Οι μαυραγορίτες μετά την κατοχή έφτιαξαν περιουσίες και απαιτούσαν να είναι αξιοσέβαστα μέλη της κοινωνίας. Αυτή η νοοτροπία ποτέ δεν έλειψε στην Ελλάδα. Το ίδιο έγινε με τους ρουφιάνους στη χούντα, το ίδιο γίνεται και με τους ρουφιάνους που ευδοκιμούν στα διάφορα εργασιακά περιβάλλοντα αλλά ίσως και σε άλλους χώρους. Αυτοί απαιτούν σεβασμό από την υπόλοιπη κοινωνία, ανεξαρτήτως της συμπεριφοράς τους και δεν αντέχουν την οποιαδήποτε απόρριψη. Αυτό γίνεται φυσικά επειδή κατά βάθος ξέρουν πόσο κατάπτυστοι είναι και πόσο άθλιοι και αυτός ο έστω ψεύτικος σεβασμός είναι το φάρμακο που καταπραΰνει την ελλειμματική συνείδησή τους, που κι αυτή τους ελέγχει. Ίσως βέβαια είναι και η συνέχεια της φθονερής τους συμπεριφοράς αφού στην πραγματικότητα συνεχίζουν την ίδια συμπεριφορά με το χώρο εργασίας τους. Ποιος ξέρει και ποιος νοιάζεται; Η κοινωνία μας ουσιαστικά από τέτοιους και για τέτοιους είναι φτιαγμένη...
Πάντα θα υπάρχουν αυτοί, το θέμα είναι να τους αποφεύγει κανείς αν και όσο γίνεται. Μην ξεχνάμε επίσης ότι κάποιοι άλλοι επωφελούνται άριστα από την ύπαρξη τους οπότε έρχεται και δένει το γλυκό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτή η συμπεριφορά είναι πάτος εδώ που τα λέμε, ή τέλος πάντων πολύ κοντά σ'αυτόν. Βέβαια ναι, πάτος μα καθόλου σπάνιο φαινόμενο γενικότερα στην κοινωνία η οποία σωστά λες για τέτοια τομάρια είναι παράδεισος.
Π
Η ρουφιανιά δεν είναι τρόπος συμπεριφοράς, είναι τρόπος ζωής
Διαγραφή