Πολύ όμορφη,γεμάτη διδάγματα αλλά και τραγικά επίκαιρη είναι η σημερινή παραβολή με την οποία ο Χριστός απαντά στον νομοδιδάσκαλο που θέλησε να Τον φέρει σε δύσκολη θέση.
Ένας Ιουδαίος πέφτει θύμα ληστών.Ένας ιερέας και ένας Λευίτης,Ιουδαίοι κι αυτοί , εκπρόσωποι του νόμου και των προφητών, ενώ πέρασαν από τον τραυματία, τον αγνόησαν.Τελικά ένας Σαμαρείτης, έχουμε ξαναπεί πως Ιουδαίοι και Σαμαρείτες ήταν εχθροί και συχνά ξεσπούσαν συγκρούσεις μεταξύ τους, τον βρήκε , του φρόντισε τις πληγές και τον πήγε σε ένα πανδοχείο για να ξεκουραστεί.Πλήρωσε μάλιστα και τον πανδοχέα.Έτσι Ιουδαίος και Σαμαρείτης δεν είναι πλέον εχθροί, αλλά ο ένας είναι ο πλησίον του άλλου πια.
Ο Σαμαρείτης είχε πολλές δικαιολογίες για να μη βοηθήσει τον Ιουδαίο.Θα μπορούσε να σκεφτεί πως ο Ιουδαίος ήταν αλλοεθνής και αλλόθρησκος άρα ας τον βοηθούσαν οι δικοί του.Μπορούσε να σκεφτεί πως σε κάποια μελλοντική σύγκρουση αυτός ο ίδιος ο Ιουδαίος θα μπορούσε να σκοτώσει τον Σαμαρείτη, κι ας τον έσωσε.Θα μπορούσε να σκεφτεί πως είχε δικά του προβλήματα να λύσει και δεν μπορούσε να ασχοληθεί με ένα πρόβλημα που δεν δημιούργησε ο ίδιος.Ή ακόμα θα μπορούσε να σκεφτεί και την ασφάλειά του φοβούμενος μήπως οι ληστές ήταν ακόμα κάπου εκεί κοντά.
Δε σκέφτηκε όμως τίποτα από όλα αυτά.Βλέποντας έναν άλλο άνθρωπο σε δύσκολη θέση, ρίσκαρε όλα τα παραπάνω που αναφέραμε και έτρεξε να τον βοηθήσει.Γιατί πλησίον δεν είναι μόνο αυτός με τον οποίο έχουμε συγγένεια, ίδια θρησκεία, ήθη κι έθιμα ή γλώσσα.Πλησίον, στα μάτια του Θεού, είναι ο κάθε άνθρωπος, γιατί ο ίδιος Πατέρας μας έχει δημιουργήσει όλους, κι ας μην πιστεύουμε σε Αυτόν όλοι μας.
Και το παράδειγμα μας το έδωσε ο Χριστός. Ποια η συγγένεια του Χριστού με τους ανθρώπους;Αυτός ήταν αναμάρτητος, ο Θεός που καταδέχτηκε την ανθρώπινη φύση κι εμείς μέσα στην κακία και την αμαρτία.Κι όμως ήλθε,πήρε επάνω Του όλες τις αμαρτίες και σαν αντάλλαγμα Του δώσαμε βασανιστήρια και θάνατο φρικτό.Κι ενώ τα ήξερε όλα αυτά ήρθε και μας βοήθησε να απαλλαγούμε από τα δεσμά της αμαρτίας και του θανάτου.
Ιδού λοιπόν, η παραβολή και το παράδειγμα μπροστά μας.Τόσο πρακτικό όσο και θεολογικό.Γιατί αυτός είναι ο Χριστιανός,αυτός δηλαδή που ακολουθεί τον Χριστό.Θυσιάζεται για τον συνάνθρωπό του χωρίς να περιμένει ανταλλάγματα ή ευγνωμοσύνη.Γνωρίζοντας πως αυτός που σώζει σήμερα ίσως αύριο θα τον σκοτώσει.Είναι ανοησία αυτό; Ίσως.Μα υπάρχει μεγαλύτερη ανταμοιβή από το να είμαστε ανόητοι για τον Χριστό;
ο καλος Σαμαρειτης ειναι ο Χριστος. Οι ληστες που χτυπησαν τον ανθρωπο ειναι οι δαιμονες. ο Ιερεας που περιφρονησε τον τραυματισμενο ειναι ο ιερεας της παλαιας διαθηκης λογικα οι γραμματεις και οι φαρισσαιοι εαν δεν απατουμαι! ο Λευιτης δεν εχω ιδεα ποιος ειναι. ο Πανδοχεας ειναι ο ιερεας της Καινης διαθηκης δηλαδη ο ορθοδοξος ιερεας. Το πανδοχειο ειναι η Εκλλησεια! ο Καλος Σαμαρειτης λεει στον Πανδοχεα οτι θα ξαναπερασει να δωσει στον πανδοχεα παραπανω αμοιβη για οτι χρειαστει ο τραυματισμενος. Δηλαδη ο Χριστος στη Δευτερα Παρουσια του θα ανταμοιψει τον Τιμιο Ιερεα που εδειξε αγαπη στον Τραυματισμενο Χριστιανο
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι μια ερμηνεία . Όχι η μοναδική
ΔιαγραφήΕιχα παντως δει αυτην την ερμηνεια και σε ορθοδοξη αγιογραφια! Εδειχνε οτι ο Χριστος ειναι ο καλος Σαμαρειτης! Εδειχνε και τους κακοποιους που ειναι οι δαιμονες να χτυπουν τον ταξιδιωτη
Διαγραφή