Δυστυχισμένα θύματα μιᾶς ἀνόητης κουφότητας

anastasios

«Ἀρχιμανδρῖτες καριέρας»

ἀρχ/του Δανιήλ Ἀεράκη

Ἡ Εκκλησία ἀνέκαθεν γνωρίζει κληρικούς καί ἐγγάμους καί ἀγάμους. Οἱ ἄγαμοι κληρικοί δέν βρίσκονται ὑποχρεωτικά σέ Μοναστήρι, ἀλλά ζοῦν στόν κόσμο τηρώντας τίς τρεῖς μοναχικές ἀρετές, τήν παρθενία, τήν ἀκτημοσύνη καί τήν ὑπακοή. Ὁ μακαριστός πατήρ Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος, στό βιβλίο του «Μοναχικός καί ἄγαμος κοσμικός κληρικός», σημειώνει: «Πῶς δύναται κάποιος ἄγαμος νά μείνη στόν κόσμο ὡς λαϊκός μόνο καί ὄχι καί ὡς κληρικός; Δέν ἀντιλαμβάνεσθε, ὅτι ἡ θεωρία ὅτι ὅλοι οἱ ἄγαμοι εἶναι ὑποχρεωτικά μοναχοί καί διαβιοῦν σέ μοναστήρι, ἀναλυομένη, καταλήγει σέ βλασφημία, διότι, κατά κάποιο τρόπο, ἐκλαμβάνει τήν παρθενία ὡς κώλυμα Ἱερωσύνης;»!

• Δυστυχῶς σήμερα γέμισε ἡ Ἐκκλησία ἀπό ἀγάμους κληρικούς, πού ἐνῶ δέν ζοῦν τή μοναχική ζωή, ἐν τούτοις ἔχουν κάνει κουρά μεγαλοσχήμου, καί φοροῦν ἐπιδεικτικά καί τό σχῆμα! Ἔγινε καί ἡ κουρά τελετή πρός ἐπίδειξι! Γίνονται τυπικά μοναχοί, μόνο καί μόνο γιά νά χειροτονηθοῦν πρεσβύτεροι καί νά χειροθετηθοῦν ἀρχιμανδρῖτες!

Σ’ αὐτή τήν διακωμώδησι τῆς μοναχικῆς κουρᾶς συνεργοῦν πρωτίστως ἐπίσκοποι, γιά νά μήν ποῦμε, ὅτι τήν προτείνουν καί τήν ἐπιβάλλουν! Ἐν τοιαύτῃ περιπτώσει ὁ ὑποψήφιος μοναχός στήν ἐρώτησι τοῦ ἡγουμένου, «ἐκουσίᾳ γνώμῃ προσέρχεσαι ἤ μήπως ἔκ τινος ἀνάγκης;», ἡ εἰλικρίνεια ἐπιβάλλει νά ἀπαντήση ὁ ὑποψήφιος: «Ὄχι, τίμιε Πάτερ, ἐξ ἀνάγκης προσῆλθον», γιά νά γίνω ἄγαμος κληρικός, ἀρχιμανδρίτης!

• Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, λέει νά μήν κάνουμε τίποτε πρός ἐπίδειξι, πρό παντός κουρές καί χειροτονίες: «Μηδέν πρός ἐπίδειξιν διαπραττόμενοι, ἀλλά διά τόν περί τόν Θεόν πόθον, δυνησόμεθα καί τῶν ἡμαρτημένων ἡμῖν τόν ρύπον ἀπονίψασθαι καί τῆς παρά τοῦ Θεοῦ φιλανθρωπίας ἀξιωθῆναι» (Ε.Π.Ε. 3,340). Μετάφρασις: Τίποτε νά μήν κάνουμε πρός ἐπίδειξι, ἀλλ’ ὅλα νά τά ἐνεργοῦμε γιά τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Ἔτσι θά μπορέσουμε νά καθαρίσουμε τή βρωμιά τῶν ἁμαρτημάτων μας καί νά γίνουμε ἄξιοι τῆς φιλανθρωπίας τοῦ Θεοῦ.

