Όταν κάνεις σοβαρά μια πολεμική τέχνη, όχι δηλαδή όταν θέλεις απλά κάπου να γυμνάζεσαι, να ξεδίνεις ή απλά να ξεφεύγεις, έχεις δυο στόχους. Ο ένας είναι να πετύχεις αυτό που οι Κορεάτες έλεγαν "one strike, one kill". Με ένα χτύπημα να εξοντώνεις τον αντίπαλο. Ο άλλος είναι, αφού πετύχεις το πρώτο, να μην το εφαρμόσεις ποτέ. (Ή σχεδόν ποτέ διότι μπορεί να προκύψει κάτι έκτακτο, όπως η επίθεση από κάποιον που θέλει απλά και μόνο να σου κάνει σοβαρό κακό. Όχι να σε ληστέψει αλλά να σε σκοτώσει). Αυτοί είναι οι δύο στόχοι. Όλα τα άλλα είναι είτε αμπελοφιλοσοφίες(φιλοσοφία υπάρχει στο πανεπιστήμιο όχι σε γυμναστήρια) είτε σκέτη βαρβαρότητα. ίσως και κοινωνιοπάθεια.
Γι' αυτό και ισχύει το "με όποιο δάσκαλο καθίσεις τέτοια γράμματα θα μάθεις". Παντού, όχι μόνο στις ΠΤ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦαντάσου τι εκπαίδευση σε πνευματικό/ ψυχολογικό επίπεδο χρειάζεται κάποιος που μαθαίνει ένοπλα συστήματα και που θεωρητικά ή και πρακτικά μπορεί να αφαιρέσει ζωή πολύ εύκολα. (Deso)
Σε κάποια ένοπλα χρειάζονται κυρίως εκπαίδευση στο πως κρατιέται σωστά ένα όπλο...
Διαγραφή