Πέμπτη 22 Φεβρουαρίου 2018

Ο σιωπηλός πόλεμος στο Nagorno Karabakh(Artsakh)

Conscripts stand against a wall in the yard of their military base in the Martuni region of Nagorno Karabakh. Conscription is mandatory in Armenia; all 18-year-old males have to complete two years of military service before they can continue their studies or work. Many are sent to the Karabakh region and serve on the frontlines. [Gus Palmer/Al Jazeera]
Κληρωτοί στέκονται σε έναν τοίχο στην αυλή της στρατιωτικής τους βάσης στην περιοχή Martuni του Ναγκόρνο Καραμπάχ. Η στρατολόγηση είναι υποχρεωτική στην Αρμενία. Όλοι οι 18χρονοι πρέπει να ολοκληρώσουν δύο χρόνια στρατιωτικής θητείας προτού μπορέσουν να συνεχίσουν τις σπουδές τους ή να εργαστούν. Πολλοί αποστέλλονται στην περιοχή του Καραμπάχ και υπηρετούν στις πρώτες γραμμές. Γκους Πάλμερ / Αλ Τζαζίρα

 aljazeera.com
Ναγκόρνο Καραμπάχ  - Τα στρατεύματα είναι "πάντα έτοιμα να πολεμήσουν", λέει ένας διοικητής μιας στρατιωτικής μονάδας που βρίσκεται στην περιοχή Martuni του διαφιλονικούμενου Ναγκόρνο Καραμπάχ, μια χερσαία περιοχή  στο νότιο Καύκασο που αποτελούσε τα εξωτερικά άκρα της Σοβιετικής Ένωσης. 

 Για περισσότερες από δύο δεκαετίες, η αυτόνομη περιοχή ελέγχεται από αυτονομιστές που υποστηρίζονται από την Αρμενία. Αλλά είναι διεθνώς αναγνωρισμένη ως έδαφος του γείτονα της Αρμενίας, Αζερμπαϊτζάν .

 Ο πόλεμος στο Καραμπάχ είναι σιωπηλός, κρύος και βρώμικος. 

 Αναζωπυρώθηκε τον Απρίλιο του 2016 όταν ξέσπασε ένας πλήρης πόλεμος μεταξύ των δύο παρατάξεων. Περισσότεροι από 400 άνθρωποι πέθαναν σε κάθε πλευρά.
Το Ναγκόρνο-Καραμπάχ ελιναι διαφιλονικούμενο από την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης το 1991.

 Μετά από αυτό, οι αυτονομιστές που υποστηρίχθηκαν από το Ερεβάν έδωσαν όρκο πίστης στην Αρμενία και στη συνέχεια κήρυξαν ανεξάρτητη δημοκρατία, μια κίνηση που δεν αναγνωρίστηκε από αλλού, ούτε από την Αρμενία.


 Στις επακόλουθες μάχες σκοτώθηκαν περίπου 30.000 άνθρωποι και χιλιάδες άλλοι από τις δύο εθνικές ομάδες έφυγαν από τα σπίτια τους.

 Μια κατάπαυση του πυρός μετά από μεσολάβηση της Ρωσίας υπογράφηκε το 1994, αλλά οι δύο χώρες δεν συμφώνησαν ποτέ για μια διαρκή ειρήνη.
A teacher stands in the entrance of the local school in Berdashen village, Karabakh. Behind her, a wall is dedicated to the portraits of those killed over the past two decades in the war with Azerbaijan. [Gus Palmer/Al Jazeera]
Μια δασκάλα στέκεται στην είσοδο του τοπικού σχολείου στο χωριό Berdashen του Καραμπάχ.  Πίσω από αυτήν, ένας τοίχος είναι αφιερωμένος στα πορτρέτα όσων σκοτώθηκαν τις τελευταίες δύο δεκαετίες στον πόλεμο με το Αζερμπαϊτζάν.  [Gus Palmer / Al Jazeera]

 Stella and Muskegh Mirzoyan sent their son Levon, 18, to join the army, just as his father had done in the war in the 1990s and his grandfather did in World War II. A year later, Levon was dispatched to the frontline where he was shot in the head by a sniper. His father was still an officer at the time in charge of moving men in and out of frontline positions. He never thought he would one day be transferring the body of his teenage son. "I killed many enemies, and it should have been me killed, not my son." [Gus Palmer/Al Jazeera]
Η Stella και ο Muskegh Mirzoyan έστειλαν τον γιο τους Levon, 18 ετών, να ενταχθεί στον στρατό, όπως έκανε ο πατέρας του στον πόλεμο στη δεκαετία του 1990 και ο παππούς του στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.  Ένα χρόνο αργότερα, ο Levon μεταφέρθηκε στην πρώτη γραμμή όπου πυροβολήθηκε στο κεφάλι από έναν ελεύθερο σκοπευτή.  Ο πατέρας του εξακολουθούσε να είναι αξιωματικός την εποχή εκείνη και ήταν υπεύθυνος για τη μετακίνηση ανδρών μέσα και έξω από τη πρώτη γραμμή.  Ποτέ δεν σκέφτηκε ότι κάποια μέρα θα μεταφέρει το σώμα του έφηβου γιου του.  "Σκότωσα πολλούς εχθρούς και θα έπρεπε να είχα σκοτωθεί εγώ, όχι ο γιος μου".  [Gus Palmer / Al Jazeera]

 Marusya Babayan stands in front of her temporary accommodation in Alishan village, set up in the grounds of an old military hospital to house the residents of Talish who fled the April 2016 war. [Gus Palmer/Al Jazeera]
Η Μarusya Babayan βρίσκεται μπροστά από τον χώρο προσωρινής διαμονής στο χωριό Alishan, ο οποίος έχει εγκατασταθεί στο έδαφος ενός παλιού στρατιωτικού νοσοκομείου για να στεγάσει τους κατοίκους του Talish που το εγκατέλειψαν στον πόλεμο του Απριλίου 2016.  [Gus Palmer / Al Jazeera]

 A bomb shelter in Talish, a village that received the heaviest bombardment in the April 2016 war. [Gus Palmer/Al Jazeera]
Ένα καταφύγιο στο Talish, ένα χωριό που δέχτηκε τον βαρύτερο βομβαρδισμό στον πόλεμο του Απριλίου του 2016.  [Gus Palmer / Al Jazeera]

 A local commander walks through the trenches on a visit to a frontline position. [Gus Palmer/Al Jazeera]
Ένας τοπικός διοικητής περνά μέσα από τα χαρακώματα σε μια επίσκεψη στην πρώτη γραμμή.  [Gus Palmer / Al Jazeera]

 Armin and his grandfather at their home in Martakert. His father was killed while serving on the frontline. His grandfather fought in the war in the early 1990s. [Gus Palmer/Al Jazeera]
Ο Armin και ο παππούς του στο σπίτι τους στο Martakert.  Ο πατέρας του σκοτώθηκε ενώ υπηρετούσε στην πρώτη γραμμή.  Ο παππούς του πολέμησε στον πόλεμο στις αρχές της δεκαετίας του 1990.  [Gus Palmer / Al Jazeera]

 Lena and Edik Grigoryan's village is in the firing line of Azerbaijan. On a clear day, you can make out enemy positions in the distance. Lena remembers when they lived side by side in harmony with Azerbaijanis, and speaks the Azeri language fluently. [Gus Palmer/Al Jazeera]
Το χωριό  της Lena και του  Edik Grigoryan βρίσκεται στη γραμμή πυρός του Αζερμπαϊτζάν.  Σε μια καθαρή μέρα, μπορείτε να δείτε τις θέσεις του εχθρού σε απόσταση.  Η Λένα θυμάται τότε που ζούσαν δίπλα-δίπλα σε αρμονία με τους Αζέρους και μιλά άπταιστα την αζερική γλώσσα.  [Gus Palmer / Al Jazeera]

