Ρωσο-ουκρανικά σχόλια

 

- Δε γράφω για τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία για δύο λόγους: 1. Από τότε που διαλύθηκε η ΕΣΣΔ σε κάθε ρωσο-ουκρανική διένεξη έπαιρνα το μέρος των Ουκρανών. Γιατί; Μα φυσικά για καθαρά γεωπολιτικούς λόγους. Ήμουν θαυμαστής του Προτάσοφ, της Δυναμό Κιέβου του Λομπνόφσκι με τους Ρεμπρόφ - Σεβτσένκο στις τάξεις της και συμπαθούσα πολύ τον Αλεξάντερ Βολκόφ, τον καλαθοσφαιριστή. Σοβαροί λόγοι.

2. Τρέφω μεγάλη συμπάθεια στους Γεωργιανούς, ειδικά μετά την εισβολή των Ρώσων και την απόσπαση των εδαφών της Ν. Οσσετίας. Μου είχαν κάνει μεγάλη εντύπωση οι αντιδράσεις των Γεωργιανών της Ελλάδας στην εκκλησία του Αγ. Παντελεήμονος στην Αχαρνών.

Οπότε σε αυτά τα θέματα δεν είμαι αντικειμενικός όσο κι αν προσπαθώ.

- Η Ουκρανία για κακή της τύχη επιλέχτηκε να γίνει χώρα δοκιμών. Η Δύση δοκιμάζει τις πολεμικές ικανότητες της Ρωσίας και προσπαθεί να καταλάβει τις κινήσεις της Κίνας. Η Ρωσία δοκιμάζει την ανοχή της Δύσης αλλά και την δυνατότητα και επιθυμία της να μπλεχτεί σε έναν γενικευμένο πόλεμο. Η Κίνα παρατηρεί αντιδράσεις και προσπαθεί να τις μεταφέρει στο υποθετικό σενάριο εισβολής στην Ταϊβάν. Θα είχε πολύ ενδιαφέρον και θα μπορούσα να γράφω κατεβατά κάθε μέρα για τη στρατηγική αξία όσων γίνονται εκεί αλλά το γεγονός ότι κάθε μέρα χιλιάδες άνθρωποι και κυρίως παιδιά χάνουν την καθημερινότητά τους, τη σωματική τους ακεραιότητα και τέλος την ίδια τη ζωή τους δε με αφήνει...

- Είναι γεγονός ότι πολλοί λαλίστατοι πασιφιστές καλλιτέχνες των προηγούμενων ετών έχουν πάθει μια κάποια μουγκαμάρα με τη ρωσική εισβολή. Ας μη μας διαφεύγει ότι πολλοί από τους σημερινούς λαλίστατους είχαν ένα έντονο μούδιασμα στη γλώσσα τους όταν βομβαρδιζόταν η Σερβία. Στη καλύτερη περίπτωση. Γιατί κάποιοι προσπαθούσαν να μας πείσουν πως μόνο οι Σέρβοι έσφαζαν τότε και πως Βόσνιοι, Κροάτες, Κοσσοβάροι πετούσαν τριαντάφυλλα καθαρισμένα από τα αγκάθια.

Είναι δύσκολη υπόθεση να υποστηρίζει κανείς την ειρήνη. Και πολύ σοβαρή για να αφήνεται σε "διανοούμενους και ανθρώπους του πνεύματος" με αγκυλώσεις, αγκιστρώσεις, κουτοπονηριά και μικροσυμφέροντα.

- Για να μην το πολυζαλίζουμε. Η Ρωσία είναι μια μεγάλη δύναμη. Και ως τέτοια, αφού είδε ότι την παίρνει προσπαθεί με τη βία να εφαρμόσει τα σχέδιά της. Όλα τα άλλα είναι φιλολογίες.

- Αφού το Πατριαρχείο Μόσχας δεν έχει βάλει τους παπάδες του να πάρουν όπλα και να εισβάλλουν κι αυτοί στην Ουκρανία, πάλι καλά να λέμε. Πάντως και να ζητάμε να πάει κόντρα ο Κύριλλος στον Πούτιν είναι υπερβολή. Εδώ δεν πάει ο Ιερώνυμος κόντρα στον Κυριάκο...

- Εντάξει, μπορεί κάποιοι να κάνουν αστεία με τη δήθεν τρομερή ρωσική πολεμική μηχανή που έχει κολλήσει κάπου έξω από το Κίεβο αλλά, για να μη λέμε βλακείες, οι Ουκρανοί είναι μεν σκληροτράχηλοι και αξιόμαχοι με το παραπάνω όμως οι Ρώσσοι τους πνίγουν σιγά σιγά. Αυτή είναι η αλήθεια καθαρά στο πολεμικό μέτωπο.

- Ο μόνος τρόπος για να αποφευχθεί αυτό το έγκλημα κατά τις Ουκρανίας θα ήταν, πριν ξεκινήσει η εισβολή, η Δύση  να έδειχνε πως ήταν διατεθειμένη να φτάσει το πράγμα στα πολεμικά άκρα. Τύποι όπως ο Ερντογάν και ο Πούτιν, μόνο αυτά καταλαβαίνουν.

-Τα εγκλήματα του ΝΑΤΟ δεν σβήνουν τα ρωσικά εγκλήματα. Ούτε τα κινέζικα(λέγε με Θιβέτ).

- Ομοίως, η ρωσική εισβολή δε δικαιώνει τους χειρισμούς του Φαναρίου στο ουκρανικό. Ένα αχρείαστο χάος προκλήθηκε. Ενώ με λίγη υπομονή μετά από μια τέτοια εισβολή, ε; Πόσο ομαλά θα εκτυλίσσονταν όλα...

- Στην Ουκρανία γράφονται καθημερινά ιστορίες μνημειώδους θάρρους, λαμπρής γενναιότητας, απαίσιων φρικαλεοτήτων και αβάσταχτης θλίψης. Εμείς όλοι καθόμαστε και σχολιάζουμε από την άνεση του σπιτιού και του πληκτρολογίου μας. 

-Θα κρατήσει πολύ αυτή η κατάσταση και δυστυχώς θα τα ξαναπούμε.