Είναι γεγονός πως όλη αυτή η νοσηρή ατμόσφαιρα δίνει ένα ενδιαφέρον στην καθημερινότητα. Να βγαίνεις έξω και να ξέρεις πως κυκλοφορεί μια δυνητικά θανατηφόρα ίωση η οποία μεταδίδεται τόσο εύκολα. Εκτός κι αν έχεις βαρεθεί τη ζωή σου οπότε, ε, φαντάζομαι πως δε σε πολυνοιάζουν όλα αυτά και είσαι σε κατάσταση "όσα πάνε κι όσα έρθουν". Κι αυτό είναι μέσα στο παιχνίδι. Γιατί όχι; Δεν είναι και λίγοι αυτοί που βλέπουν κάπως λυτρωτική την όλη κατάσταση. Ναι, ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να σκέφτεται ένας άνθρωπος. Όπως και να έχει, η ζωή θα συνεχίσει να κυλάει είτε είμαστε εμείς εδώ αύριο, είτε όχι. Και θα συνεχίσει χωρίς να κοιτάξει τις απόψεις ή τις πεποιθήσεις μας. Όπως το ποτάμι δε σταματάει αν θανατωθούν τα ψάρια και τα καβούρια που ζουν μέσα του.
Τα ψάρια και τα καβούρια ή θα βρουν άλλο ποταμάκι ή θα ξανά σκάσουν μύτη στο ίδιο όταν έρθει η ώρα πάλι. Το ποταμάκι το ίδιο θα κυλάει ανέμελο για πολύ ακόμα μάλλον.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠ
Έτσι είναι αυτά...
Διαγραφή