(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)
«Δεν πρέπει, έλεγε [ο άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ], ν’ ανοίγη κανείς στους άλλους την καρδιά του χωρίς να υπάρχη ανάγκη.
Ανάμεσα σε χίλιους θα υπάρχη ίσως μόνον ένας που θάναι ικανός να μπη μέσα στο μυστήριο της.
Με έναν ψυχικό άνθρωπο πρέπει να μιλά κανείς γι’ ανθρώπινα πράγματα.
Μ’ αυτόν όμως πούχει τη διάνοιά του ανοιχτή στο υπερφυσικό, πρέπει να μιλά για ουράνια πράγματα.
Δεν πρέπει να συζητή κανείς πνευματικά, θέματα με ανθρώπους που αυτά δεν τους ενδιαφέρουν, αλλά να θυμάται τα λόγια του Κυρίου: ‘Μη δώτε το άγιον τοις κυσί μηδέ βάλητε τους μαργαρίτας υμών έμπροσθεν των χοίρων, μήποτε καταπατήσωσιν αυτούς τοις ποσίν αυτών και στραφέντες ρήξωσιν υμάς’» (Ματθ. 7, 6).
Θα πη: «Με όλα τα δυνατά μέσα πρέπει να προσπαθούμε να κρύβωμε μέσα μας τα δώρα που μας έχουν δοθή: αλλοιώς κινδυνεύουμε να τα χάσουμε χωρίς να μπορούμε να τα ξαναβρούμε.
Αντίθετα, όταν υπάρχη ανάγκη ή όταν παρουσιάζεται η ευκαιρία, πρέπει να ενεργούμε ανοικτά προς δόξαν του Θεού».
Από το βιβλίο της Ειρήνης Γκοραΐνωφ ο «Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ», των εκδόσεων Τήνος. Μετάφραση Πίτσα κ. Σκουτέρη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου