Όταν συμπληρώθηκαν οι ημέρες που ορίζει ο νόμος από τη γέννηση του Χριστού,ο Ιωσήφ και η Μαρία πήγαν στο ναό για να προσφέρουν τη θυσία που ορίζεται.Εκεί ήταν ένας ευσεβέστατος άνθρωπος,ο Συμεών ο Θεοδόχος.Αυτός είχε τη φώτιση του Αγίου Πνεύματος και του είχε δοθεί υπόσχεση από τον Θεό να μην πεθάνει μέχρι να δει τον ερχομό του Μεσσία.
Πραγματικά,μόλις είδε τον Χριστό ο προφήτης αναφώνησε:Τώρα μπορώ να πεθάνω!Είδα Αυτόν που θα φωτίσει τα έθνη και θα είναι η δόξα του λαού του Θεού.Είπε όμως και ότι ο Ιησούς θα είναι αιτία ανάστασης και πτώσης πολλών και σημείο αντιλεγόμενο.
Μια πρώτη ανάγνωση αυτών των λόγων οδηγεί στο συμπέρασμα ότι μιλά για αυτούς που θα πιστέψουν και αυτούς που δεν θα πιστέψουν.Οι πρώτοι θα σωθούν ενώ οι δεύτεροι θα καταδικαστούν από την απιστία τους.Και αυτοί θα δυσπιστούν για τον Χριστό και θα βγάζουν κατά καιρούς διάφορες θεωρίες,όπως πράγματι γίνεται μέχρι και σήμερα.
Μήπως όμως τα λόγια αυτά αφορούν πολύ περισσότερο εμάς που λέμε ότι πιστεύουμε στον Χριστό;
Εμάς που με το ίδιο στόμα που κοινωνούμε το σώμα και το αίμα του Χριστού,με αυτό το ίδιο στόμα "τρώμε" τις σάρκες των αδελφών μας;Που με την ίδια γλώσσα που προσευχόμαστε με αυτή την ίδια γλώσσα λέμε ψέματα,κακολογούμε,συκοφαντούμε ή και καταριόμαστε ακόμα τους συνανθρώπους μας;Που ενώ λέμε ότι ακολουθούμε τον δρόμο της ταπείνωσης που ο ίδιος ο Χριστός μας έδειξε το μόνο που μας ενδιαφέρει είναι να εξυψώνουμε τον εαυτό μας στα μάτια των άλλων.Που αντί να κρύβουμε όπως οφείλουμε τα ελαττώματα των ασθενέστερων,τα γιγαντώνουμε για να επιδείξουμε την αρετή μας.
Ο Χριστός είναι το κριτήριο και η κρίση.Για όλους,είτε πιστεύουν είτε όχι.Ειδικά οι πρώτοι,θα κριθούν αυστηρότερα.Και στην κρίση δεν θα ερωτηθούμε πόσο μεγάλους σταυρούς κάναμε αλλά αν και πόσο πολύ αγαπήσαμε τους αδελφούς μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου