Νοσφεράτου

 

Μη ξεγελιέστε, ακόμα και η υπόθεση της 12χρονης που έπεσε θύμα του κυκλώματος(και της ίδιας της της μητέρας), γιατί σίγουρα για κύκλωμα πρόκειται, είναι αποτέλεσμα της "οικονομίας των αγορών" εκτός από της αγνής κακίας, της φτώχιας και της απληστίας. Εφόσον το χρήμα και η προσφορά και η ζήτηση είναι πλέον οι απόλυτοι ρυθμιστές της φυσιολογικής(ας τη πούμε έτσι) πλευράς της ζωής, ομοίως ρυθμίζουν και τις πιο σκοτεινές πτυχές της. Εφόσον λοιπόν υπάρχει ζήτηση, θα υπάρξει και προσφορά. Γιατί όχι; Άλλωστε οι αγορές το πρώτο πράγμα που έκαναν από τότε που μας διαφήμιζαν την ανάληψη του ελέγχου από τεχνοκράτες και οικονομολόγους, ήταν να διαλύσουν οποιοδήποτε ηθικό φραγμό μπορούσε να εμποδίσει τη ροή του χρήματος. Γιατί, ναι, ο κόσμος ήταν πάντα ένα άσχημο μέρος και οι άνθρωποι λίγο πιο εξελιγμένες βδέλλες αλλά υπήρχαν και κάποια όρια. Είτε αυτά τα όριζαν θρησκευτικοί είτε κοσμικοί θεσμοί. Και παρά τη σχετικοποίηση της ηθικής, τα όρια παρέμεναν. Όμως όταν πλέον ο έλεγχος ασκείται από αγορές, αριθμούς, χρήμα, ποιος φραγμός μπορεί να υπάρξει; Ο νόμος δεν αποτρέπει, απλά ορίζει τα όρια πέρα από τα οποία αν πιαστείς θα τιμωρηθείς αναλόγως. Αν και το "θα τιμωρηθείς αναλόγως" σηκώνει πολλή συζήτηση με τους νόμους που ψηφίζονται τις τελευταίες δεκαετίες.

 

Ας δούμε και λίγα ακόμη στοιχεία της υπόθεσης. Πρώτα είναι το θύμα και οι θύτες. Πρόκειται για τη κλασική κινηματογραφική σκηνή όπου οι πεινασμένοι βρικόλακες ορμάνε στο αθώο θύμα τους και το κατασπαράσσουν. Από την άλλη η υποκρισία όλων των τριγύρω ανθρώπων που για άλλη μια φορά έπεσαν από τα σύννεφα.  Στις γειτονιές που άλλο τίποτα δε κάνουν οι άνθρωποι από το να παρακολουθούν και να κουτσομπολεύουν τους γείτονές τους δε πήρε χαμπάρι τίποτα, κανείς. Το έχω δει τόσες φορές αυτό που δε μου κάνει πια εντύπωση. Άλλωστε το "μακριά από το κώλο μου..." είναι η αρχή με την οποία έχουν γαλουχηθεί γενιές και γενιές Ελλήνων τόσο στην επαρχία(σε πολύ μεγαλύτερο ποσοστό εκεί) όσο και στην Αθήνα. Άλλωστε το μικροπεριβάλλον μιας αθηναϊκής γειτονιάς συνήθως δεν είναι κάτι παραπάνω από τη μεταφύτευση των νοοτροπιών των χωριών που έφεραν μαζί τους όσοι ήρθαν να μείνουν στην πόλη. Τώρα γιατί κουβαλάς μαζί σου αυτό από το οποίο ήθελες να ξεφύγεις, ουσιαστικά, είναι άλλο θέμα και μάλλον χρήζει πιο επιστημονικής έρευνας.

Αυτός είναι ο κόσμος σήμερα. Αυτός είναι ο κόσμος για τη γέννηση του οποίου κάποιοι πανηγύριζαν πριν είκοσι χρόνια. Ένας κόσμος στον οποίο οι άνθρωποι μετατρέπονται από τις αγορές σε βρικόλακες που αναζητούν όχι αίμα αλλά χρήμα και extreme απολαύσης. Ένας γενναίος νέος κόσμος. Και να είμαστε ευγνώμονες που ακόμα διαλέγει τους πιο αδύναμους για θύματα και μπορούμε να κοιμόμαστε κάπως πιο ήσυχοι. Γιατί όσο αυξάνεται η ζήτηση θα πρέπει να μεγαλώσει και η δεξαμενή από όπου θα προκύπτει η προσφορά...