Κυριακή 30 Ιανουαρίου 2022

Αυτοκέφαλο σχόλιο

 


Η κίνηση παραχώρησης Αυτοκεφαλίας στην Εκκλησία της Ουκρανίας, όπως είχε το δικαίωμα να πράξει το Οικουμενικό Πατριαρχείο, έγινε για να λύσει το εκκλησιαστικό πρόβλημα της Ουκρανίας και να μπει μια τάξη στο εκεί χάος. Μετά από τρία χρόνια μπορούμε να πούμε ότι όχι μόνο δε λύθηκε το ουκρανικό πρόβλημα αλλά ίσα ίσα έχει αρχίσει να διαχέεται σε όλο τον ορθόδοξο κόσμο. 

Έχουμε από τη μία τον ελληνόφωνο ορθόδοξο κόσμο που συντάχθηκε με το Οικουμενικό Πατριαρχείο και από την άλλη τους σλαβόφωνους ορθοδόξους που συντάσσονται με το Πατριαρχείο Μόσχας. Κια κάπου ανάμεσα "στριμώχνονται" Ρουμάνοι, Αραβόφωνοι, η Εκκλησία της Αλβανίας, Γεωργιανοί και άλλοι.

Έχουμε τις επιθετικές απαντήσεις της Μόσχας στην Αφρική και σύντομα υποθέτω και αλλού. Έχουμε ρήγματα ακόμα και εντός των Εκκλησιών, όπως στην Ελλάδα και την Κύπρο. 

Ακόμα και στην Ουκρανική Εκκλησία επικρατεί ένα ψιλομπάχαλο με τον πρώην επίτιμο Αρχιεπίσκοπο, Πατριάρχη ούτε θυμάμαι ποιον τίτλο ακριβώς είχε να αποχωρεί με κάμποσους ιεράρχες και ιερείς και να κάνει δική του "εκκλησία".

Δε στέκομαι στις ειδήσεις και "ειδήσεις" για άσκηση βίας, διωγμούς, συλλείτουργα με παπικούς, ουνίτες, προτεστάντες, εξωγήινους και λοιπές δυνάμεις , ούτε τις επικλήσεις της κανονικότητας και της παράδοσης που γίνονται και από τις δύο μεριές. Πρώτον γιατί οι ειδήσεις στερούνται αξιοπιστίας και δεύτερον γιατί η παράδοση και η κανονικότητα έχουν γίνει λάστιχο και τις χρησιμοποιούν όποτε θέλουν, όποτε και όπως βολεύουν.

Τέλος, να σταθώ και στις επιθέσεις εναντίον του Αρχιεπισκόπου Αλβανίας(όχι ότι χρειάζεται υπεράσπιση από εμένα, μη τρελαθούμε) επειδή έκανε το θανάσιμο αμάρτημα να μη συνταχθεί με το Οικουμενικό Πατριαρχείο αλλά να συστήσει σύνεση και διάλογο ώστε να βρεθεί μια πραγματική λύση από την αρχή αυτή της κρίσης η οποία έχει ουσιαστικά οδηγήσει σε σχίσμα. Τελευταία διάβασα κάπου ένα κείμενο κάποιου αρχιμανδρίτη που έγραφε -ανάμεσα σε άλλα πολύ χειρότερα- πως με τη στάση του ο Αλβανίας ρισκάρει να αμαυρώσει την υστεροφημία του. Νομίζει πως το αντίθετο συμβαίνει. Ο Αλβανίας επιβεβαιώνει τη φήμη του ως άνθρωπος μετρημένος, λογικός, χαμηλών τόνων, ο οποίος ενδιαφέρεται για λύσεις και όχι για εξουσίες. Εκτός κι αν πιστεύει κανείς σοβαρά πως το ουκρανικό είναι κάτι άλλο πέρα από ένα μπρα ντε φερ εξουσίας μεταξύ Φαναρίου και Μόσχας.

Γράφω για άλλη μια φορά αυτό που είχα γράψει πριν καιρό για το θέμα. Το Οικουμενικό Πατριαρχείο είχε κάθε δικαίωμα να παραχωρήσει την αυτοκεφαλία στην Ουκρανική Εκκλησία και να άρει την "εξουσία" που είχε παραχωρήσει στη Μόσχα. Αυτό όμως δε σημαίνει πως έπρεπε ή ήταν σοφό να το πράξει. 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

To χάος ως τάξη

  Περπατώντας και κοιτάζοντας στον ουρανό το βράδυ, μετά από βροχή, κάποιος πατά ένα σαλιγκάρι. Πόσες πιθανότητες υπήρχε αυτός ο άνθρωπος, ό...