Για την "επόμενη μέρα" που ίσως να μην είναι και τόσο κοντά

Δεν ξέρω αν είμαστε στο τέλος του "πολέμου" με τον κορωνοϊό. Δεν ξέρω αν μπορούμε να αισιοδοξούμε τόσο πολύ. Σίγουρα τα εμβόλια σε κάποιο βαθμό θα βοηθήσουν, πιθανότατα να βγουν και κάποια φάρμακα, θα κάνει κάποια στιγμή και μια μετάλλαξη πιο ήπια ο ιός και θα σβήσει το πράγμα.

Αλλά, θεωρώ πως και νωρίς είναι ακόμα να αρχίσουμε τις γιορτές και τα πανηγύρια αλλά και κάτι άλλο. Συνήθως στους πολέμους, έχουμε πολλά θύματα όταν φτάνουν στο τέλος τους. Όταν η μία από τις δύο πλευρές αρχίζει να υποχωρεί και η άλλη πλευρά γίνεται απρόσεκτη.

Όπως και να έχει ο κόσμος άλλαξε εξαιτίας και με αφορμή τον κορωνοϊό, συνεχίζει να αλλάζει και θα αλλάζει για λίγο διάστημα ακόμα. Τι αλλαγές είναι αυτές, θα φανεί. Όπως και τι αντιδράσεις θα υπάρξουν.

Πολλοί θεσμοί πάντως, κοινωνικοί και πολιτειακοί, βγαίνουν λαβωμένοι, πολλές ομάδες βγαίνουν διχασμένες και πιστεύω πως ακόμα και οι χαρακτήρες των ανθρώπων θα αλλάξουν πολύ. Περισσότερο από όσο φαίνεται τώρα. 

Δεν πιστεύω πως "ό,τι δε σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό". Πιστεύω πως ό,τι σε αποδιοργανώνει σε κάνει πιο αδύναμο και ευάλωτο. Και θα χρειαστεί και προσπάθεια φοβερή και προσοχή εξαιρετική στην επούλωση των πληγών που άνοιξαν και που σίγουρα θα αφήσουν σημάδια.