Γέμισε σήμερα ἡ Ἐκκλησία ἀπό ἀρχιμανδρῖτες, μικρῆς μάλιστα ἡλικίας, πού οὔτε σεμνοί στόν κόσμο λειτουργοί ὡς ἄγαμοι κληρικοί διακονοῦν, οὔτε σέ μοναστήρια διαβιοῦν. Τί εἶναι; Ὡς ἐπί τό πλεῖστον «καριερίστες»! Θά λέγαμε καί «φιγουρατζῆδες», ἀλλά δέν ἐπιμένουμε, γιατί Κύριος οἶδε! Ἐκεῖνα πού φαίνονται, σημειώνουμε. Οἱ περισσότεροι ζοῦν μέ ἀλλεπάλληλες λαχτάρες:

• Πρώτη λαχτάρα τους, νά φορέσουν ἐπανωκαλύμμαυχο! ’Ακόμα καί διάκονοι κάνουν ἐπίδειξι μέ τήν κεντητή στολή τους καί μέ ἐπανωκαλύμμαυχο. Κι ἄν τούς ρωτήσης, γιατί τό φορᾶνε, σοῦ προτάσσουν τό μοναχικό τους σχῆμα! Μά το ἴδιο εἶναι τό ταπεινό μοναχικό κουκούλιο, πού τό φοράει ὁ καλόγερος γιά νά μή βλέπη δεξιά καί ἀριστερά τί γίνεται, καί τό ἴδιο εἶναι τό ἀρχιδιακονικό ἐπανωκαλύμμαυχο, πού μέσα στόν κόσμο τό φορᾶνε γιά νά δείξουν τήν ἀνωτερότητά τους (!) ἀπό τόν ἄλλο διάκονο, τόν ἔγγαμο; Ὁ ἄγαμος διάκονος δέν σηκώνει τό βάρος ἑνός ἐγγάμου, ἐκτος κι ἄν βρίσκεται ὑπό μοναχική ὑπακοή καί ἐκκοπή τοῦ ἰδίου του θελήματος. Ἡ ἱερωσύνη καί ἡ διακονία δέν εἶναι φούσκωμα. Δέν εἶναι δόξα. Εἶναι κόπος γιά ἄλλη, οὐράνια, δόξα. Λέει ὁ ἱερός Χρυσόστομος: «Οὐκ ἀρχόντων τῦφός ἐστι τά ἐνταῦθα, οὐδέ ἀρχομένων δουλοπρέπεια, ἀλλά ἀρχή πνευματική, τούτῳ μάλιστα πλεονεκτοῦσα, τῷ τό πλέον τῶν πόνων καί τῆς υπέρ ὑμῶν ἀναδέχεσθαι φροντίδος, οὐ τῷ τιμάς πλείους ἐπιζητεῖν» (Ε.Π.Ε. 19,488). Μετάφρασις: Ἡ ἱερωσύνη δέν εἶναι ἐξουσία γιά νά φουσκώνουν τά μυαλά τῶν ἀνθρώπων ἤ νά γίνωνται οἱ ὑπόλοιποι δουλοπρεπεῖς. Εἶναι ἐξουσία πνευματική. «Πλεονέκτημά» της τό ὅτι οἱ κληρικοί φορτώνονται γιά σᾶς μέ περισσότερους κόπους καί δέν ἐπιζητοῦν μεγαλύτερες τιμές…

• Δεύτερη λαχτάρα τους εἶναι νά χειροτονηθοῦν σύντομα (πρίν ἀπό τά 30!) πρεσβύτεροι, νά γίνουν τήν ἴδια ὥρα ἀρχιμανδρῖτες καί νά προΐστανται στή θ. Λειτουργία! Δέν σέβονται σεβασμίους πρεσβυτέρους. Τούς παραμερίζουν. Τούς χρησιμοποιοῦν ὡς... διακόνους τους!...

• Τρίτη λαχτάρα τους ἡ ἐπιδίωξίς τους νά ἐγγραφοῦν στόν κατάλογο τῶν πρός ἀρχιερατείαν ἐκλογίμων! Μόλις περάση ἡ πενταετία τῆς εἰς πρεσβύτερον χειροτονίας, σπεύδουν νά συγκεντρώσουν τά κατάλληλα «χαρτιά» καί νά ἱκετεύσουν (!) τόν ἐπίσκοπό τους νά τά προωθήση στήν Ἱ. Σύνοδο καί νά συνηγορήση ὑπέρ τῆς ἐγγραφῆς τους! Ὁ Χριστός εἶπε: «Χαίρετε, ὅτι τά ὀνόματα ὑμῶν ἐγράφη ἐν τοῖς οὐρανοῖς» (Λουκ. ι´ 20), καί αὐτοί χαίρονται, γιατί γράφτηκε τό ὄνομά τους στόν κατάλογο ὑποψηφίων δεσποτάδων!

• Τέταρτη λαχτάρα τους καί ἐπιδίωξίς τους: Νά προσκολληθοῦν σέ κάποιον ἰσχυρό ἐκκλησιαστικό παράγοντα, σέ κάποιο «γέροντα» (ἡ λέξις δέν σημαίνει ἐν προκειμένῳ τόν πνευματικό πατέρα, ἀλλά τόν ἐπικεφαλῆς δεσποτικῆς ὁμάδας!). Ὄχι μέ τήν κλῆσι τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἀλλά μέ τή χρῆσι τοῦ «Γεροντισμοῦ» (τοῦ ἰσχυροῦ μέσου…) πασχίζουν νά προκριθοῦν!

• Πέμπτη λαχτάρα τους: Νά καταστοῦν οἱ ἴδιοι «γεροντάδες», νά ἀποκτήσουν πνευματικοπαίδια καί πνευματικοκόρες!

• Ἕκτη λαχτάρα τους: Νά δοῦν τό ὄνομά τους στό τριπρόσωπο ἐκλογῆς γιά κάποια Μητρόπολι! Ἔφτασε ὁ καιρός!... Πλησιάζει ἡ μιτροφόρεσις!... Ἔχουνε ἕτοιμα καί τά ἀρχιερατικά!...

• Ἑβδόμη λαχτάρα τους: Νά γίνουν ἔστω καί βοηθοί ἐπίσκοποι, ἤ ἔστω σέ κάποιο Πατριαρχεῖο!... Ἄς γίνουν ἐγκολπιοφόροι, καί ἄς εἶναι μόνο γιά κηδεῖες καί μνημόσυνα!

• Ὀγδόη λαχτάρα τους: Νά περιφέρωνται μέ μανδύα καί ἐγκόλπιο σέ πανηγύρια καί ν’ ἀκοῦνε τό: «Εἰς πολλά ἔτη, Δέσποτα»!

Λέει ὁ ἱ. Χρυσόστομος: «Τί τῆς ματαίας δόξης ἀπατηλότερον; Εἰ δέ καί μή ἐν τῷ παρόντι τά τῆς μεταβολῆς αὐτόν ἐκδέξηται, ὁ θάνατος πάντως ἐπελθών διέκοψε τήν εὐημερίαν. Καί ὁ σήμερον ἐπί τοῦ θρόνου καθήμενος καί τούς ἅπαντας ἀνθρώπους ὡς σκιάς ὁρῶν, ἀθρόον τῇ ἑξῆς κεῖται νεκρός ἄπνους, δυσωδίας ἐμπεπλησμένος» (Ε.Π.Ε. 2,680). Μετάφρασις: Ὑπάρχει τίποτε ἀπατηλότερο ἀπό τή μάταιη δόξα; Καί ἄν ἀκόμα (ὁ δοξασμένος) δέν ὑποστῆ στήν παροῦσα ζωή πτῶσι, ὁπωσδήποτε ὁ θάνατος πού ἐπῆλθε, τοῦ διέκοψε τήν πρόσκαιρη εὐτυχία. Καί αὐτός, πού σήμερα κάθεται σέ θρόνο ὑπερήφανα καί βλέπει σάν σκιές ὅλους τούς ἄλλους ἀνθρώπους, ἀμέσως στή συνέχεια κεῖται νεκρός, ἄπνους, γεμᾶτος δυσωδία…

Δυστυχισμένα θύματα μιᾶς ἀνόητης κουφότητας. Δέν μποροῦν νά χαροῦν τή μακροθυμία τοῦ Θεοῦ, πού εὐλογεῖ τήν ταπεινή ἱερωσύνη.