Οι "άνθρωποι της σιωπής"

 

http://www.isagiastriados.com/index.php/articles/6472-gnosi-kai-siopi

π. Ανδρέα Αγαθοκλέους

Τα πολλά γραφόμενα και διαβαζόμενα, είτε μέσα από βιβλία, είτε μέσα από το διαδίκτυο, έχουν την ομορφιά της γνώσης. Όμως, συχνά και την ασχήμια της παραπληροφόρησης, της ημιμάθειας, της αμάθειας. Αυτό συμβαίνει και σε θέματα θεολογικά, πνευματικά, εκκλησιαστικά.

Φαίνεται πως η ευκολία στην εκφορά γνώμης περί σοβαρών θεμάτων που άπτονται του Θεού και του ανθρώπου, θα ταλαιπωρεί το εκκλησιαστικό σώμα πάντα, γιατί θα υπάρχουν οι ευκολόπιστοι και καλοπροαίρετοι που ζητούν «ακούσαι λόγον Κυρίου», απ’ όπου κι αν προέρχεται.

Η διάκριση των πνευμάτων είναι χάρισμα του αγίου Πνεύματος που χαρίζεται στους ταπεινούς. Το να μην πιστεύουμε «παντί πνεύματι» (Α΄ Ιω. 4,1) δείχνει εξυπνάδα (έξυπνος = ξύπνιος) που χαρακτηρίζει τα τέκνα του Θεού που βρίσκονται σε εγρήγορση. Η «δοκιμή» των πνευμάτων «εάν είναι από το Θεό» είναι προτροπή του Ευαγγελιστή Ιωάννη προς κάθε χριστιανό. Βέβαια, μιλά για τους αιρετικούς που αρνούνταν την ενανθρώπηση του Θεού και προκαλούσαν σύγχυση στα μέλη της Εκκλησίας. Όμως και κάθε διδασκαλία, προερχόμενη από κληρικό ή λαϊκό – μέλος της Εκκλησίας, που προκαλεί σύγχυση, δεν θα πρέπει να τη «δοκιμάζομε» (Α΄ Ιω. 4,1);

Ευρισκόμαστε στην εποχή που όλοι μπορούν να διαβάσουν απ’ όλα κι έτσι να γνωρίζουν. Αν, όμως, δεν εντρυφήσει κανείς και μάθει σε βάθος, θα βρίσκεται στο επίπεδο της ημιμάθειας που είναι χειρότερη της αμάθειας. Χρειάζεται ταπείνωση για να εννοήσουμε την καθολική αλήθεια κι όχι αποσπασματικά. Αυτή, δηλαδή, που δεν βρίσκεται στα γεγονότα μόνο αλλά σ’ αυτά συν κάτι άλλο.

Ασφαλώς, ό,τι γράφεται ή λέγεται δεν ενδιαφέρει όλους πάντα. Συνήθως μας «αγγίζει» αυτό που έχει να κάμει με τις ανάγκες μας, τα προβλήματα και τους προβληματισμούς μας, τις επιθυμίες της συγκεκριμένης περιόδου της ζωής μας. Γι’ αυτό δεν μπορούμε να υποτιμήσουμε καμιά γνώση απ’ όπου κι αν προέρχεται.

Υπάρχει, λοιπόν, ο πληθωρισμός λόγου των "ανθρώπων της Εκκλησίας", οι πολλές γνώσεις και τα ποικίλα ενδιαφέροντα για τη γνώση της Αλήθειας και, συγχρόνως, η σιωπή που αφουγκράζεται τον όντως Λόγο.

Η ανακάλυψη  «ανθρώπων της σιωπής» που μιλούν όταν ερωτηθούν και λένε αυτό που γνωρίζουν  εμπειρικά, επειδή πηγάζει από τον ειλικρινή πόθο του ερωτώντος και την αγάπη του απαντώντος, η ανακάλυψη, λοιπόν, τέτοιων ανθρώπων είναι ανακάλυψη θησαυρού.

Για να αποκτήσεις το θησαυρό τους, που κρύβουν επιμελώς ένεκα ταπείνωσης και αίσθησης αναξιότητας, χρειάζεται ν’ αρνηθείς το εγώ σου, τις γνώσεις σου, τις αρετές και τα χαρίσματά σου και να μαθητεύσεις «παρά τους πόδας» τους ως αμαθής. Τότε, σου αποκαλύπτεται η όντως γνώση του Θεού, ίδια μ’ αυτήν των αγίων Πατέρων και Μητέρων και εισέρχεσαι στην απόλαυση της Αιώνιας Ζωής, ενώ συνεχίζουν να υπάρχουν τα προβλήματα, οι δοκιμασίες, ακόμα και τα πάθη σου όπως και τα ελαττώματά σου. Τώρα τα βλέπεις όλα μέσα στο Φως του Χριστού, τον οποίον εμπιστεύεσαι κι ελπίζεις ότι θα νικήσει το μέσα σου σκοτάδι και το θάνατο, ως ο μόνος νικητής του θανάτου.