Χαλασμένα μυαλά - π. Βασίλειος Θερμός

https://www.huffingtonpost.gr/entry/chalasmenoi-eykefaloi_gr_60673fcdc5b6c00165c0bb04?&utm_source=sport24&utm_medium=huffpost_homebig&utm_campaign=24MediaWidget&utm_term=Pos3

Στο σημερινό σημείωμα θα επιμείνω στον αναγνώστη να διαβάσει και τα αντίστοιχα άρθρα στα οποία παραπέμπω. Έχουν καίρια σημασία.

Η χρήση της ψυχολογίας και της ψυχανάλυσης για την κατανόηση κοινωνικών και πολιτικών φαινομένων είναι πλέον καταξιωμένη και γόνιμη. Η αρχή είχε γίνει από τον Αντόρνο και τις θέσεις του για την αυταρχική προσωπικότητα και ακολούθησε μια αξιόλογη παραγωγή ιδεών σχετικά με τον φασισμό, τον ναζισμό, και τον εθνικισμό. Αργότερα η (κυρίως Κλαϊνική και Λακανική) ψυχανάλυση ανέλυσε τις ορμές του θανάτου και τη σημασία του Φαντασιακού μέσα στην κοινωνία και στην πολιτική ζωή.

Στη χώρα μας η γάγγραινα του εθνικισμού οργανώθηκε και ριζοσπαστικοποιήθηκε από την δεκαετία του 90, δηλαδή αρκετά πριν από την (τόσο εγχώρια όσο και εισαγόμενη) έκρηξη του λαϊκισμού την οποία επέφερε η οικονομική κρίση. 

Στον εθνικιστή πολύ συχνά οι περί έθνους και θρησκείας απόψεις του συνυπάρχουν συνήθως με ανδροκρατικές αντιλήψεις και με καχυποψία προς τη δημοκρατία.

Ζωντανό πρόσφατο παράδειγμα ο δρόμος τον οποίο φαίνεται να παίρνει ένα τμήμα της Ρωσικής κοινωνίας που επηρεάζεται από την Εκκλησία. Κάποιες φορές, διαβάζοντας δηλώσεις Ρώσων κληρικών, έχω τρομάξει και έχω αναρτηθεί αν ανήκουμε στην ίδια Εκκλησία…

Έχω ξοδέψει πολύ μελάνι για να επισημάνω τις νοητικές και συναισθηματικές στρεβλώσεις του εθνικισμού, αλλά και για να καυτηριάσω την πάγια τακτική του να καπηλεύεται το έθνος και τη θρησκεία (βλ. βιβλία μου ‘Οι δικοί μου οι ξένοι’ και ‘Φυγή προς τα εμπρός’), γι’ αυτό εδώ θα αναφερθώ περισσότερο στο άλλο καρκίνωμα. Λοιπόν, στην αντίπερα όχθη τι γίνεται;

Στη χώρα μας ο αναρχικός προβληματισμός έχει προ πολλού χάσει τη λόγια φύση του και τα ευγενή χαρακτηριστικά του τα οποία παλιότερα καθιστούσαν τις αναλύσεις του συμπαθείς, έως αξιόλογες. Με υπέδαφος και άλλοθι την κληρονομιά της δικτατορίας έλαβε σύντομα μαχητικό ύφος και ανέπτυξε μοτίβα καταστροφής. Όταν δεν σώριαζε πτώματα φρόντιζε να βανδαλίζει προτομές και να βεβηλώνει σημαίες. Ο εγχώριος αναρχισμός είναι προ πολλού μηδενιστικός (βλ. https://www.athensvoice.gr/politics/705914_oi-syggnomes-tis-tromokratias-stin-eyropi-plin-elladas).

Δεν έχω την αίσθηση ότι απασχόλησε καθόλου την διανόησή μας το φαινόμενο να παρουσιάζεται δημόσια βιβλίο του εκτελεστή της 17Ν, καθώς και οι διαδηλώσεις υπεράσπισής του.

Επιπλέον, οι λαλίστατοι σε άλλα θέματα πανεπιστημιακοί δεν ένοιωσαν την ανάγκη να ερευνήσουν ψυχολογικά και κοινωνιολογικά (ή, έστω, να κάνουν μια δήλωση, βρε αδελφέ!) για τους επανειλημμένους βανδαλισμούς των γκράφιτι με πρόσωπα αγωνιστών. Δεν ενοχλεί την όσφρησή τους η ορμή του θανάτου; Δεν αισθάνονται κάποια ντροπή γι’ αυτό το παγκόσμιο ‘προνόμιο’;

 Σαν να μην έφταναν αυτές οι συμφορές προστέθηκαν εσχάτως και άλλα προκλητικά δεινά. Εμβρόντητοι οι πολίτες, χωρίς να έχουν συνέλθει από την τελετουργία του καψίματος της σημαίας που σπανίως ελάμβανε χώρα στο διάστημα της μεταπολίτευσης, παρατηρούν τελευταία πανό του τύπου «στο διάολο η Ελλάδα και η θρησκεία». Συναφές είναι και το περιστατικό με τον δυστυχή συνάνθρωπο που κάποιοι τού άρπαξαν από τα χέρια την εικόνα της Παναγίας και τήν ποδοπάτησαν…

 Ουδείς των ‘προοδευτικών’ δημοσιολογούντων σκέφθηκε να τούς απευθύνει το ρητορικό ερώτημα αν θα διανοούνταν ποτέ να πράξουν το ίδιο με ένα σκίτσο που θα απεικόνιζε τον Μωάμεθ.

Αδρανώντας απέναντι στα φαινόμενα θανατίλας, όμως, χάνουμε την ευκαιρία να υποδείξουμε σ’ αυτούς τους θλιβερούς φορείς της αποσύνθεσης πως είναι ακριβώς ο Χριστιανισμός εκείνος που έχει διαποτίσει τις Ευρωπαϊκές αξίες οι οποίες τούς δίνουν την ελευθερία να τόν προσβάλλουν! 

Ας αναφέρω εδώ πως η σύνθεση της συγκεκριμένης κακοποιητικής ομάδας αποτελούσε υπόδειγμα ευαισθησίας απέναντι στο bullying εν γένει, πχ με αφορμή τον σεξουαλικό προσανατολισμό, τη φυλή κτλ. Άραγε, ακόμη και αν δεν συμμετείχαν όλοι σωματικά σε αυτό το ανατριχιαστικό συμβάν, έχουν ακούσει κάτι για την ηθική απαξία των bystanders; Αλλά, είπαμε, δεν είναι όλα τα δάχτυλα ίσα! Δεν πονάνε όλοι το ίδιο, μόνο οι μεταμοντέρνοι αποδομιστές έχουν καρδιά και θίγονται. Ε, όχι και να αναγνωρίζουμε και ανθρώπινη ιδιότητα στον κάθε θρησκεύοντα ή πατριώτη!

Η δημοκρατία την οποία εκθειάζουν οι τρομοκράτες και στο όνομα της οποίας καταγγέλλουν οι αποδομιστές είναι ένα πρόσχημα, ένα φάντασμα (βλ. https://www.liberal.gr/apopsi/ormane-sto-pezodromio-me-ti-fantasiosi-oti-mas-kuberna-akrodexio-parakratos/363569). Έχω ξαναγράψει ότι επικαλούνται τα όπλα της Νεωτερικότητας για να τήν πολεμήσουν. Η επίθεση κατά της εικόνας έριξε τα προσχήματα για όποιον είχε αργήσει να τό καταλάβει.

Για τους χαλασμένους εγκέφαλους αυτής της πλευράς όποιος αγαπά την πατρίδα του ή πιστεύει στον Θεό είναι ένας μουχλιασμένος που δεν τού αξίζει έλεος. Η απόδοση μαζικών χαρακτηριστικών είναι απαραίτητη προκειμένου κατόπιν να τούς στοχοποιήσουν και να αναλάβουν δράση εναντίον τους. Ένα πρόβλημα της διάνοιάς τους είναι η μικρή χωρητικότητα: είναι ανίκανοι να εμπεριέξουν την ποικιλία των ανθρώπινων όντων. Γι’ αυτούς υπάρχουν μόνο αδρές κατηγορίες επειδή είναι βολικές. Νεαντερντάλεια σκέψη, αντίστοιχες πρακτικές. 

