Julia Stankova (Bulgarian, 1954–), Christ and Bartimaeus, 2017. Painting on wooden panel, 36 × 45 cm.
Πολλές φορές όταν μπαίνουμε σε μια εκκλησία,ιδιαιτέρως στην εκκλησία της ενορίας μας,που όσο να 'ναι γνωρίζουμε πρόσωπα και πράγματα,παθαίνουμε κάτι παρόμοιο με τον τυφλό της περικοπής.Ενώ θέλουμε να συναντήσουμε το Χριστό μέσα στην εκκλησία διάφοροι άνθρωποι θα βρεθούν να μας ανακόψουν το δρόμο.
Ξέρετε εντός της εκκλησίας βρίσκουν καταφύγιο-ή κρυψώνα αν θέλετε-άνθρωποι που έχουν πολλά πάθη αλλά δεν θέλουν να τα θεραπεύσουν,αλλά να τα δικαιώσουν και αν είναι δυνατόν να τα μεταδώσουν κιόλας.Άνθρωποι αυτάρεσκοι,αρχομανείς,υπερήφανοι,ακόμα και δόλιοι,κακοί.Όλοι αυτοί παίζουν ρόλο ανάλογο με αυτούς που έλεγαν στον τυφλό να σωπάσει.Προβάλλοντας τον εαυτό τους,τα πάθη τους,τις λόξες τους,ας μη φοβηθούμε να το πούμε κι αυτό,κρύβουν από τον πιστό τον γλυκύτατο και όλο αγάπη Χριστό.Θολώνουν την συγχωρητικότητά Του,την ατελείωτη υπομονή και μακροθυμία Του.
Όταν όμως ερχόμαστε αντιμέτωποι με τέτοιους ανθρώπους,που μπορεί να κατέχουν ακόμα και θέση ,την οποιαδήποτε θέση στην εκκλησία,δεν πρέπει να αποθαρρυνόμαστε ούτε να χάνουμε το σκοπό μας και τον στόχο μας.Αντίθετα σαν τον τυφλό που θέλει να βρει το φως του,με αυτή την ορμή που δίνει μια τόσο μεγαλειώδης επιθυμία,οφείλουμε να αγνοήσουμε αυτούς που μας κλείνουν το δρόμο και το στόμα και να φωνάξουμε ακόμα πιο δυνατά τον Κύριο για να μας ελεήσει.Είναι καθήκον μας να το κάνουμε αυτό.Είναι η κλήση μας από τον Θεό να θέλουμε να συναντηθούμε μαζί Του.
Πολλοί άνθρωποι και πολλά περιστατικά θα μας βάλουν εμπόδια στο δρόμο μας προς την σωτηρία.Ακολουθώντας το παράδειγμα του Κυρίου μας και των αγίων Του ας συγχωρήσουμε τους πρώτους και ας ξεπεράσουμε τα δεύτερα ώστε να συνεχίσουμε τον καλό αυτό δρόμο που έχουμε ξεκινήσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου