Τετάρτη 4 Νοεμβρίου 2020

Το μεγαλείο και η ευθραυστότητα της Εκκλησίας


 Η Εκκλησία λοιπόν, με την οποία σχετιζόμαστε εμφανίζεται συχνά έτσι. Αφομοιωμένη από την ιστορία, κάποτε μέχρι συμβιβασμού, μετέχει στην παρακμή της ή και την προκαλεί, εκεί όπου της έχει δοθεί να πρυτανεύει. Γίνεται αντικείμενο σκανδάλου. Είναι δραματικό, διότι οι άνθρωποι παίρνουν θέση έναντι του Χριστού- και συχνά απομακρύνονται απ' Αυτόν- ανάλογα με τη διαγωγή εξεχόντων μελών της Εκκλησίας. Πολλοί απ' αυτούς γίνονται παραπέτασμα που σταματά το θείο φως, εμποδίζοντάς το να φωτίσει τις καρδιές των ανθρώπων. Την ροή της ιστορίας δεν υπάρχουν μόνο οι άγιοι· υπάρχουν κι εκείνοι που διευθύνουν την Εκκλησία και είναι ικανοί για το καλύτερο ή το χειρότερο. Η ανθρώπινη καρδιά είναι ένα πεδίο όπου ο γερός σπόρος γειτονεύει με τα ζιζάνια: θα μεγαλώνουν πάντα μαζί, μέχρι το τέλος.

Η αμαρτία κηλιδώνει τον απλό άνθρωπο και τον περιορισμένο κύκλο των πλησιέστερων προς αυτόν. Όταν όμως πρόκειται για κάποιον επίσκοπο ή μια σύνοδο - και ξέρουμε πολύ καλά ότι η αμαρτία είναι δυνατόν να κατοικεί και στην καρδιά εκείνων που κυβερνούν στους κόλπους της Εκκλησίας- δεν μπορούμε να αρνηθούμε ότι τα αποτελέσματα είναι πολύ πιο καταστροφικά, καθώς δημιουργείται σκάνδαλο, διαταράσσεται η εμπιστοσύνη των "μικρών οι οποίοι πιστεύουν" και ο κλονισμός της Εκκλησίας ενθαρρύνει τους ανθρώπους να ζητούν καταφύγιο αλλού. Γενικά, από τον ποιμένα αναμένουμε να μας οδηγήσει σε λειμώνες ζωής. Όταν δεν το κάνει, στις ψυχές εγκαθίσταται η πνευματική ξηρασία μαζί με την απογοήτευση.

Το μεγαλείο αλλά και η ευθραυστότητα της Εκκλησίας συνίστανται στο ότι όλες οι ευθύνες στους κόλπους της είναι συνδεδεμένες με ανθρώπους. Αν αυτοί καθεύδουν κινδυνεύουμε να μην γνωρίσουμε τον Χριστιανισμό που ζωοποιεί. Ασφαλώς οι οδοί του Θεού είναι αλλιώτικες από τις δικές μας. Μπορεί να επιλέξει να μας μιλήσει μέσω της μητέρας ή του πατέρα μας ή ενός φίλου. Δεν μπορούμε όμως να παραβλέψουμε τον καίριο ρόλο των επισκόπων και των ιερέων. Γι' αυτό και είναι τόσο σημαντικό να τους επιλέγουμε σωστά.

Γεώργιος Κοδρ, Κέδρος Οικουμενικός, εκδ. Παρρησία

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σάββατο του Λαζάρου

  Όταν ο Χριστός έμαθε πως ο Λάζαρος πέθανε, δάκρυσε. Και όσοι ήταν γύρω Του θαύμασαν πόσο αγαπούσε ο Χριστός τον φίλο Του. Αργότερα, όταν ο...