Ας πάμε πίσω στο 1996-97. Στις ωραίες εποχές της αφθονίας που τις αναπολούμε τώρα και κλαιγόμαστε. Τότε λοιπόν, το περιοδικό Metal Hammer κυκλοφόρησε ένα τεύχος με δώρο ένα cd το οποίο είχε τραγούδια από την ελληνική σκηνή του heavy metal. Μέσα στα συγκροτήματα αυτά υπήρχε κι ένα που μου έκανε τρομερή εντύπωση. Οι En-Garde. O τρόπος που αναμίγνυαν το gothic με το heavy metal ήταν για την εποχή (και για τα κάφρικα κατά κύριο λόγο γούστα των Ελλήνων οπαδών) αρκετά πρωτότυπος. Ακόμα και στο εξωτερικό η σκηνή αυτή με τα γυναικεία φωνητικά ήταν στα αρχικά της στάδια και συνοδεύονταν από death metal ανδρικά φωνητικά απαραιτήτως.
Το πρώτο τραγούδι που άκουσα και με το οποίο κόλλησα για αρκετό καιρό ήταν το Kid's το οποίο μπορείτε να ακούσετε στην κορυφή της ανάρτησης.
Μετά έβγαλαν και ένα εκπληκτικό single, το Negative Self Image(τι εξώφυλλο!)και κατόρθωσαν να κυκλοφορήσουν και το lp τους "Comedia De L'arte",εξαιρετικό κι αυτό.
Εκείνη την εποχή, όπως έγραψα και πιο πάνω, οι οπαδοί του metal περιορίζονταν στο epic-power από τη μία και στο death-black από την άλλη. Και να ξέρετε ότι το κοινό στην Ελλάδα ποτέ δε θα μπορούσε να κατηγορηθεί για ανοικτό μυαλό. Οπότε ο χώρος ήταν περιορισμένος για να κινηθεί αυτό το γκρουπ αφού ούτε και οι γκοθάδες στην Ελλάδα ήταν τίποτα προοδευικοί τύποι που θα δέχονταν μεταλλικές επιμειξίες στα ακούσματά τους.
Δεν ξέρω τι έγινε τελικά με το συγκρότημα και δεν προχώρησε. Αν υπήρξαν κάποιου είδους προβλήματα μεταξύ τους ή το όλο μπάχαλο με τις εταιρείες τότε. Πάντως, το συγκρότημα χάθηκε, με εξαίρεση μια συλλογή που κυκλοφόρησε το 2003.
Πριν λίγο(κυριολεκτικά) ανακάλυψα στο Youtube, κάποια τραγούδια της τραγουδίστριας του συγκροτήματος της Ελισάβετ Κοτρώνια τα οποία έβγαλε υπό το όνομα Elisabeth En Garde. Με χαρά ανακάλυψα πως η φωνή της έχει γίνει ακόμα καλύτερη ενώ μουσικά, τα κομμάτια αποτελούν μεγαλειώδεις σκοτεινές ωδές. Παραθέτω δυο από αυτά παρακάτω.
Για να κλείσω το "αφιέρωμα" αυτό, να πω πως ήταν ένα συγκρότημα που αδικήθηκε από την εποχή και από τη χώρα από την οποία προερχόταν. Μερικά χρόνια αργότερα και πολλά χιλιόμετρα βορειότερα(Σκανδιναβία μεριά) θα είχαν φτιάξει ένα σπουδαίο μουσικό σύνολο. Ας είναι όμως. Έστω και τώρα αξίζει να αναγνωριστεί αυτή η εξαιρετική φωνή, αφού για τα υπόλοιπα μέλη δε κατάφερα να βρω κάτι.
Εξαιρετικός ήχος, δεν το περίμενα, συνήθως η παραγωγές αυτές και μάλιστα τότε ήταν τραγικές, και πως να μην ήταν. Δεν τους ήξερα δυστυχώς, θα έπρεπε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Ελισάβετ ακόμα καλύτερη μετά όντως, φαίνεται ότι έμαθε να διαχειρίζεται τη φωνή της και να τραγουδά σωστότερα συν την εμπειρία βεβαίως.
Στην Ελλάδα δεν ήταν ποτέ δυνατόν να πετύχεις κάτι ειδικά τω καιρώ εκείνω παίζοντας κάτι άλλο εκτός από λαϊκά κάθε είδους ή και σκυλάδικα. Ποιος έδινε σημασία από αυτούς που προωθούν μουσικές σε κάτι τέτοιο ή και ακόμα περισσότερο λάιτ ήχο. Το να βγάλεις ένα άλμπουμ και όπως το θέλεις, αλλά να μην το πάρει μόνο η μάνα σου και ο πατέρας σου δεν είναι απλό πράγμα, θέλει χρήμα και πολύ κόσμο να εμπλακεί, δηλαδή πάλι χρήμα. Και φυσικά υπό την προϋπόθεση οι κοντινοί συνεργάτες σου να μην είναι φτερό στον άνεμο, επίσης συχνό φαινόμενο όχι μόνο Ελληνικό φυσικά.
Επίσης, το σινάφι γύρω από τις εταιρίες κλπ ήταν πάντα κλίκα, κλειστό κύκλωμα. Και λαϊκός να ήσουν λίγη τύχη είχες αν δε σε ήξερε κανείς ή δε σε πρότεινε κάποιος ακόμα και αν είχες μεγάλο ταλέντο. Ελάχιστοι τα κατάφεραν και από αυτούς ακόμα.
Π
Τι παραγωγές, αφού πήγαιναν metal συγκροτήματα έβγαζαν δίσκους με παραγωγούς που ήξεραν μόνο από λαϊκά. Άσε που τα μηχανήματα ήταν της πλάκας. Χάθηκαν τότε πολλά συγκροτήματα.
ΔιαγραφήΗ τραγουδίστρια πρέπει να ήταν τότε βαριά 18-20 χρονών όπως τα έχω υπολογίσει. Οπότε ναι, σίγουρα είχε πολλά περιθώρια να γίνει ακόμα καλύτερη, όπως και έγινε
Ναι ναι, και όσοι μουσικοί έμπλεξαν μετά με τα λαϊκά, εννοώ μεροκάματο νύχτα και τέτοια γιατί δεν είχαν άλλη επιλογή επιβίωσης, μετά ότι και να έπαιζαν έβγαινε ντιριντάχτα, απίστευτο αλλά είδα πολλούς έτσι, κυρίως ντράμερ και κιθαρίστες.
ΔιαγραφήΕίναι ο χώρος γενικά άστα να πάνε.
Π
Ναι, ειδικά τότε...
Διαγραφή