όσο πιο μικρή η κοινωνία τόσο πιο πολύ φαίνονται τα ελαττώματα και τα συμπλέγματα(που αυτά κι αν ευδοκιμούν) του κάθε ανθρώπου. 

Βέβαια, εδώ υπάρχει μια παγίδα. Το να φύγεις από μια επαρχιακή πόλη και να πας στην Αθήνα δε σου εξασφαλίζει μια ζωή μακριά από αυτά τα παραπάνω. Η "χωριατίλα", δηλαδή όλα τα άσχημα στοιχεία της επαρχίας που αναφέρθηκαν παραπάνω, δεν αποτελούν χαρακτηριστικά τόπου αλλά τρόπου. Δηλαδή κάποιος μεγαλωμένος σε πολυσύχναστη γειτονιά της Αθήνας μπορεί να είναι πολύ πιο "χωριάτης" από κάποιον που μεγάλωσε σε ορεινό χωριό της Θράκης για παράδειγμα. Ακόμα και στο κέντρο της Ν. Υόρκης μπορείς να βρεις τέτοιον Έλληνα εδώ που τα λέμε. Και μόλις δυο ή τρεις από δαύτους σε μια ομάδα, ας πούμε 30 ατόμων είναι αρκετοί για να σε μεταφέρουν και να σε εγκλωβίσουν ακριβώς σε αυτό από το οποίο ήθελες να γλιτώσεις.

Από την άλλη, οι πιθανότητές σου είναι καλύτερες στην Αθήνα ενώ σου δίνονται ευκαιρίες να αποφεύγεις τον κάθε μ...κα που νομίζει ότι ακόμα ζει στο κατσικοχώρι του και θέλει να κουβαλήσει και να επιβάλλει τη νοοτροπία του. Αλλά ακόμα κι έτσι, υπάρχουν πολλές πιθανότητες να πιάσεις δουλειά σε ένα μαγαζί, γραφείο ή εργοστάσιο και να έχεις όλο το οκτάωρο(ή και παραπάνω) μια πολύ ζωντανή αναπαράσταση αυτού που άφησες πίσω σου πριν λίγο καιρό γιατί δεν την πάλευες άλλο.

Εγώ είμαι πάντα υπέρ των μετακινήσεων. Αλλά δεν είναι πάντα η λύση και δεν έχουν πάντα ευτυχή κατάληξη...