Ο άγιος Χαράλαμπος ήταν 113 ετών όταν τον πήγαν μπροστά στον άρχοντα της Μαγνησίας Λουκιανό.Και όταν αυτός τον απείλησε με φριχτά βασανιστήρια αν δεν αρνιόταν τον Χριστό,ο άγιος δε φοβήθηκε.Δεν δείλιασε.Περιφρόνησε τον άρχοντα και τις απειλές του.Δεν τον λύγισαν ούτε τα φρικτά βασανιστήρια,κατά τα οποία,βλέποντας την αντοχή του,ακόμα και οι βασανιστές του έγιναν Χριστιανοί.
Καταπληκτικός ο άγιος.Στα βαθιά του γεράματα και παρέμενε με εφηβική καρδιά.Συγκρίνω τη συμπεριφορά του με τα σημερινά δεδομένα.Στον καπιταλιστικό Δυτικό κόσμο,του οποίου η σκωληκοειδής απόφυση είμαστε,οι γέροι εφ'όσον δεν καταναλώνουν και δεν ακολουθούν μόδες κλπ θεωρούνται πάνω κάτω ως βάρος.Οπότε τους κάνουμε στην άκρη και "μεγαλόψυχα" τους επιτρέπουμε να υπάρχουν.Εκτός κι αν είναι πάμπλουτοι,οπότε εκεί κάνουμε μια εξαίρεση.
Αλλά και οι ίδιοι δεν βοηθάνε την κατάστασή τους.Συνήθως περιχαρακώνονται σε ένα συντηρητικό-φοβικό τρόπο ζωής και περιμένουν απλά το τέλος.Αυτά όλα βέβαια είναι ο γενικός κανόνας.Υπάρχουν εξαιρέσεις αρκετές οι οποίες ομορφαίνουν τον κόσμο μας.
Και έρχεται ο Αϊ-Μπάμπης(όπως τον λένε στον Πέρα Μαχαλά στη Λάρισα κάποιοι φίλοι),ένας γέρος παππάς και τα διαλύει όλα.Και γράφει στα παλιά του τα παπούτσια και την άνεση των τελευταίων χρόνων και την αδυναμία των γηρατειών και τους φόβους και ό,τι άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς.Τρίβει τις απειλές στα μούτρα του Άρχοντα και αντί να προσκυνήσει τα είδωλα και να πάει σπίτι του,στη ζεστασιά του,να πιει κανένα ρόφημα,μπαίνει μπροστάρης στον αγώνα των Χριστιανών.Αποδεικνύει ότι η ηλικία και η νεότητα δεν συνδέονται απαραίτητα.Και ότι η μαχητικότητα δεν είναι προνόμιο μόνο των εφήβων.
Θυμίζει και σε εμάς,τους παπάδες,ότι η ζωή του παπά δεν είναι να κάνουμε "κύκλους" θαυμαστών,δεν είναι να κάνουμε κατάχρηση εξουσίας,δεν είναι να απαιτούμε "τυχερά".Είναι να βγαίνουμε μπροστά όταν τα πράγματα είναι δύσκολα και να κουβαλάμε "αυγά" πολλών τόνων!Άντε και χρόνια πολλά!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου