Ὅταν ὁ Χριστὸς, ποὺ εἶναι ἡ ζωή μας, φανερωθεῖ, τότε καὶ σεῖς θὰ φανερωθεῖτε μαζί του ἐν δόξῃ.
Νεκρῶστε λοιπὸν τὰ μέλη σας στὴ γῆ, τὴν πορνεία, τὴν ἀκαθαρσία, τὸ πάθος, τὴν κακὴ ἐπιθυμία καὶ τὴν πλεονεξία, ἡ ὁποία εἶναι εἰδωλολατρία, γιὰ ὅλα ὅσα ἔρχεται ἡ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ νὰ πλήξει τοὺς υἱοὺς τῆς ἀπειθείας, μὲ τοὺς ὁποίους συμπορευόσασταν κάποτε, ὅταν ζούσατε ἀνάμεσά τους.
Τώρα ὅμως, ἀφῆστε τα καὶ σεῖς ὅλα στὴν ἄκρη, ὀργή, θυμό, κακία, βλασφημία, αἰσχρολογία ἀπὸ τὸ στόμα σας. Μὲ λέτε ὁ ἕνας ψέματα στὸν ἄλλον, ἀπεκδυθεῖτε τὸν παλαιὸ ἄνθρωπο μὲ τὶς πράξεις του καὶ ντυθεῖτε τὸν νέο, ποὺ συνειδητὰ ἀνακαινίζεται κατ’ εἰκόνα Ἐκείνου ποὺ τὸν δημιούργησε. Ὅπου δὲν ὑπάρχουν Ἕλληνας καὶ Ἰουδαῖος, περιτομὴ καὶ ἀκροβυστία, βάρβαρος, Σκύθης, δοῦλος, ἐλεύθερος, ἀλλὰ τὰ πάντα καὶ σὲ ὅλους εἶναι ὁ Χριστός.” (Ἐπιστολὴ Ἀποστόλου Παύλου – Πρὸς Κολοσσαεῖς, γ’ 4-11-ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα τῆς Κυριακῆς 16.11.2022)
Τὸ ζήτημα τῶν διακρίσεων μεταξὺ τῶν ἀνθρώπων ἔχει ἐπιλυθεῖ ἐξαρχῆς ἀπὸ τὴ χριστιανικὴ διδασκαλία. Οἱ κοινωνικές, ταξικές, φυλετικές, ἐθνοτικὲς καὶ ἄλλες διακρίσεις εἶναι προϊὸν τῆς πτώσης τοῦ ἀνθρωπου καὶ τῆς ἀπομάκρυνσής του ἀπὸ τὸ Θεό. Σύμφωνα μὲ τὴ Γένεση, ὁ ἄνθρωπος δημιουργήθηκε κατ’ εἰκόνα καὶ καθ’ ὁμοίωση τοῦ Δημιουργοῦ του. Κατὰ συνέπεια, ὅλες αὐτὲς οἱ διακρίσεις μεταξὺ τῶν ἀνθρώπων εἶναι παρὰ φύσιν ἀποτελέσματα τῆς ἀπομάκρυνσης τοῦ ἀνρθώπου ἀπὸ τὸ Θεό. Τὸ σχέδιο τοῦ Θεοῦ γιὰ τὴ σωτηρία τοῦ κόσμου συνίσταται στὴν κάλυψη τοῦ χάσματος ποὺ δημιουργήθηκε, μὲ τὴν ἐνανθρώπιση τοῦ Λόγου τοῦ Θεοῦ. Ὁ ἴδιος ὁ Θεὸς ἔλαβε καὶ ἀνθρώπινη φύση, νίκησε τὸ θάνατο μὲ τὴν Ἀνάστασή Του καὶ ὡς Θεάνθρωπος, ἀναλήφθηκε στοὺς οὐρανούς. Ἀπομένει στὸν ἄνθρωπο, ἐλεύθερα καὶ ἐνσυνείδητα, νὰ ἀποβάλει τὸν παλιασμένο καὶ πεσμένο ἑαυτό του καὶ νὰ ἀνανεωθεῖ κατ’ εἰκόνα Ἐκείνου ποὺ τὸν δημιούργησε.
Ἡ διαδικασία αὐτὴ δὲν εἶναι ἄσαρκη ἰδεολογικὴ καὶ φιλοσοφικὴ ἐπιλογή, ἀλλὰ συνολικὴ ἀλλαγὴ τρόπου καὶ στάσης ζωῆς. Ἰδίως ἡ πλεονεξία ταυτίζεται μὲ μιὰ μορφὴ πρακτικῆς εἰδωλολατρείας.
Τὸ εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα γιὰ τὸ θαῦμα τῆς ἴασης τῶν δέκα λεπρῶν συνδέεται μὲ τὸ ἀποστολικό. Ἀπὸ τοὺς εὐεργετηθέντες, μόνον ἕνας κι αὐτὸς Σαμαρείτης ἔδειξε εὐγνωμοσύνη στον Χριστὸ ποὺ τὸν γιάτρεψε θαυματουργικά.
Ἡ ἀπόρριψη καὶ κατάργηση κάθε μορφῆς διάκρισης μεταξὺ τῶν ἀνθρώπων ἀπὸ τὴ χριστιανικὴ διδασκαλία, τὴν Παράδοση καὶ τὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας εἶναι διαχρονική.
Οἱ διακρίσεις εἰς βάρος τῶν Μαύρων, ποὺ κράτησαν μέχρι τὰ μέσα τοῦ 20οῦ αἰώνα στὶς πολιτισμένες ΗΠΑ, εἶχαν ἤδη ἀπορριφθεῖ ἀπὸ τοὺς Ὀρθόδοξους Πατέρες ἀπὸ τὸν 5ο-6ο αἰώνα μ.Χ., ὅπως μαρτυρεῖται χαρακτηριστικὰ γιὰ τὸν ὅσιο Νήφωνα:
Μ’ αὐτὰ τὰ παραδείγματα, ποὺ μοῦ διηγήθηκε ὁ ἐξαίσιος Νήφων, βεβαιώθηκα πραγματικὰ ὅτι ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν εἶναι ἀνοιχτὴ καὶ γιὰ τοὺς μαύρους, ἀφοῦ κι αὐτοὶ εἶναι παιδιὰ τοῦ Κυρίου.
– Ὅπως τὸ ἀμπέλι κάνει καὶ μαῦρα κι ἄσπρα σταφύλια, εἶπε ὁ ὅσιος τελειώνοντας, ἔτσι κι ὁ Θεὸς δημιούργησε ἀνθρώπους καὶ μαύρους καὶ ἐρυθρόδερμους καὶ κίτρινους καὶ λευκούς, ἀνάλογα μὲ τὸν τόπο, ὅπου ζοῦνε. Γιατὶ καὶ ἡ γῆ εἶναι πολύμορφη.
Αὐτὰ μοῦ εἶπε ὁ δοῦλος τοῦ Θεοῦ, καὶ ἀποσύρθηκε γιὰ νὰ προσευχηθεῖ.
“ΕΝΑΣ ΑΣΚΗΤΗΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ”, Έκδ. Ἱερὰς Μονῆς Παρακλήτου, σελ 113-120.
Δὲν εἶναι καθόλου τυχαῖο ὅτι οἱ ἐνορίες τῶν Μαύρων πρωτοστάτησαν στὸν ἀγώνα κατὰ τῶν φυλετικῶν διακρίσεων στὶς ΗΠΑ, στὴ βάση τοῦ απελευθερωτικοῦ μηνύματος τῆς χριστιανικῆς διδασκαλίας, μὲ κορυφαία προσωπικότητα τὸν Μάρτιν Λοῦθερ Κίνγκ (ΦΩΤΟ), τοῦ ὁποίου ἡ γέννηση (15 Ἰανουαρίου 1929) εἶναι μέρα ἀργίας στὶς ΗΠΑ.