 The football team in Matakert, minus some players who were away in the army. Conscription is compulsory for all 18-year olds unless they have a health problem that prevents them from fighting. [Gus Palmer/Al Jazeera]
Η ομάδα ποδοσφαίρου στο Matakert, μείον ορισμένους παίκτες που πήγα στο στρατό.  Η στρατολόγηση είναι υποχρεωτική για όλα τα άτομα ηλικίας 18 ετών εκτός εάν έχουν πρόβλημα υγείας που τους εμποδίζει να πολεμήσουν.  [Gus Palmer / Al Jazeera]

 The Saliyans' breakfast table. They had to evacuate when the war broke out in April 2016. [Gus Palmer/Al Jazeera]
Το πρωινό τραπέζι των Saliyan.  Έπρεπε να φύγουν όταν ξέσπασε ο πόλεμος τον Απρίλιο του 2016. [Gus Palmer / Al Jazeera]

 A car outside a supermarket in the town of Martuni. During the recent escalation in fighting in April 2016, many residents wanted to stay put, although many say they could hear the exchange of fire happening within the village. [Gus Palmer/Al Jazeera]
Ένα αυτοκίνητο έξω από ένα σούπερ μάρκετ στην πόλη Martuni.  Κατά την πρόσφατη κλιμάκωση των μαχών τον Απρίλιο του 2016, πολλοί κάτοικοι ήθελαν να μείνουν, αν και πολλοί λένε ότι μπορούσαν να ακούσουν την ανταλλαγή πυρών που συνέβαινε μέσα στο χωριό.  [Gus Palmer / Al Jazeera]

 A student takes aim at a target in the primary school of Berdashen. Target practice is a mandatory subject for students at school. [Gus Palmer/Al Jazeera]
Μια μαθήτρια μαθαίνει σκοποβολή με έναν στόχο στο δημοτικό σχολείο του Berdashen.  Η μάθηση σκοποβολής είναι υποχρεωτικό θέμα για τους μαθητές λυκείου στο σχολείο.  [Gus Palmer / Al Jazeera]

 A conscript does pull-ups in a trench at a frontline position. There is little space to move around within the soldiers' barracks, as the positions are closely monitored by the opposite side. [Gus Palmer/Al Jazeera]
Ένας φαντάρος κάνει pull-ups σε μια τάφρο σε μια θέση της πρώτης γραμμής.  Υπάρχει λίγος χώρος για να κινηθεί κάποιος μέσα στους στρατώνες , καθώς οι θέσεις παρακολουθούνται στενά από την αντίθετη πλευρά.  [Gus Palmer / Al Jazeera]

 Conscripts run laps in the yard of a military base in Martuni. [Gus Palmer/Al Jazeera]
Κληρωτοί τρέχουν γύρους στην αυλή μιας στρατιωτικής βάσης στο Martuni.  [Gus Palmer / Al Jazeera]

 Washing lines in Stepanakert, the capital of Nagorno Karabakh. It's tradition here to hang laundry out every Sunday. Stepanakert is nestled deep inside the region, far away from the conflict. It has a population of about 55,000. [Gus Palmer/Al Jazeera]
Μπουγάδες στα σκοινιά  στο Stepanakert, πρωτεύουσα του Ναγκόρνο Καραμπάχ.  Είναι παράδοση εδώ να κρεμάνε τις μπουγάδες κάθε Κυριακή.  Το Stepanakert βρίσκεται βαθιά μέσα στην περιοχή, μακριά από τη σύγκρουση.  Έχει πληθυσμό περίπου 55.000 κατοίκων.  [Gus Palmer / Al Jazeera]

στις
Ετικέτες , ,

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)

Τα Εισόδια της Θεοτόκου

 Οι ευσεβείς Ιωακείμ και Άννα απέκτησαν, έπειτα από πολλές προσευχές και παρά το γεγονός ότι η Άννα δεν μπορούσε να κάνει παιδιά,  επιτέλους...