Δεν προλαβαίνει κανείς να καταγράφει τα κρούσματα. Η ‘Αυγή’ κατηγόρησε τα σούπερ-μάρκετ ‘Μασούτης’ για τον Εθνικό Ύμνο που έπαιξαν παραμονές της 25ης Μαρτίου, με το επιχείρημα ότι τό μπέρδεψαν με στρατόπεδο! Ανεξάρτητα από την αμφισβητούμενη αισθητική και σκοπιμότητα της ανάκρουσης του Εθνικού Ύμνου την ώρα που κάνεις τα ψώνια σου, κατά τη λογική τους ο Εθνικός Ύμνος ταιριάζει μόνο σε στρατιωτικούς! ‘Δεν παίζονται’ πλέον, οι βλάβες είναι ανίατες…

Δεν τούς περνά από το μυαλό ότι ο πατριωτισμός απέχει από τον εθνικισμό όσο ο έρωτας διαφέρει από την πορνογραφία. Θα τούς ήταν ανυπόφορο αν αντιλαμβάνονταν πως υπάρχουν Χριστιανοί και πατριώτες με προοδευτικές πολιτικές απόψεις, που σιχαίνονται τους ακροδεξιούς. Είναι ανίκανοι να συνειδητοποιήσουν ότι κάλλιστα μπορεί κάποιος να τοποθετείται κατά των εκτρώσεων και να μην είναι καθόλου παλιομοδίτης ανδροκεντρικός στη νοοτροπία του (βλ. https://www.thepresident.gr/2021/03/24/apagoreyetai-i-diatyposi-apopsis-o-p-vasileios-chavatzas-grafei-gia-ton-st-kympoyropoylo). 

Οι εθνομηδενιστές-αποδομιστές ηδονίζονται όταν (νομίζουν ότι) καταρρίπτουν εθνικούς μύθους, παρουσιάζουν σκοτεινές πλευρές ιστορικών προσώπων, ή αναδεικνύουν αληθινές ή υποτιθέμενες βαρβαρότητες Ελλήνων.

Στα πανεπιστήμια, τα οποία έχουν αποικίσει, επιτίθενται λυσσαλέα σε οποιονδήποτε διεκδικήσει εκλογή χωρίς να συμμερίζεται τη δική τους κοσμοαντίληψη. Μιλάμε για μίσος: απλά δεν πρέπει να υπάρχει! Στην πραγματικότητα, βέβαια, αναπαράγουν (πιθανόν σκληρότερα) όσα υπέστησαν σε προηγούμενες δεκαετίες οι τότε αριστεροί ιστορικοί από τους ‘εθνικόφρονες’ που κυριαρχούσαν στο πανεπιστημιακό τοπίο. Αλλά αγνοούν ότι εκείνοι οι αριστεροί ανήκαν σε άλλο σύμπαν από ετούτους εδώ.

Η παράταξη αυτή αρέσκεται να αντιμάχεται τις μεγάλες αφηγήσεις και να προπαγανδίζει τη σημασία της ’προφορικής ιστορίας’, της μαρτυρίας, των επιμέρους αφηγήσεων της ‘βάσης’. Ποια είναι λοιπόν αυτά τα δεδομένα για το 21; Ας ακούσουμε τους ίδιους τους πρωταγωνιστές των γεγονότων, και όχι μόνο τους αγράμματους ορεσίβιους! Τι δήλωναν; «Μόνον του Ευαγγελίου η διδαχή εμπορεί να σώση την αυτονομίαν του Γένους» (Κοραής), «Και τότε με τα χέρια, ψηλά στον ουρανόν ας πούμ’ απ’ την καρδιά μας, ετούτα στον Θεόν» (Ρήγας Φεραίος), «Πρέπει να φυλάξετε την πίστη σας και να τή στερεώσετε διότι όταν επιάσαμε τα άρματα είπαμε πρώτα υπέρ πίστεως και έπειτα υπέρ πατρίδος» (Κολοκοτρώνης), «Δια τον παράδεισον και την ελευθερίαν αποθνήσκομεν» (Αθανάσιος Διάκος), «Να χύσω το αίμα μου, ίνα νικήσω τους εχθρούς της Θρησκείας μου ή να αποθάνω ως Μάρτυς δια τον Ιησούν Χριστόν» (Ιερολοχίτες), «Μία δύναμις θεϊκή μέ γιγάντωσε» (Κανάρης), «Είναι έργον μοναδικόν της προστασίας του Θεού και των θαυματουργών Αγίων που αναξίως επεκαλέσθην με δάκρυα ειλικρινούς καρδίας και αφοσιωμένης, πίπτων εις τους πόδας του Θαυματουργού Αγίου μας και της Αειπαρθένου Πλατυτέρας» (Καποδίστριας). Εντάξει, να ψάχνουμε την προφορική ιστορία αλλά μόνο όταν συμφωνεί μαζί μας…

Την ώρα που κάποιοι κατασκευάζουν ταξική διδασκαλία της Ιστορίας για μικρά παιδιά (έπεσε στα χέρια μου μια πλύση εγκεφάλου του ΚΚΕ περί του 1821 για ανήλικους, άξια θρήνων), τη στιγμή που άλλοι ψάχνουν κονδύλια για να περάσουν στα νήπια την κατάργηση της διαφοράς των φύλων, στον τόπο αυτό υπάρχει ακόμα το εξωτικό είδος των γονέων που επιμένουν να πληροφορούν τα παιδιά τους πως υπήρξαν κάποτε ένας Αυξεντίου, ένας Πατάτσος, ένας Καραολή, ένας Δημητρίου. Οι συγκεκριμένοι ήρωες του Κυπριακού αγώνα δεν χωρούν στην ταξινομητική ικανότητα των χαλασμένων εγκεφάλων, όμως. Και ξέρετε γιατί; Επειδή πίστευαν στον Θεό!

Πράγματι, κάτι που αγνοεί το ευρύ κοινό είναι ότι εκείνοι οι νέοι που οδηγήθηκαν στην αγχόνη είχαν πηγή έμπνευσής τους την προσευχή, το κατηχητικό και τη Θεία Κοινωνία! Έχουν δημοσιευθεί πλέον ημερολόγια και επιστολές τους, καθώς και πολλές μαρτυρίες. Εν τω μεταξύ πριν από λίγες μέρες δημοσιεύθηκαν στοιχεία για τον θρυλικό Ευαγόρα Παλληκαρίδη (https://www.philenews.com/politismos/prosopa/article/1145669), απολύτως άβολα για τους αποδομιστές που απεχθάνονται την ΕΟΚΑ ως εθνικιστική και παλιομοδίτικη. Ο συγκεκριμένος αποδεικνύεται ένας φυσιολογικός ερωτευμένος έφηβος, που αγαπά την πατρίδα του. Για όνομα! Πώς γίνεται αυτά τα δυο να συνυπάρχουν;

Αυτοί που κόπτονται κατά των στερεότυπων και πασχίζουν να βάλουν πόδι σε κρατικά και ευρωπαϊκά προγράμματα που τά αποδομούν, διαιωνίζουν τα πιο χονδροειδή στερεότυπα και αγωνίζονται να τά διαδώσουν στους νεότερους ώστε να τούς κάνουν σαν αυτούς… 

                                                     *

Οι εθνικιστές προάγουν φασιστικές αξίες, οι αποδομιστές-εθνομηδενιστές δουλεύουν με φασιστικές πρακτικές. Οι πρώτοι νοσταλγούν θεοκρατίες και δικτατορίες, ενώ οι δεύτεροι εγκαθιδρύουν ολοκληρωτισμό. Έχουμε κάθε δικαίωμα, αλλά και επιτακτική υποχρέωση, να μην επιτρέψουμε τέτοια ψευδοδιλήμματα στη χώρα μας.