Τὸν 18ο μ.Χ. αἰώνα ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλὸς καταδικάζει τὶς διακρίσεις σὲ βάρος τῶν Ρομά:
«Ὅλοι οἱ ἄνθρωποι, ὅλος ὁ κόσμος ἀπό ἔνα πατέρα καί ἀπό μίαν μητέρα εἷναι καί κατά τοῦτο είμασθεν ὅλοι ἀδελφοί, μόνον ἡ πίστις μᾶς χωρίζει.
-Εἷναι κανένας γύπτος, ἔδω; ‘Εσύ ἀπό ποιόν εἷσαι παιδί μου; ‘Αποκρίσου.
– Ἀπό τόν Ἀδάμ καί ἀπό τήν Εὐάν, ἅγιε τόν Θεοῦ.
– Καί σέ καταδέχονται τούτοι οἱ τσελεπῆδες διά ἀδελφόν;
– Μοῦ λένε πώς δέν πιάνεται ἡ λειτουργία μου καί μἐ περιγελοῦν.
– Ἄκουε, παιδί μου, σύ ὀποῦ εἷσαι γύπτος, ὡσάν εἷσαι βαπτισμένος εἰς τό όνομα τῆς ἀγίας Τριάδος καί φυλάγης τά προστάγματα τοῦ Θεοῦ, πηγαίνεις εἰς τόν Παράδεισον καί χαίρεσαι πάντοτε, καί ἐγώ ὀποῦ δέν εἷμαι γύπτος, ὡσάν δέν κάμω καλά, πηγαίνω εἰς τήν Κόλασιν καί καίομαι πάντοτε».
Παρὰ τὸ γεγονὸς ὅτι ἔρχεται σὲ σύγκρουση μὲ τοὺς Λατίνους καὶ τοὺς Ἑβραίους, ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς καταδικάζει κάθε πράξη ἀδικίας ἐναντίον τους.
Ὁ ἐθνοφυλετισμὸς καταδικάζεται ὡς αἵρεση τὸ 1872 ἀπὸ τὴ Μεγάλη Σύνοδο τῆς Κωνσταντινουπόλεως. Ἡ Σύνοδος ὁρίζει τὸν φυλετισμὸ ὡς “Ἡ ἐν τῷ αὐτῷ τόπῳ συγκρότησις ἰδίων φυλετικῶν Ἐκκλησιῶν, πάντας μέν τούς ὁμοφύλους ἀποδεχομένων, πάντας δέ τούς ἑτεροφύλους ἀποκλειουσῶν καί ὑπό μόνον ὁμοφύλων ποιμένων διοικουμένων” καὶ τὸν καταδικάζει ὡς”καινή δόξα”, ξένο πρός τήν ὀρθόδοξη παράδοση καί «νεωτερική λύμη», ἀντίθετο στὴ διδασκαλία τοῦ Εὐαγγελίου καὶ ἄγνωστο “ἐν τῷ πολιτεύματι καί τῇ ἱερᾷ τῆς Ἐκκλησίας θεσμοθεσίᾳ”. Γράφει σχετικὰ ὁ Μητροπολίτης Σάρδεων Μάξιμος: Ὁ οἰκουμενικός Θρόνος, ἐν βαθείᾳ συναισθήσει τῶν εὐθυνῶν αὐτοῦ, ὡς πρωτοθρόνου Ἐκκλησίας, ἔναντι τῆς Ὀρθοδοξίας ἔλαβεν, ἀδιάφορον ὑπό ποίας συνθήκας, θέσιν ἔναντι τοῦ σημαντικωτάτου τούτου φαινομένου, ἐπικρίνας τούς ἕλληνας (1833-1850) καί καταδικάσας ἐν τῇ συγκληθείσῃ ἐν Κωνσταντινουπόλει καί ἐν ἔτει 1872 Μεγάλη Τοπική Συνόδῳ τόν ἐθνοφυλετισμόν, ὁ ὁποῖος ὄχι μόνον ἀποτελεῖ παρέκκλισιν τῆς ὑγιοῦς ἀγάπης πρός τό ἔθνος καί τό κράτος, ἀλλά εἶναι καί πραγματικόν ἐμπόδιον εἰς τήν συνεργασίαν τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν ἐν τῷ κόσμῳ καί ὁ μεγαλύτερος ἐχθρός της ἑνότητος τῆς κάτ΄ Ἀνατολᾶς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.
Tὸ 1942 κυκλοφορεῖ τὸ 2ο φυλλάδιο τῆς γερμανικῆς ἀντιναζιστικῆς ὀργάνωσης “Λευκὸ Ρόδο”, τῆς ὁποίας συνιδρυτὴς εἶναι ὁ ἅγιος Ἀλέξανδρος Σμορέλ, ὅπου γιὰ πρώτη φορὰ στὴ Γερμανία, καταγγέλλεται ἡ συστηματικὴ ἐξόντωση τῶν Ἑβραίων:
“Μετὰ τὴν κατάκτηση τῆς Πολωνίας, τριακόσιες χιλιάδες Ἑβραῖοι ἔχουν δολοφονηθεῖ μὲ τὸν πιὸ κτηνώδη τρόπο στὴ χώρα αὐτή. Ἐδῶ βλέπουλε τὸ φοβερότερο ἔγκλημα ἐνάντια στὴν ἀνθρώπινη ἀξιοπρέπεια, ἕνα ἔγκλημα ποὺ δὲν συγκρίνεται μὲ κανένα ἄλλο στὴν ἱστορία τῆς ἀνθρωπότητας.”
Στὶς 23 Μαρτίου 1943, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Δαμασκηνὸς σὲ ἐπιστολή του ποὺ συνυπογράφουν καὶ ἐκπρόσωποι ἄλλων φορέων, καταδικάζει τὶς ἐκτοπίσεις τῶν Ἑλλήνων Ἑβραίων ἀπὸ τοὺς Γερμανοὺς κατακτητὲς καὶ ἐπαναλαμβάνει ὅτι οἱ ἐθνοτικὲς φυλατικὲς ἢ ἄλλες διακρίσεις εἶναι ἀσυμβίβαστες μὲ τὴν Ὀρθοδοξία, τὸ ἦθος καὶ τὸν πολιτισμὸ τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ:
“Στὴν ἐθνικὴ μᾶς συνείδηση, ὅλα τὰ παιδιὰ τῆς Μητέρας Ἑλλάδας ἀποτελοῦν μιὰ ἀναπόσπαστη ἑνότητα: εἶναι ἰσότιμα μέλη τοῦ ἐθνικοῦ σώματος, ἀνεξαρτήτως θρησκείας. Ἡ ἁγία Ὀρθόδοξη θρησκεία μας δὲν ἀναγνωρίζει ἀνώτερη ἢ κατώτερη ποιότητα μὲ βάση τὴ φυλὴ ἢ τὴ θρησκεία καὶ ἡ θρησκεία μᾶς ἀναφέρει πὼς: «Δὲν ὑπάρχει οὔτε Ἑβραῖος, οὔτε Ἕλληνας» καὶ συνεπῶς καταδικάζει κάθε ἀπόπειρα διακρίσεων ἢ δημιουργίας φυλετικῶν ἢ θρησκευτικῶν διαφορῶν. Εἶναι κοινὴ ἡ μοίρα μας τόσο στὶς μέρες τῆς δόξας ὅσο καὶ σὲ περιόδους ἐθνικῆς ἀτυχίας καὶ εἶναι ἄρρηκτοι οἱ δεσμοὶ μεταξὺ ὅλων τῶν Ἑλλήνων πολιτῶν, χωρὶς ἐξαίρεση, ἀνεξάρτητα ἀπὸ τὴ φυλή.
Σήμερα, ἀνησυχοῦμε βαθύτατα γιὰ τὴν τύχη τῶν 60.000 συμπολιτῶν μας, οἱ ὁποῖοι εἶναι Ἑβραῖοι. Ἔχουμε ζήσει μαζὶ καὶ οἱ δύο τὴν δουλεία καὶ τὴν ἐλευθερία καὶ ἐκτιμοῦμε τὰ συναισθήματα τους, τὴν ἀδελφικὴ τους στάση, τὴν οἰκονομική τους προσφορὰ καὶ τὸ πιὸ σημαντικό, τὸν πατριωτισμό τους.”
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου